Salt

Η γεύση του αλατιού πάνω στην ανθρώπινη επιδερμίδα είναι το ίδιο διεγερτική με ένα ζευγάρι σαρκώδη χείλη που σου μιλούν πρόστυχα. Πιπεράτη αλλά και δροσερή, ιδρωμένη αλλά και ευωδιαστή, οικεία αλλά και εξωτική. Τελικά, ο έρωτας το καλοκαίρι έχει πάντα κάτι το διαφορετικό.

Πίσω σε ένα δωμάτιο, ενοικιαζόμενο κατά προτίμηση, απόγευμα, μετά από μια αμετροεπή έκθεση στον ήλιο, το θαλασσινό νερό και το λάδι να αναδεικνύει κάθε πτυχή του σώματος. Το απογευματινό αεράκι σε ένα νησί να παλεύει με τις λευκές δαντελένιες κουρτίνες. Κίνηση πρώτη και θεμελιακή να φιληθείς πίσω από την πόρτα που κλείνει. Ρούχα πολλά να βγάλεις δεν υπάρχουν. Το καλοκαίρι βλέπεις προνοεί ακόμα και σε αυτό. Κίνηση δεύτερη να κυλιστείς χωρίς πολύ σκέψη στα αφράτα κλινοσκεπάσματα, αδιαφορώντας για την άμμο που θα τα μαγαρίσει. Σε ένα σεντόνι που θα μαγαριστεί κατ’ εξακολούθηση από ιδρώτα και σπέρμα, τι κακό μπορεί να κάνει λίγη άμμος;

Το πρώτο ξέπλυμα μετά τη θαλασσινή αύρα γίνεται πάντα με ιδρώτα, σάλιο και μια γλώσσα που κάνει όλη την δουλειά. Μια κοιλιά που πάλλεται συγχρονισμένα, σχεδόν μελωδικά, πάνω σε μια άλλη κοιλιά και την άκρη μιας πλάτης, εκεί που συναντάει την αρχή των γλουτών. Φιλιά από χείλη που πρέπει να μουλιάσουν το ένα στο άλλο για να γλιτώσουν την αφυδάτωση. Το σώμα μόνο τότε ταλαντεύεται στις κινήσεις των κυμάτων που κάθε πρωί παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα. Τήρηση της φύσης κατά γράμμα…

Ο ήλιος κάθε πρωί που ανατέλλει είναι διαφορετικός. Και ως Έλληνας, που καθημερινά γνωρίζει και άλλο ήλιο… άλλο Θεό… είμαι πιστός οπαδός του πολυθεϊσμού. Προσκυνητής του ήλιου, του θαλασσινού νερού, της αρμύρας, του έρωτα, της καύλας, της φιλίας! Πάντα μα πάντα, όμως, προσκυνητής…