Catharsis

Το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρόβλημα κατ’ εξοχήν πολιτικής φύσεως! Όποιος το αρνείται αυτό πρέπει να είναι εξαιρετικά αφελής στην καλύτερη ή πολιτικά ευνοούμενος στη χειρότερη. Σε αυτό το πλαίσιο δεν μου προκαλεί καμία έκπληξη ότι άρχισαν να παρατηρούνται έντονες αντιδράσεις εναντίον βουλευτών. Μεταξύ μας, δεν έχω καμιά διάθεση κιόλας να τις καταδικάσω συλλήβδην. Μου φαίνονται εξαιρετικά αναμενόμενες και ως ένα βαθμό “ηθικά νομιμοποιημένες” απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που είναι σάπιο. Το θέμα και πάλι που ανακύπτει είναι τι κάνουμε, όμως, από εδώ και πέρα.

Αν θεωρούμε ότι η λύση είναι η προσφυγή στις κάλπες – πράγμα που προσωπικά με βρίσκει αντίθετο υπό τις παρούσες συνθήκες – τότε ο κόσμος, αγανακτισμένος και μη, πρέπει να το απαιτήσει. Αυτός θα ήταν και ένας εύληπτος στόχος για το κίνημα των αγανακτισμένων, ο οποίος ωστόσο δεν διαφαίνεται. Μια χάρη μόνο να ζητήσω! Εάν και εφόσον γίνουν οι εκλογές θα ήθελα να δω μια ουσιώδη αλλαγή της συμπεριφοράς του μέσου έλληνα ψηφοφόρου.

Αν πάλι κάποιοι θεωρούν ότι η λύση είναι προς το παρόν αλλού – μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος – τότε πρέπει να πιέσουμε για την οριστική κάθαρση του πολιτικού σκηνικού μέσα από άλλες μορφές. Αν θέλουμε να ρίξουμε οριστικά την ταφόπλακα της Μεταπολίτευσης και να οδηγηθούμε σε μια νέα εποχή, τότε πρέπει αυτοί που διόγκωσαν το χρέος να πληρώσουν. Όχι να πάνε απλά σπίτι τους, ούτε απλά να οδηγηθούν στη φυλακή! Μεταξύ μας δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να τους ταΐζω και πίσω από τα σίδερα. Θεωρώ πολύ πιο αποτελεσματικό να ψοφήσουν στη ψάθα, αφού τους έχουμε δημεύσει ό,τι περιουσιακό στοιχείο αποκτήθηκε με δημόσιο χρήμα.

Που καταλήγουμε πάλι δηλαδή; Στο διαβόητο νόμο περί ευθύνης των υπουργών και την ασυλία των βουλευτών. Στο προηγούμενο κείμενο επεσήμανα δύο πυλώνες πάνω στους οποίους δομήθηκε αυτή η Κρίση. Αν έπρεπε να προσθέσω άλλον έναν – για να φτιάξω το περίφημο Μπελ Κάντο της Πολιτικής – τότε σίγουρα θα ήταν αυτός!

Η πιθανή αδράνεια σε αυτό το πεδίο, παρότι οι πολιτικοί θεωρούν ότι θα συγκαλύψει τα λάθη τους, θεωρώ ότι θα τονώσει τη λαϊκή αντίδραση, θα εντείνει το αίσθημα της ατιμωρησίας και θα αποτελέσει πηγή για ακόμα πιο ακραίες μορφές διαμαρτυρίας. Μακάρι να είμαι φορέας απλά κακών μαντάτων, αλλά ειλικρινά… δεν στοιχηματίζω σε μια τόσο βολική εξήγηση! Τολμήστε το… όχι τόσο για το καλό της χώρας (αυτό εξάλλου η ιστορία απέδειξε ότι δεν ενδιαφέρεστε διόλου), αλλά κυρίως για το δικό σας καλό…