Hellene

Η οικονομική ύφεση έχει φέρει αναντίρρητα πολλά δεινά. Μη βιαστείς να πεις ότι αυτά συγκαταλέγονται μόνο στη σφαίρα της οικονομικής δυσχέρειας και γενικής ανέχειας. Όχι αγαπητέ μου… δυστυχώς επεκτείνονται και στο επίπεδο της δημόσιας έκφρασης, ειδικά στην εποχή που τα κοινωνικά δίκτυα έχουν πάρει φαλάγγι και μας έχουν κατσικωθεί πάνω στο κεφάλι, πολλές φορές και σχεδόν φασιστικά. Θα μου πεις έχεις την ευχέρεια, να μη πατήσεις το καταραμένο το κλικ, αλλά κάπως έτσι φαντάζει πάντα η επίφαση της απεριόριστης ελευθερίας… μια παρηγοριά και ψευδαίσθηση.

Στο θέμα μας, λοιπόν. Τις τελευταίες μέρες έχω πέσει συχνά πάνω σε εκείνο που μισώ όσο τίποτε άλλο… στον Έλληνα... και μάλιστα όχι τον μέσο… στο αμέσως χειρότερο… αυτόν που προσπαθεί εναγωνίως να διαφοροποιηθεί από το μέσο και να διεκδικήσει τη θέση του στο βάθρο του παγκόσμιου πολιτισμού! Αιτία ένα videάκι της συμπατριώτισσας Κατερίνας Μουτσάτσου, η οποία μάλλον κάνει πρόβα για την Ηλέκτρα στην Επίδαυρο το καλοκαίρι. Δεν ξέρω λοιπές λεπτομέρειες για την παράσταση, αλλά σκηνοθέτης θα είναι σιγουράκι σε λέω ο Λάνθιμος. Αχ Κούλα… για Tony την βλέπω…

Το σκηνικό απλό και κλασσικό (σχεδόν καναδικό!), εθνικός ύμνος στο βάθος… που αν ήξεραν οι δόλιοι Σολωμός και Μάτζαρος τι θα τράβαγε το πόνημα τους, θα το είχαν δώσει στην Κοκκίνου της εποχής να το τραγουδήσει στο Fever της εποχής… οπότε θα ήταν σίγουροι ότι θα έμενε στην αφάνεια για πάντα. Η πρωτ-“αγωνίστρια” αρχίζει με τα κλασσικά, δηλαδή ότι… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ σαν τους άλλους! Ακόμα τη θυμάμαι, βέβαια, με κονσέρβα γέλιο παρέα με την Καφαντάρη υπό τις σκηνοθετικές (sic) οδηγίες του Μαστοράκη στον ΑΝΤ1… αλλά ουδείς άσφαλτος! Έπειτα, λοιπόν, παρότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η μέση Ελληνίδα, αρχίζει το ποίημα που έχουμε μάθει από τα γεννοφάσκια μας. Εμείς εφεύραμε τη δημοκρατία, εμείς δημιουργήσαμε το θέατρο, εμείς φτάσαμε στα πέρατα της Ανατολής, εμείς θέσαμε τις βάσεις της φιλοσοφίας, εμείς αρχίσαμε τους Ολυμπιακούς… εμείς ανακαλύψαμε το τζατζίκι, εμείς θέσαμε τις βάσεις του φρούι γλασσέ με τα γλυκά του κουταλιού, εμείς γεννήσαμε τη Μιμή Ντενίση… και ο κατάλογος μπορεί να φτάσει στα πέρατα της γης, γιατί ως γνωστόν όταν εμείς κάναμε πολιτισμό, AYTOI (πάντα αυτό πρέπει να μένει απροσδιόριστο και να αιωρείται… αχ η Ευλογημένη τα έχει πει όλα!!) ήταν πάνω στα δέντρα…

Βέβαια, από την άλλη σε αυτή τη λίστα που το Κατερινάκι παραθέτει μέσα σε σχεδόν Πύθεια έκσταση, πρέπει να προστεθούν ότι… Εμείς πασχίσαμε να καταστρέψουμε το οτιδήποτε αρχαιοελληνικό (που να ναι καλά ο Διαφωτισμός που το συντήρησε), εμείς πήραμε διδακτορικό στην διαπλοκή μεγατόνων, εμείς ανεχτήκαμε ένα πελατειακό κράτος που μας πέταγε ένα ξεροκόμματο για δόλωμα, εμείς ακόμα και ΤΩΡΑ δεν δεχόμαστε να αλλάξουν τα πάντα μπας και δούμε άσπρη μέρα, εμείς γεμίζουμε ότι μπουζούκι υπάρχει και κάθε καφετέρια με το που θα ξεμυτίσει λίγο ο ήλιος, εμείς είμαστε στον πάτο της παραγωγικότητας (γιατί μπορούμε), εμείς ανάγαμε την παγαποντιά σε μαγκιά… ΕΜΕΙΣ!! Και μη βιαστείς να πεις κάτι, δεν έχει σημασία πόσοι… ΕΜΕΙΣ… η πλειοψηφία… και αν ήταν μια μειοψηφία που το έκανε όλο αυτό, τότε είναι δέκα φορές χειρότερο, γιατί εμείς κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου. Λίγη γαμημένη αυτογνωσία και αυτοκριτική δεν βλάπτει. Αυτό δεν μας το έμαθαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι… ή απλά λείπαμε στο μάθημα;

Κλείνοντας, να τονίσω και κάτι πολύ σημαντικό… η ΥΣΤΕΡΙΑ είναι και αυτή ελληνική κατασκευή… σχεδόν σφραγισμένη με ΠΟΠ. Δεν με πιστεύεις εεε… ιδού…