Το στρατευμένο τραγούδι τελικά
παίρνει ποικίλες μορφές, ενώ λίγο πριν ή μετά από μια ψήφο εμπιστοσύνης ένας κατά
τ’ άλλα ερωτικός στίχος μπορεί να λάβει άλλη διάσταση. Όσο για τον πόνο του
μέσου πασόκου, ο Νίκο Γκάνος μπορεί να μεταμορφωθεί σε αυτό που αντιπροσώπευε ο
Μίκης (προ μαλάκυνσης) για τον μέσο αριστερό.
Ο Nicko (μη λησμονούμε εξάλλου και την ευρωπαϊκή
προοπτική του καλλιτέχνη) αρχίζει με μια σαφή ομολογία λατρείας στον ΓΑΠ, εξ ου
και το ‘με τραβάς δυνατά σαν μαγνήτης’. Η αναφορά στη ‘βουτιά
στο κενό’ περιγράφει βέβαια ανάγλυφα και την πολιτική κατάσταση αυτού
του τόπου, με την οποία ο καλλιτέχνης έστω και περιστασιακά αγανακτεί, ενώ ‘τα
πειραγμένα χαρτιά’ αποτελούν στυγνή στηλίτευση στο σκληρό Poker των
τελευταίων ημερών.
Το ρεφραίν είναι μεν μια μομφή
στην πασοκική πολιτική, αλλά είναι δε και μια έκφραση πίστης, αφοσίωσης και
κομματικής γραμμής υπέρ της γοητείας των κομμάτων του ευρωμονόδρομου (εδώ η
Αλέκα σκίζει και το τελευταίο αντίτυπο του Κεφαλαίου). Ο στίχος είναι βαθιά
αυτοκριτικός, αναγνωρίζοντας το γεγονός της παραδοσιακής, σχεδόν οικογενειακής
κομματικής πειθαρχίας του καλλιτέχνη. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες φέρουν τη
γιαγιά του Nicko δεξί
χέρι του Ανδρέα Παπανδρέου και τη θεία του τη Μαριγούλα κολλητή της Λιάνης.
Στο δεύτερο κουπλέ η έκφραση ‘μια
φορά αν μπορώ δεν θα πω το ναι’ αποτελεί πασιφανή αναφορά στο δήθεν
δημοψήφισμα που διακηρύχτηκε μόνο και μόνο για να φανερωθεί πως τελικά ο
Αντώνης Σαμαράς μέχρι και τις κιλότες του σκίζει για το νέο Μνημόνιο… ναι-ναι εκείνο
που και καλά θα επαναδιαπραγματευόταν, αλλά και σπόντα στο Γαλλογερμανικό άξονα
που ταλαιπωρεί την Ελλάδα με την κωλυσιεργία του! Συμπερασματικά η έκφραση ‘όμως η
σκέψη αυτή μόνο με ψέμα συγκρίνεται’ αποτελεί μια ακόμα ύστατη κρίση
ειλικρίνειας του μέσου πασόκου ψηφοφόρου, και μπορεί να βρει εφαρμογή στο
πρόσωπο της Καϊλή και της Μιλένας.
Καταληκτικά, το ‘Κοίτα τι
έκανες’ είναι απλά μια ακόμα ένδειξη ότι το στρατευμένο τραγούδι σε αυτή τη
χώρα όχι μόνο δεν πέθανε… απλά άλλαξε και πρόσωπο. Όπως όλα δηλαδή σε αυτό τον
τόπο…
Το στρατευμένο τραγούδι άλλαξε πρόσωπο, άλλαξε ρούχα, πέταξε και το σώβρακο έξω αν χρειαστεί, το κούνησε και λίγο παραπάνω στην απόλυτη ανάγκη. Και το παλικάρι τρέχει πανικόβλητο στο μισό βίντεο κλιπ, σαν να κυνηγάει το χρέος (επί του ΑΕΠ, πάντα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά κόλαφος ο Νίκο στον καζινο-καπιταλισμό...
Και μην ξεχνάς: Μιλένα προ του τέλους μακάριζε...
Μερικοί είναι πολύυυυυ μπροστά τελικά! Ρισπέκτ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!!
καλημέρα κι από μένα, μου φτιαξες το πρωί και συ και ο απος
ΑπάντησηΔιαγραφήχααχχα σε καλο σου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα τι έπαθες,κοίτα τι έπαθες!! μα τι ακούς εκεί στην ξενιτιά ,και τι συνειρμοί είναι αυτοί!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα
Θα έλεγε κανείς Apos μου ότι ενδυματολογικά πάντα, το στρατευμένο τραγούδι έχει γίνει ομολογουμένως πιο αφαιρετικό και μινιμάλ. Δεν τον λες και κακό...Μιλένα δεν λες τίποτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Nicko το τραγούδαγε αυτό πολύ πριν την κρίση...τι να λέμε τώρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσωτο το κατά δύναμη κάνουμε! Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καλό μου Aizen...πάντα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦούλη, η έμπνευση μπορεί να αποδοθεί στον Apos! Αφιερωμένο που λένε! Το τι ελληνικό ακούω πλέον δεν λέγεται. Βγάζω το σκυλί που έκρυβα μέσα μου...χαχαχα!!
ΑπάντησηΔιαγραφή