Ρανδομ

Τελευταία Κυριακή του χρόνου που είμαι σε αυτό τον τόπο που το χώμα δεν λέει ποτέ να στεγνώσει. Ο καιρός φαίνεται να είναι με το μέρος μου, δηλαδή έχει ήλιο, κάτι βέβαια που δεν τον εμποδίζει σε δέκα λεπτά να αρχίσει να χιονίζει. Σου λέει ο καιρός εδώ είναι αναποφάσιστος σαν τον Έλληνα ψηφοφόρο ένα πράγμα. Το κρύο, βέβαια, σε κοκαλώνει!  

Σε περιβαλλοντικό επίπεδο, στο δρόμο σήμερα για το super market, συνειδητοποίησα κάτι σχεδόν σοκαριστικό για τις οικολογικές μου ανησυχίες: οι Βρετανοί είτε δεν πρέπει να έχουν ακουστά περί ψεύτικου χριστουγεννιάτικου έλατου, είτε ζω στη γειτονιά με το μεγαλύτερο ecological footprint του πλανήτη! Σχωράτε με, αλλά δεν εξηγείται αλλιώς! Εν τω μεταξύ, δεν έχω πιο άσχημο θέαμα από αυτό του αληθινού στολισμένου ελάτου, μου κάνει κάτι σαν να στολίζω πεθαμένη μου θεία.

Τέλος σε προσωπικό επίπεδο, έχω να εξομολογηθώ κάτι, ξέρεις μιας που είναι και οι μέρες, φέτος νομίζω ότι όλο μου το άγχος και την κατάθλιψη τα έβγαλα στα ψώνια. Ωστόσο, ως γνήσιος καρκίνος (αυτό τελικά νομίζω ότι είναι πραγματικά από κάθε άποψη αρνητικό χαρακτηριστικό) αγόρασα ελάχιστα για μένα και περισσότερα για τους φίλους μου, οι οποίοι είναι η αλήθεια ότι μου λείπουν πολύ. Κακές γλώσσες λένε ότι μέρος της κατάθλιψης το έριξα και στο φαί, αλλά ελλείψει ζυγαριάς δεν μπορεί αυτό να πιστοποιηθεί…