سانسور

Είμαι γύρω στα τριάντα. Καμιά δωδεκαριά χρόνια πριν απέκτησα τα πρώτα πολιτικά μου δικαιώματα, εκλογικά αν η πολιτική σου ορθότητα το επιβάλλει. Μέσα σε αυτό το διάστημα δεν απείχα από καμιά εκλογική μάχη. Έκανα λάθη, έριξα ψηφοδέλτια που τα μετάνιωσα, αλλά σε τελική ανάλυση αυτό υποστηρίζει και την ανθρώπινη φύση μου, η μετάνοια. Ένα πράγμα που με έμαθαν στην οικογένειά μου είναι πως φίλε μου δεν είσαι ποτέ αλάνθαστος. Σαν έφηβος υπήρξα απόλυτος, καθοδηγήθηκα πάμπολλες φορές από το πάθος μου. Σαν επιστήμονας υπήρξα ακόμα πιο απόλυτος, βλέπεις η «επιστημονική αλήθεια» - όποια κι αν είναι αυτή – είναι συχνά πολύ κακός οδηγός. Σαν ερευνητής άρχισα να κριτικάρω και τον ίδιο μου τον εαυτό. Στο δρόμο, οι καθηγητές μου με έμαθαν ότι πρέπει πάντοτε να διερωτάσε, αυτός είναι ο δρόμος της πραγματικής αλήθειας, αν και εφόσον υπάρχει κάτι τέτοιο. Σαν άνθρωπος τέλος, εξελίχθηκα, άλλαξα και αναθεώρησα. «Αναθεωρώ»… τι όμορφη λέξη!

Στα τόσα χρόνια είναι η πρώτη φορά που βιώνω έναν πόλεμο. Όχι πολιτικό, όχι οικονομικό, αλλά πρωτίστως κοινωνικό… γνήσια διαπροσωπικό. Ένας ιδιότυπος εμφύλιος εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου και εγώ στέκω ανήμπορος, μη μπορώντας να τον αντιμετωπίσω όπως πραγματικά θα ήθελα. Τον τελευταίο χρόνο έχω βρεθεί, έχω εξωθηθεί να νιώθω άσχημα για το γεγονός ότι δουλεύω, ότι βγάζω μερικά χρήματα, ότι πέρασα από τρεις συνεντεύξεις για να βρω μια δουλειά και ότι αποφάσισα και κατάφερα να μείνω μόνος μου χωρίς να επιβαρύνω τους γονείς μου. Όποτε όρθωσα το ανάστημα μου για να πω μια αντίθετη γνώμη χλευάστηκα, μου δηλώθηκε ευθαρσώς ότι λυπούνται για την κατάντια μου, έφθασα να κατηγορηθώ ότι εξυπηρετώ στυγνά κομματικά συμφέροντα.

Δεν θα σου το αρνηθώ, όλο και περισσότερο τελευταία βρίσκω τον εαυτό μου να αυτολογοκρίνεται, να μη μιλάει και να κάθεται να ακούει, να ψηλαφίζει πίσω από τις λέξεις κάποιου αν μπορεί να μιλήσει ή αν ελλοχεύει ο κίνδυνος να κατηγορηθώ στα όρια της προβοκάτσιας. Το αστείο είναι πως πραγματικά λιγότερο έχω επικριθεί μέχρι τώρα για την όποια διαφορετικότητά μου, παρά για μια στοιχειοθετημένη μου άποψη.

Για μια ακόμη φορά καταφύγιο εδώ, σε ένα σπίτι που η γνώμη ρέει ελεύθερα. Πριν χρόνια άρχισα το blogging γιατί ήθελα να πω σε μένα κάποια πράγματα που με ταλάνιζαν, πράγματα που δεν μπορούσα να βροντοφωνάξω. Κοίτα κάτι παράξενους κύκλους που κάνει η ζωή…