Pilatus

Ανέκαθεν πίστευα πως οι Θεσσαλονικείς ζούνε σε ένα παράλληλο σύμπαν. Αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό! Είναι στιγμές που θα ευχόμουν να μπορούσα να κάνω κι εγώ το ίδιο. Βλέπεις, όσες φορές έχω ανέβει στη συμπρωτεύουσα έχω ανάμικτα συναισθήματα. Όχι βέβαια ότι δεν έχω καλές αναμνήσεις από την πόλη και τους κατοίκους της… το αντίθετο θα έλεγα. Άσε που είναι και όμορφοι παναθεμά τους! Έχω διασκεδάσει πολύ, έχω φάει πολύ από το καλύτερο φαγητό αυτής της χώρας. Όλα πολύ στη Θεσσαλονίκη! Άσε που πρωτοδοκίμασα το αγαπημένο μου γλυκό στο Χατζή (παρότι μου το χάλασε με τα χρόνια!). Σχεδόν σε κάθε επίπεδο η Θεσσαλονίκη μου έχει φερθεί καλά, αν και αρνούμαι ακόμα πεισματικά να κατανοήσω γιατί είναι ερωτική πόλη. Τι το ερωτικό δηλαδή έχει περισσότερο από τα Χανιά ή το Ναύπλιο, πόλεις που προσωπικά μου φαίνονται απείρως πιο ερωτικές και αισθαντικές. Σε όλα καλά με τα καρντάσια, το μόνο που θα τους καταλογίσω είναι το πολιτικό ζήτημα.

Ωστόσο, αυτό το Πάσχα μου επιφύλαξαν το καλύτερο δώρο. Σαν τα kinder έκπληξη ένα πράγμα! Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν! Αλαλάζουν τα πλήθη! Και δίπλα στον οβελία να σου ο Παναγής ο τιμημένος. Το όνομα της Παναγίας… μεγάλη η χάρη της! Αλλά τι να σου κάνει μανίτσα μου και η Παναγία εκεί που είναι; Ασχολίαστη η κακία της δικαιοσύνης που δεν στήριξε το καινοτόμο haircut σε αυτή τη χώρα. Δηλαδή μόνο στο Βοσκόπουλο θα δικαιολογούμε ένα haircut; Σε ταπεινούς ψηφοφόρους απαγορεύεται; Και τι εννοείτε να τον πιάσω να τον σώσω; Τι είναι μαντάμ ο Παναγής; Λείψανα Αγίου σε λαϊκό προσκύνημα; Κι αν κυρία μου πρέπει κι εγώ με τη σειρά μου να αναφωνήσω κάτι… ένεκα ο ενθουσιασμός του πλήθους βλέπεις… θα προτιμήσω το επίκαιρο και γιορτινό… ‘εγώ, νίπτω τας χείρας μου!’.

Δηλαδή τόσο καλή είδηση είχα να ακούσω από τη κυκλοφορία του νέου βιβλίου της Κατερίνας Τσεμπερλίδου…