Ενοχή

Διαβάζοντας τις απαντήσεις του Κορτώ στο ‘Ερωτηματολόγιο του Προύστ’ δύο πράγματα συνειδητοποίησα. Πρώτον, ότι το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι δυο χαρίσματα που είναι εξ ορισμού γοητευτικά. Δεύτερον, ότι μερικές ατάκες είναι για να τις κάνεις post.

Σε πρώτο επίπεδο, δεν έχω διαβάσει πολύ Κορτώ, πέρα από τη στήλη του στο Protagon και το ‘Αυτοκτονώντας Ασύστολα’, το οποίο, παρένθεση, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Ωστόσο, δεν θέλει και πολύ μυαλό να καταλάβεις ότι ο άνθρωπος έχει ένα εκφραστικό ταλέντο, που εμένα προσωπικά μου κάνει, επιφυλασσόμενος στο μέλλον να διαβάσω περισσότερα δείγματα από τη συγγραφή του.

Γυρίζοντας στο δεύτερο σημείο, κατά τη διάρκεια του ερωτηματολογίου αναφέρεται συχνά στη μητέρα τους, στην οποία είναι φανερό πως είχε ιδιαίτερη αδυναμία. Ο Κορτώ μοιράζεται, λοιπόν, ατάκα της κα. Κορτώ (αν αυτό είναι αληθινό όνομα και όχι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο), η οποία λέει το εξής: “Η ενοχή είναι ο πιο άχρηστος πόνος”! Σκέφτεσαι τι είπε η γυναίκα. Ξέρεις από εκείνες τις ατάκες που θα ήθελες να είχες πει κι εσύ και να έχουν re-tweetαριστεί στο διηνεκές του χρόνου, να έχουν μεταφερθεί από γονείς σε παιδιά, να έχουν γίνει Graffiti σε τοίχους της λατρεμένης Αθήνας και γενικά να έχουν μεταφερθεί από γενιά σε γενιά! Όμως το είπε κάποιο άλλο άτομο που προφανώς το έζησε στο πετσί του και όχι εγώ, το οποίο και θέλει να σε γλιτώσει από τον άσκοπο πόνο. Ακόμη κι αν δεν νομίζω ότι έχει την ανάγκη μου, κα. Κορτώ να ξέρετε ότι συνυπογράφω… όπου και να είστε… Μηδενικός!