Post-elections

Είναι η πρώτη φορά που βρέθηκα μόνος μου να βλέπω τα αποτελέσματα ελληνικών εκλογών. Θα μου πεις, ας προστεθεί κάτι ακόμα στο μακρύ κατάλογο των πρωτόγνωρων εμπειριών στο εξωτερικό. Ομολογώ πως ήταν μοναχικά, αλλά τι άλλο μπορείς να κάνεις, όταν το μόνο παράθυρο ενημέρωσης είναι το live streaming από ένα desktop! Μερικά σχόλια κρίνονται απαραίτητα, όχι τόσο για ουσιαστική κριτική, αλλά περισσότερο για προσωπικές ασκήσεις επί χάρτου.

Δεν γνωρίζω αν ο κύκλος της Μεταπολίτευσης έκλεισε (όσο νόημα έχει κιόλας μια τέτοια συζήτηση). Ίσως γιατί αν ήταν πράγματι κύκλος, τότε κάνοντας μια στροφή 360 μοιρών γύρισε πάλι λίγο πριν την αφετηρία του… και αυτό είναι ακόμα αβέβαιο κατά πόσο είναι καλό ή κακό. Η είσοδο της Χρυσής Αυγής στην Βουλή, δεν οφείλει να μας εκπλήσσει, αν και ξέρω πολύ καλά ότι ο Έλληνας αρέσκεται στο ‘να ανακαλύπτει κάθε μέρα την Αμερική’. Έτσι κι αλλιώς μη λησμονούμε πως η ελευθερία ενός ανθρώπου υφίσταται πλήρως νομιμοποιημένη έως το σημείο που δεν πλήττεται η ελευθερία του άλλου. Η πορεία απλά της συγκεκριμένης παράταξης, μας έχει δείξει δείγματα γραφής, και χτες δεν άργησε να μας δώσει και ένα preview στη συνέντευξη τύπου της. Πάντως για μια ακόμη φορά συνειδητοποιώ ότι η λήθη που εκπορεύεται από την ελλιπή παιδεία θα αποτελεί εσαεί ένα υπολογίσιμο κοινωνικό πρόβλημα.

Οι χθεσινές εκλογές είχαν κάτι από Ψυχανάλυση και Anger Management, όσο ψυχαναλυτικό υπήρξε τελικά και το ‘Κίνημα του Συντάγματος’. Αυτή ήταν τότε η άποψη μου, κι αυτή παραμένει! Όσο λείπει η ιδεολογία μέσα από την έκφραση, τότε αυτή θα μένει πάντα μια φωτοβολίδα… όμορφη, εντυπωσιακή, γοητευτική, αλλά πάντα μετά από λίγα δευτερόλεπτα δεν θα έχει κανένα νόημα… πέρα από το να βρίσκεται πάντα μέσα στην καρδιά μας σαν μια όμορφη ανάμνηση.

Από την άλλη, η αναζήτηση και, κυρίως, η κατάκτηση της πρέπουσας ιδεολογίας είναι μια επίπονη διαδικασία, η οποία προϋποθέτει επαρκή παιδεία και κριτική σκέψη… κάτι που λείπει ευρέως από το μέσο Έλληνα. Βλέπεις, τούτη η κοινωνία δεν περίμενε να πτωχεύσει πρώτα οικονομικά (έτσι κι αλλιώς δεν είναι αυτή και η ιστορική συνέχεια των πτωχεύσεων). Η ελληνική κοινωνία πτώχευσε ιδεολογικά, ηθικά, και τέλος κοινωνικά. Ο οικονομικός μαρασμός ήταν απλά μια απώλεια, στην οποία συνέβαλαν ένα σύνολο παραγόντων. Υπό αυτό το πρίσμα, το χθεσινό αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα είναι πλήρως εξηγήσιμο.

Στο προκείμενο όμως, τι μπορεί να γίνει από σήμερα; Γνώμη μου είναι πως εδώ μπαίνει ο ρόλος της Αριστεράς, της οποίας δίνεται ιστορικά, και για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά, η ευκαιρία να αποδείξει ότι τόσα χρόνια προσμονής δεν ήταν μάταια. Είναι ευθύνη των αριστερών δυνάμεων να βρουν και έπειτα να πείσουν την κρίσιμη μάζα των Ελλήνων ότι υπάρχει μια ιδεολογική συνιστώσα, μια κατεύθυνση, ένα πρόγραμμα και μια ρεαλιστική γραμμή πλεύσης. Τα χρόνια που η Αριστερά ήταν ουτοπική και ρομαντική χτες έληξαν. Η Ιστορία είναι τόσο αμείλικτη που δεν θα της δώσει το παραμικρό ελαφρυντικό στο να κάνει λάθος κινήσεις, κι αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό εξ αρχής!

p.s. Λέξη κλειδί "I wish I could play that part"...