Semantics^18

Πηγή: http://www.eugeniorecuenco.com/

Στην Ελλάδα των Μνημονίων, εκεί που το ΕΕΤΗΔΕ έχει γίνει η συνήθεια που έγινε λατρεία, τα air-conditions έχουν μπει σε φάση ελαχίστης κατανάλωσης ή όπως λένε και οι αγαπημένες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας υπό καθεστώς «πολιτικής ορθής χρήσης». Μιας που είπα ΕΕΤΗΔΕ, έλαβα τις προάλλες λογαριασμό της ΔΕΗ χωρίς το συστημικό χαράτσι, τέτοια χαρά είχα να πάρω από τότε που η Παπαρίζου κέρδισε τη Eurovision επί «καταλληλότερου» κι εγώ έκαψα κάτι πατάτες φούρνου από την αίσθηση του «τα μυαλά στα κάγκελα». Που πήγαν οι «καλές» μέρες που η Δεξιά ήταν στο πλάι του πολιτισμού και της τέχνης; Πάλι καλά που του χρόνου το Εθνικό Θέατρο θα πλημμυρίσει από τις αντισυστημικές φωνές του Μπέζου, του Φιλιππίδη και του…Λαζόπουλου! «Πιο Σαμαράς πεθαίνεις», που θα μπορούσε άνετα να τραγουδά και η Ελένη Φουρέιρα.  

Είπα Φουρέιρα και θυμήθηκα το θέμα αυτής της ανάρτησης. Τις προάλλες άκουσα το νέο ερμηνευτικό πόνημα της Ελενίτσας… ναι εκείνη που θα έκανε το Ραγκούση να σκίσει το νόμο της ιθαγένειας πολύ προτού ο Σαμαράς του τον κάνει χαρτί περιτυλίγματος για σουβλάκια… άντε πάλι «πιο Σαμαράς πεθαίνεις». Το τραγούδι «Ραντεβού στην Παραλία» είναι αναμφισβήτητα το απόλυτο meta-politics hit του φετινού καλοκαιριού. Μερικές δεκαετίες μετά το εμπνευσμένο hit “Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου», η Φουρέιρα επιστρέφει με το καθυστερημένο τραγούδι motto των Αγανακτισμένων… ναι… εκείνων που τέλειωσαν την επανάσταση μόνο και μόνο επειδή τους καλούσαν οι παραλίες της Μυκόνου (κάτω πλατεία), της Ικαρίας (πάνω πλατεία), του Ποσειδιού (κεντρική πλατεία) και της Λούτσας (πάνω δεξιά πλατεία, βλ. ΧΑ).

Ο ήλιος και η ζέστη στο άσμα της καλλιτέχνιδος βέβαια μπορεί να μεταφραστεί ποικιλοτρόπως, από το χαράτσι της ΔΕΗ και την εισφορά αλληλεγγύης, μέχρι το τέλος επιτηδεύματος ελευθέρων επαγγελματιών και των φόρων που περιμένουν τις καθυστερημένες μας δηλώσεις στο μονίμως πεσμένο taxisnet. Μέγλα! Στα δύσκολα, λοιπόν, είναι αφιερωμένο το εν λόγω καλοκαιρινό τραγούδι, αντιπροτείνοντας βέβαια την πάγια λύση του «εμείς»… τύπου «μαζί θα το πιούμε και το ποτήρι αυτό αγάπη μου στην παραλία».

Το πνεύμα της εντολής Σαμαρά διαπνέει όλο το τραγούδι, με σαφείς αναφορές και βαριές κατηγόριες σε προδοτικές φιγούρες της μεταπολίτευσης που ακούν στο όνομα της οικογένειας Παπανδρέου… αλλιώς δεν εξηγείται ο στίχος «μωρό μου μ' έκαψε ο ήλιος και ζεσταίνομαι πολύ»! Από την άλλη, η παραλία μπορεί να ειδωθεί ως το αναδυόμενο όραμα του Σαμαρά για τη Νέα Ελλάδα, σε αυτή που όλα θα λύνονται με υπουργικές αποφάσεις Αδωνικού χαρακτήρα, ενίοτε και με ένα Βοριδικό τσεκούρι να καρτερεί στη γωνία. Ραντεβού, λοιπόν, στην παραλία του Σαμαρά, αυτή που άλλωστε όλοι έχουν αποφασίσει τυφλά να ακολουθήσουν… και εννοώ όλοι… απορίας άξιον πού διοχετεύτηκε τόση αντί-Παπανδρεϊκή αγανάκτηση, μάλλον σε μια ιδεατή «παραλία». Ξέρεις… η εξιδανίκευση είναι τέτοιου βαθμού που φτάσαμε να θεωρούμε τον καταστροφικό Καραμανλή κάτι σαν το Coppertone μας, με μυρωδιά γουρουνόπουλου... ενίοτε και «πιο Καραμανλής πεθαίνεις».

Το «καλοκαίρι» στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ μια εύκολη υπόθεση θα μου πεις… #fact αυτό. Ήλιος, ζέστη, εγκαύματα… μπάνια του λαού στις «παραλίες». Τι γίνεται, όμως, όταν σε μια χώρα το «μπάνιο» και η επίσκεψη στην «παραλία» γίνεται 24/7 όλο το χρόνο…;