Spitting

Δεν έχω χειρότερο από το να πρέπει να ξυπνήσω το πρωί με το ζόρι, να φάω κρύο γάλα με corn flakes στο πόδι, να πω δυο γρήγορες κουβέντες με τη πρώην συνάδελφο που μου λείπει στο gtalk, να ντύνομαι ταυτόχρονα όσο καλύτερα μπορώ, να βγαίνω να πάρω το ποδήλατο για να πάω δουλειά… και ο γαμημένος καιρός να είναι βροχερός. Ξέρεις, όχι βροχή κανονική, αλλά εκείνη που σε φτύνει ο Θεός για όλες τις αμαρτίες που έχεις κάνει… κι έχω κάνει και μπόλικες!

Είμαι πεπεισμένος πλέον ότι ο αγγλικός καιρός είναι μια καλά οργανωμένη παγκόσμια συνωμοσία υπέρ της χρήσης των φακών επαφής έναντι των αναμφισβήτητα εύκολων στη χρήση γυαλιών οράσεως. Δεν μπορεί κάθε φορά που οδηγώ και βρέχει, να τα βλέπω όλα όπως ακριβώς τα έβλεπε η Αλίκη Βουγιουκλάκη πριν τρακάρει με το αυτοκίνητο, άκουγε φωνές, και τελικά χειρουργήθηκε από τον μπεκρή Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Σε μια καλύτερη διανομή είναι λες και είμαι σε όνειρο ταινίας του Δαλιανίδη, το χορευτικό από τους γύρω μου μόνο λείπει.

Σημειωτέον σε όλα αυτά είναι πως αρνούμαι πεισματικά να πάρω ομπρέλα, γιατί δεν θα το παίξω και ζογκλέρ, στο ένα χέρι το τιμόνι και στο άλλο το ομπρέλι! Προς το παρόν, λοιπόν, διασκεδάζω το ‘φτύσιμο’ σε μια χωρά που είναι μονίμως υγρή… μόνο στον καιρό!