27 Μαρτίου 2012

Complex


Να δεις που κάποια στιγμή θα μου χτυπήσουν την πόρτα του γραφείου και θα με ρωτήσουν με αγωνία που έχει εξαφανιστεί το αφεντικό μου μέρες τώρα. Βέβαια, ενώ η απάντηση θα μπορούσε να είναι απλή, του τύπου «κι εγώ ρε φίλε σου φαίνομαι για τον κηδεμόνα του;», ωστόσο πολύ φοβάμαι ότι δεν θα την δώσω! Απλά θα παραθοδώ…

Σε μια τέτοια περίπτωση, η σιωπή του προλεταριάτου θα μπορούσε να μεταφραστεί στην καλύτερη σε ‘χτίσιμο’ (ενώ είναι ο άλλος είναι ζωντανός) κάτω από το πάτωμα (ονείρωξη παθαίνω), ή στη χειρότερη σε χειρουργικά ακριβή αποκεφαλισμό με κονσερβοκούτι (αχ η απόλυτη ευτυχία). Σε προσωπικό επίπεδο, το όποιο ψήγμα αριστερισμού που μου αναλογεί, να δεις που θα βρει διέξοδο σε μια τέτοια μορφή αντίστασης και διαμαρτυρίας.

Τελικά, στέκει τρομερά παράδοξο το γεγονός πως η κεφαλαιοκρατική ιδεολογία και πρακτική, δεν προϋποθέτει καν την ύπαρξη κεφαλαίου per se, παρά μόνο τη διατήρηση έστω και της ψευδαίσθησης μιας κάποιας εξουσίας (οιωνεί ιδιοκτησιακό δικαίωμα επί φανταστικού κεφαλαίου). Και δε σου έχω χειρότερο από έναν κομπλεξικό άνθρωπο που τυγχάνει να διαθέτει και εξουσία.

Για να μη μες λες παράξενο, μην περιοριστείς μόνο στον επαγγελματικό τομέα, αλλά προχώρα και σε άλλους, όπως τον ερωτικό. Γιατί σε ερωτώ, τι χαΐρι μπορείς να δεις από έναν μικροτσούτσουνο Άδωνη; Αν του προσθέσεις και λίγα χρήματα, καταλήγεις σε ένα σχεδόν θανατηφόρο συνδυασμό.

Εσένα στη γωνία σε κόβω ότι θα μου πεις πως το κάθε κόμπλεξ ανωτερότητας δεν συμπορεύεται κατ’ ανάγκη και με επί της ουσίας ελλιπή προσόντα. Όχι αναγνώστα μου, θα ορθώσω παράστημα (όσο μου μένει δηλαδή του κοντού), θα πετάξω και λίγο στήθος (μαλάκα πρέπει να αρχίσω φυσική άσκηση), θα ρουφήξω την κοιλιά μέσα και θα βροντοφωνάξω τη διαφωνία μου! Το κόμπλεξ συνοδεύεται πάντα και απλά από το… κενό. Συνεπακόλουθα, στην προσπάθεια να γεμίσεις το κενό σου με κάτι, καταλήγεις με το να ασχολείσαι με ανούσιες πολυπλοκότητες, κάνοντας τη ζωή των άλλων απλά δύσκολη. Κάπου εκεί γίνεσαι και… Μαλάκας! Το Μ κεφαλαίο, έτσι για να μην έχεις και παράπονο!

On a separate note (που λένε κι εδώ στο νησί), στη φυλακή τσιγάρα θέλω να μου φέρνετε…

8 σχόλια:

  1. ισως εχεις δικιο αλλαμ συμφωνω οτι πολλοι μικρο τσουτσουνοι εχουν πολλα κομπλεξ, αλλοι αγοραζουν μεγαλα αμαξια πολυτελη αλλοι χτυπιουνται στα γυμναστηρια αλλα δηλωνουν μονο τοπ! που πας καλη μου να γαμησεις με 12 cm?
    καλημερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας διακρίνω λίγο ρατσιστή με τους μικρο-τσούτσουνους. Δηλαδή αυτοί δεν έχουν ψυχή;

      ;-)

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Παιδί μου (λέμε τώρα!) σε λίγο θα αρχίσω να σου μιλάω για την υπεραξία που οικειοποιείται το κεφάλαιο...τι να λέμε τώρα!

      Διαγραφή
  3. WINSTON 24αρι σου κάνει μάνα μου;
    Αυτό το ρούφηγμα κοιλιάς ,σήκωμα του πισινού,και πέταγμα το στήθος, πάντα πιάνει, καρατσεκαρισμένο σου λέω!!ίσως γλυτώσεις και τη φυλακή η μήπως όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπλο είναι αυτό να φανταστώ. Μπα...προτιμώ τις πιο χειρωνακτικές λύσεις. Αντλείς περισσότερη ωφέλεια!

      Διαγραφή
  4. Μόνο με τα όπλα θα χτυπήσουμε τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Αυτό να του πεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;