Semantics^7

Καλησπέρα, Χριστός Ανέστη και πάλι… μαγκιά του… και όλα τα τοιάυτα…

Δεδομένου του μετά-θρησκευτικού πνεύματος των ημερών, θα σε πάω λίγα χρόνια πίσω, τότε που κάθε ‘σκυλί’ που σεβόταν τον εαυτό του όφειλε να διαθέτει μια μπαλάντα στο ρεπερτόριο του (…καλά κατάλαβες, έχουμε Semantics). Η συλλογή των υποψηφίων τραγουδιών για το βάθρο της πιο doggy μπαλάντας είναι απέραντη, ωστόσο μόνο σε ένα μπορεί να απονεμηθεί το ‘χρυσό μελό μπουλντόγκ’. Το όνομα του καλλιτέχνη (συνθέτη, στιχουργού και ερμηνευτή μαζί – όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω) Παναγιώτης Ψάλτης… με τον Στάθη σας ορκίζομαι, καμία συγγένεια… και ο τίτλους του  αριστουργήματος ‘Άγγελε μου’! 

Από τον τίτλο και μόνο είναι φανερό πως το τραγούδι ξεχειλίζει από θρησκευτική ευλάβεια, τόση μάλιστα που θα μπορούσε κάλλιστα να αντικαταστήσει μεγάλα απολυτίκια και γενικά σουξέ την ελληνορθόδοξης εκκλησίας. Για την καθολική δεν κάνω λόγο, γιατί λόγω γλώσσας και μόνο, κερδίζει οριακά η Madonna (βλ. Papa don’t Preach) και η Lady Gaga (βλ. Judas). Το σκηνικό αρχίζει με ένα κατά βάση booking αγγέλου, του οποίου το to-do-list βρίσκεται στα σπάργανα. Κάπου ανάμεσα στις χαμαλοδουλειές του Παραδείσου – ποιος είπε ότι η ζωή εκεί πάνω είναι εύκολη – πρέπει να χώσει και έναν κατατρεγμένο, στον οποίο ‘πρέπει να δώσει συμβουλή’. Αυτή η απεικόνιση του Θείου ως Consulter είναι ιδιαίτερα προσφιλής σε αυτού του είδους τα άσματα, αφού επιτρέπει στον πάσχοντα να ξανακάνει τις ίδιες μαλακίες, και δυστυχώς εμείς να τις ξανακούσουμε. Ο Ψάλτης (μέχρι και το όνομα του σου κάνει για παπαδοπαίδι) είναι βέβαια ένα λαϊκό παιδί – εξ ου και η χρήση του ‘γιάνω μια καρδιά που αιμορραγεί’ – το οποίο πάει εκκλησία κάθε Κυριακή, και ψηφίζει παραδοσιακά ΝΔ… ενώ στις επικείμενες εκλογές μπαλατζάρει ανάμεσα στο ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή.  

Το ιστορικό του πάσχοντα, δηλαδή του τραγουδιστή ντε, συμπεριλαμβάνει την προαναφερθείσα καρδιά που αιμορραγεί, η οποία όπως μας εξηγεί προήλθε από μια ‘κοφτερή λεπίδα’ – μη φανταστείς τώρα και εσύ σκηνικό Uma Therman από το Kill Bill… είναι και λίγο drama queen ο καλλιτέχνης – καθώς και από ‘δηλητήριο’, γιατί η εν λόγω γκόμενα-αδίστακτη-δολοφόνα  είχε και κάτι από Λουκρητία Βοργία μαζί.

Το ρεφραίν είναι το απαύγασμα του τριπτύχου Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, με τον ερμηνευτή και το βρακί του να δίνει – που λέει ο λόγος – στον άγγελο για να ‘λύσει το αίνιγμα’. Που δηλαδή, ποιο αίνιγμα χρυσέ μου, μια χυλόπιτα έφαγες και μας έχεις κάνει τα αυτιά να πονάνε για δυο αιώνες! Γιατί συν τοις άλλοις, είναι και βασιλικός στρατόκαυλος ο Ψάλτης… ναι καλέ… γιατί αλλιώς δεν εξηγείται που τάζει στον άγγελο να γίνει μέχρι και ‘διοικητής’, ενώ παράλληλα δεν διστάζει να του τάξει και ‘θρόνο’. Θου Κύριε! Που τέτοιο φακελάκι, ούτε σε γιατρό στον Ευαγγελισμό δεν έχει δώσει άνθρωπος. Μα καλά τι υπηρεσίες πια παραδίδει ο συγκεκριμένος άγγελος;

Περιττό να πω ότι ο Ψάλτης μετά από το εν λόγω άσμα χάθηκε. Τυχαίο; Δε νομίζω….