He-Wolf

Αυτό που έχει καταφέρει η παρούσα οικονομική κρίση θαρρώ πως είναι να με κάνει ακόμα πιο εγωιστικό ως ‘ζώο’. Για το ‘εμείς’ μου, ούτε λόγος! Ακόμα και όταν πήγε να ξυπνήσει, έπεσε με συνοπτικές διαδικασίες σε λήθαργο. Βλέπεις, η κοινωνική ανισότητα πάντοτε υπήρξε η καλύτερη αφορμή για να αρχινήσει ένας εμφύλιος. Στην Ελλάδα, βέβαια, η αποφυγή του εμφυλίου υπήρξε για χρόνια – και εν πολλοίς ακόμα είναι – θεσμικά κατοχυρωμένη.

Ειλικρινά έχω κουραστεί να είμαι δέσμιος μιας ηλίθιας άνευρης κυβερνητικής πολιτικής που τολμά μόνο την απομύζηση μέσω φόρων, ενός εγκληματικού συνδικαλισμού στο δημόσιο τομέα, ενός οκνηρού δημόσιου τομέα που έχει μάθει να μεταφράζει αυτόματα  το προνόμιο σε δικαίωμα, μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι ‘ένωση’ μόνο στα χαρτιά και μιας κοινωνίας που αποφεύγει την αυτοκριτική όπως ο διάολος το λιβάνι.

Βλέποντας στρατιές ιδιωτικών υπαλλήλων να περνάν μια κρίση άνευ προηγούμενου (όχι ότι και ποτέ ο ιδιωτικός υπάλληλος ήταν ήρεμος…) και όντας για λίγες μέρες ακόμα σε ένα δημόσιο οργανισμό (από τον οποίο ευτυχώς και φεύγω παραιτούμενος…), εύχομαι η ελληνική κοινωνία να αποδομηθεί τόσο πολύ, ώστε να αποφασίσει ότι πρέπει επιτέλους να αλλάξει. Εγωιστικά και μόνο, αρνούμενος να πληρώσω κι άλλα, δίχως ίχνος πλέον δικαιώματος, ονειρεύομαι μια ελληνική κοινωνία με το μισό και παραπάνω Δημόσιο τομέα, μια Εκκλησία που δεν θα έχει ούτε ένα οικονομικό προνόμιο και μια πολιτική ηγεσία που θα είναι υπόλογος στο μέσο ψηφοφόρο καθημερινά. Πάνω από όλα, όμως, ονειρεύομαι έναν πολίτη που θα κάνει κάθε δευτερόλεπτο την αυτοκριτική του, όχι για να αρνηθεί τα λάθη του, αλλά για να τα αναγνωρίσει!

Μέχρι να ξυπνήσω και να το αντικρίσω… επιτρέψτε μου να απέχω και να ζω το ‘περιορισμένο εμείς’ μου ως λύκος στην αγέλη του και μόνο... σχεδόν ‘εγωιστικά’…