Indignant

Το ομολογώ… φλέρταρα πολύ με την ιδέα να κατέβαινα στο Σύνταγμα!

Μετά, όμως, κάθισα, σκέφτηκα και συζήτησα. Αναλογίστηκα πως οι μεγάλες επαναστάσεις – διαδηλώσεις είχαν πάντοτε ένα σύνθημα, έναν στόχο και μια σκοπιμότητα (βλ. Πολυτεχνείο, Μάης του 69, 114, κλπ.). Αυτοί οι χιλιάδες διαδηλωτές στο Σύνταγμα, πέρα από την αγανάκτηση έχουν τίποτε άλλο να πουν; Μπορούν να μου απαντήσουν σε βασικές μου ενστάσεις;

· Πόσοι από αυτούς θα συμμερίζονταν την αγανάκτηση που νιώθω εγώ για το υπερβολικό δημόσιο;

· Πόσοι από εκείνους θα μου κράταγαν το χέρι σε μια ενδεχόμενη πρότασή μου για μαζικές μειώσεις κατά 50% στο δημόσιο τομέα;

· Πόσοι από αυτούς θα φώναζαν στην Ε.Ε. για την ανάγκη ευρώ-ομολόγου;

· Πόσοι θα στήριζαν έμπρακτα αλλαγές στο σύστημα που οργανώνονται οι Εφορίες, τα Νοσοκομεία και η Δικαιοσύνη. Αλλαγές που θα έπλητταν τα οικονομικά συμφέροντα χιλιάδων υπαλλήλων, μεταξύ των οποίων και μερικοί να ήταν και γονείς τους;

· Πόσοι θα στέκονταν πλάι μου στο λόγο μου ενάντια των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, σε κυρίες που βγήκαν στα 40 από ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΡΤ και άλλα δημόσια πόστα, με υπέρογκα εφάπαξ και συντάξεις;

· Πόσοι θα δέχονταν το διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους και την άμεση, καθολική φορολόγηση της;

· Πόσοι θα φώναζαν εναντίον των κλειστών επαγγελμάτων;

Πλήθος ερωτημάτων ακόμα που είμαι σίγουρος ότι μια ελάχιστη μειοψηφία θα μπορούσε να με συνεπικουρήσει.

Να ξεκαθαρίσω κάτι! Το να μαζευτώ στο Σύνταγμα έτσι, απλά και μόνο γιατί είμαι αγανακτισμένος με μια κατάσταση, στην οποία εν μέρει ανέχτηκα χρόνια, και πλέον απλά αγανακτώ, χωρίς να σκέφτομαι το αύριο, δεν μου λέει κάτι! Μα κυριότερα, δεν δέχομαι να κατέβω στο Κέντρο μόνο και μόνο γιατί ένα σμάρι Ισπανοί έθιξαν τον πατριωτισμό του Ελληνάρα. Αυτόν τον πατριωτισμό που βέβαια δεν θίχτηκε, δεν αγανάκτησε, όταν μια αισθητή πλειοψηφία Γερμανών τον έκραζε πολύ πιο άσχημα, υποτιμώντας τον ουσιωδώς.

Για όλα αυτά αρνήθηκα και θα συνεχίσω να αρνούμαι να ζήσω το ΕΓΩ μου μέσα σε μια θάλασσα ανθρώπων που καλά-καλά δεν έχουν βρει το δικό τους ΕΓΩ. Πόσο μάλλον, λοιπόν, να κατορθώσουμε να συμβιβαστούμε σε ένα ξεκάθαρο, εύληπτο και καθάριο ΕΜΕΙΣ. Μέχρι τότε, θα μου επιτρέψετε, χωρίς να έχω διάθεση να υποτιμήσω κανέναν, να αντιμετωπίζω ανάλογα κινήματα ‘Αγανακτισμένων’ Πολιτών… ως μια όμορφη ευκαιρία για να διασκεδάσουμε το χρόνο μας…