Dialogues

Οι μέρες αυτές είναι παράξενες, ίσως γιατί νιώθω ότι ένα κύκλος κλείνει. Με τόσους κύκλους που έχω κάνει στη ζωή μου, ελπίζοντας σε αρκετούς ακόμα, πρέπει κάποια στιγμή να εξετάσω την περιοδικότητα με την οποία έρχονται, μπας και βγάλω κάνα συμπέρασμα για τον αλγόριθμο.

Στη δουλειά έχω αρχίσει την τελετή παράδοσης, λες και είμαι σε λήξη Ολυμπιακών αγώνων. Αν με ρωτήσεις, δεν νιώθω καμία στεναχώρια. Μην αγχώνεσαι, έχω σκοπό προσεχώς να σου εξηγήσω τι θα μου λείψει από το Νησί, για όσο καιρό θα λείπω (το ‘όσο’ δεν χρησιμοποιείται τυχαία).

Δεν θέλω να σε πλακώσω με κατάθλιψη, καλοκαίρι είναι. Εναλλακτικά, λοιπόν, θα μοιραστώ μερικούς από τους σπαρταριστούς διαλόγους που συνέβησαν τις τελευταίες μέρες.

Διάλογος 1. Χαιρετώ Γερμανίδα συνάδελφο, η οποία έφυγε πριν από μένα και τη φιλάω δυο φορές σταυρωτά. Την βλέπω να σαστίζει λίγο και γρήγορα λέω:

- Twice is the Greek way!

Και εκείνη χαμογελώντας με την ψυχή της, γυρίζει και μου απαντά:

- None is the German way!

[Ζντουπ]

Διάλογος 2. Είμαι με πολύ καλό φίλο που φιλοξενώ και ζει χρόνια Αγγλία. Ως αποτέλεσμα έχει αρχίσει να μιλάει σαν τη Βρετανική version της Νανάς Μούσχουρη.

Little German (το nick του): Είμαι πολύ απορροφητικός! (υπονοώντας ότι μαθαίνει γρήγορα)   

Zero Point: Ναι, σαν σερβιέτα ένα πράγμα…

[Εεεεε μα]

Διάλογος 3. Προσπαθώ να πείσω το Ζουζούνι (μέσω skype) να μου προδώσει κάτι «κρατικά» μυστικά, αλλά αυτό είναι σφίγγα και δεν λέει τίποτα.

Ζουζούνι: Δεν είμαι εξουσιοδοτημένος να μιλήσω!

Zero Point: Μη μου το παίζεις εμένα Κ.Ε.Π….

[Μόνο γνήσιο υπογραφής δεν ζήταγε]

Σας φιλώ και την κάνω για λίγο Ολυμπιακό Λονδίνο… ;-)