Introspection

Τα Σαββατοκύριακα είναι για ενδοσκόπηση λένε! Τις καθημερινές βλέπεις, με όλο το τρέξιμο, δεν προλαβαίνεις. Οπότε ο κύριος Μηδενικός για να υπερβεί το ‘μηδενικό’ που είναι, είπε να αθροίσει καμιά μονάδα στην κατάσταση αποτελεσμάτων χρήσεώς του.

Κίνηση πρώτη, Σινεμά! Βλέπεις η λίγη κουλτούρα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Παίρνω μαζί, λοιπόν, το γνωστό σε όλους σας πλέον ‘ζουζούνι’ και έναν αγαπημένο φίλο και πάμε να δούμε το Tree of Life. Χρυσός Φοίνικα στις Κάννες σου λέει, πόσο μάπα να μου βγει το καρπούζι; Θα στα πω έτσι στο πόδι για να πιάσεις το σημειολογικό μήνυμα εσύ αναγνώστη μου. Πρώτον, στα 20 λεπτά το σινεμά είχε μείνει μισό. Δεύτερον, η ταινία θα μπορούσε να έχει εναλλακτικό τίτλο ‘The not so short history of nearly everything’. Τρίτον, ζαλιζόμουν σε σημείο τρέλας όταν βγήκα… δεν είμαι 100% σίγουρος να σου πιστοποιήσω ότι ήταν από τα νεύρα.

Κίνηση δεύτερη, Διαμαρτυρία! Επειδή έχω μάθει πως για να βασίσεις μια άποψη πρέπει πρώτα να ζήσεις, σήμερα κίνησα για το Σύνταγμα. Πέστο δημοσιογραφικό δαιμόνιο ή κοινωνιολογική επιτόπια έρευνα. Παρατήρησα και άκουσα, προσπαθώντας να αφήσω παράμερα τις όποιες μου προκαταλήψεις. Χάρηκα για το μέγεθος της συμμετοχής του κόσμου, δεν θα πω ψέματα. Εξαγριώθηκα με το μέγεθος του παραληρήματος και της ουτοπίας. Έφυγα μετά από αρκετή ώρα για να μη χρειαστεί να εκφραστώ. Αυτολογοκρίθηκα, το δέχομαι! Θεωρώ, όμως, ότι ήταν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω.

Αύριο ξημερώνει μια καινούργια βδομάδα. Το μόνο που ξέρω είναι πως το άλλο Σαββατοκύριακο δεν θα το αφιερώσω σε παρόμοιου είδους ενδοσκόπησεις…