Translation

Οι άνθρωποι έχουν μια μαγεία να σε εκπλήσσουν, άλλοτε θετικά, άλλοτε εξαιρετικά αρνητικά. Περιτριγυρίζομαι από άτομα που βαστάω και γέρνω στον ώμο τους και αυτά με αγκαλιάζουν, κάνοντας με να συνειδητοποιώ ότι τελικά σε αυτήν τη ζωή είναι όμορφο να πορεύεσαι με κάποιον παρέα. Αν κάτι που νομίζω ότι με χαρακτηρίζει εδώ και ένα χρόνο πλέον είναι η ισορροπία. Μετά από ένα μεγάλο διάστημα εσωτερικής αναζήτησης, σωρείας λαθών που μετάνιωσα, χαμηλής αυτοεκτίμησης και γενικότερου ψαξίματος, νομίζω ότι έχω φτάσει στο να ζω την ήρεμη καθημερινότητα μου αποδεσμευμένος από κουτάκια, προκαταλήψεις, παρέες που μου χρέωναν το προπατορικό αμάρτημα και ένα χάος στο μυαλό μου. Αν θέλω να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι έγινα οριακά λιγότερο εγωιστής… και πιστέψτε με είχα και δυστυχώς έχω ακόμα πολύ από δαύτο.

Χτες που περίμενα το τρόλεϊ έξω από την Ακαδημία, οι νεραντζιές μύριζαν υπέροχα στη μέση της Πανεπιστημίου. Για μια στιγμή σχεδόν ξέχασα ότι ήμουν στη καρδιά του κέντρου της Αθήνας. Λίγο πιο πριν είχα επισκεφθεί το Public στο Σύνταγμα. Γυρνώντας στους διαδρόμους του ορόφου με τα βιβλία παρατήρησα ότι κάθε κατηγορία είχε από κάτω την αγγλική της μετάφραση. Κι ενώ οι μεταφραστικές ικανότητες των υπευθύνων ήταν κατά γενική ομολογία εξαίρετες, χώλαιναν μόνο σε μία… αυτή των Σχέσεων. Αναλογίστηκα, αν η σχέση που έχω εδώ και κάμποσο χρόνο μεταφράζεται ουσιαστικά σε αυτό και μόνο. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τη σημασία του ερωτικού στοιχείου… δεν θα μπορούσα κιόλας… ως γνήσιος δούλος της σάρκας μου… σκέφτηκα λίγο τη βδομάδα που πέρασε και τα νεύρα που δεν με είχαν αφήσει ούτε στο ελάχιστο. Κι έπειτα μου ήρθε στο μυαλό εκείνο το άτομο, εκείνο το χαμόγελο, εκείνο το υπέροχο υγρό βλέμμα που αυτή τη βδομάδα μου έδειξε έμπρακτα ότι με καταλάβαινε απόλυτα. Βλέπεις αγαπητέ μου, η σχέση – φιλική ή μη – είναι στον καναπέ, εκεί που θα μπορείς να απλώσεις το χέρι και να ακουμπήσεις τον άλλον, έτσι μου είχε πει πρόσφατα μια σοφή γυναίκα. Αν χαίρομαι για κάτι είναι πως στον Κορνήλιο (τον καναπέ μου) μπορώ να είμαι με έναν άνθρωπο και να κοιτάζομαι κατάματα εδώ και καιρό και να νιώθω ότι επικοινωνώ… ό,τι και να σημαίνει αυτό.

Και κάπου εκεί κατάλαβα ότι η μετάφραση μπορεί να μην ήταν ολικά λάθος, αλλά ήταν σίγουρα ελλιπής…