24 Αυγούστου 2011

Sub-Datum

Η θυσία είναι κάτι τόσο σχετικό εν τέλει. Στο ελληνικό πολιτικό παλκοσένικο μετριέται δε με το καντάρι. Βλέπε τον Βενιζέλο για παράδειγμα, ο οποίος εμμέσως πλην σαφώς μας ορμηνεύει πως πρέπει να τον συνδράμουμε στις όποιες πολιτικές του φθορές. Ως γνήσιος, μάλλον, χριστιανός απαιτεί την συμπόνια ή έστω ένα «τσάι και συμπάθεια» βρε αδερφέ!


Αναρωτιέμαι τελικά αν το «δόγμα Καραμανλή» αποχώρησε οριστικά από το πολιτικό γίγνεσθαι. Κοιτώντας τον Βενιζέλο δοκώ πως όχι! Σε συνδυασμό δε με την προηγούμενη ανάρτηση, θα κάνω Sub-proposition:


Υπό-πρόταση: Η Πολιτική (ως χείριστη υποκατηγορία του Δημοσίου) είναι από τους επαγγελματικούς τομείς που μπορεί να νιώθεις εξαιρετικά χρήσιμος κάνοντας το προφανές, δηλαδή να δουλεύεις… αλλά ταυτόχρονα απαιτείς να σε συγχαίρουν για το ίδιο αυτονόητο.


2 σχόλια:

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;