Round-Table

Λατρεύω όταν βλέπω κάτι Υπουργικά Συμβούλια σαν τα χθεσινά! Ξέρεις τώρα, υπάρχει έκδηλο το πάθος κι ο ερωτισμός στα βλέμματα των Υπουργών. Για τη σουφραζέτα Λούκα αλήθεια, άκουσε κανείς τι είπε; Ο Γιώργος το βάρεσε λέει δυο φορές το χέρι στο στρογγυλό τραπέζι. Πες μου τώρα εσύ, αν αυτό δεν είναι βαρύ αρσενικό, τι είναι;

Βγήκαν, λοιπόν, όλοι από το συμβούλιο και ήταν σαν την Μεγάλη Παρασκευή. Βλέπεις τα πράγματα είναι σκούρα, γιατί λεφτά ουκ αν λάβεις παρά του άπιστου πλέον Θωμά που ακούει στο όνομα Τρόικα! Και εκεί που λες, να δεις που πλέον θα αναγκαστούν να κάνουν μια πραγματική μεταρρύθμιση ή έστω να θίξουν τα πραγματικά κακώς κείμενα, ακούω για άλλες οριζόντιες μειώσεις. Πως στο Camelot ασχολιόντουσαν με το μουνί της Γκουίνεβιρ; What the hell δηλαδή! Καταλαβαίνεις πόσο ανησυχητικό είναι να χρησιμοποιώ αυτήν την πρόταση…

Θα συμφωνήσω πάντως με τον πρωθυπουργό ότι δεν είναι ώρα για λιγοψυχία, αλλά μάλλον δεν θα εννοούμε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Όσο οξύμωρο και να ακουστεί, αυτή η κυβέρνηση είναι δέσμια ενός αδιανόητου πολιτικού κόστους, την ώρα που δεν θα έπρεπε καν να το σκέφτεται μιας και το παιχνίδι το έχει a priori χαμένο σε αυτό το επίπεδο. Όσο, λοιπόν, αναλωνόμαστε σε έμμεσες ή άμεσες φοροεισπρακτικές καμπάνιες, μειώσεις μισθών εκεί που δεν πρέπει και ‘ανήθικων τακτοποιήσεων’ (βλ. περαίωση, αυθαίρετα, κ.α.), τότε το παρεάκι της Ιπποκράτους θα βαλτώνει όλο και περισσότερο. Φαντάζομαι ξέρετε, όμως, μανίτσες μου ότι το τέρμα του βούρκου βρίσκεται αφού σε έχει καταπιεί ολόκληρο η κινούμενη άμμος. Και Γιώργο μου, τα είδες τι έπαθε ο Αρθούρος…