Puzzle

Κάποια πράγματα χρειάζεσαι λίγο χρόνο για να τα συνειδητοποιήσεις. Είναι εμφανείς μικρές ενδείξεις που από μόνες τους, όμως, δεν σου λένε και πολλά πράγματα, αλλά αν τις βάλεις όλες μαζί, τότε συμπληρώνεται ένα πάζλ με πολλά κομμάτια, όχι όμως τόσα πολλά όσο νομίζεις, ίσα-ίσα όσα έχει ένα για παιδάκια έως δύο χρονών!

Πρώτον, μπορείς να πιεις Coca-Cola της προκοπής. Δεύτερον, μπορείς να φας και σουβλάκι της προκοπής. Τρίτον, το σεξ ξαναγίνεται κομμάτι της καθημερινότητας σου. Τέταρτον, τρως σαν το βόδι, τόσο που δεν μπορείς να περπατήσεις. Πέμπτον, μπορείς να καπνίσεις μέσα στο σπίτι σου. Έκτον, μπορείς να ανάψεις και κεριά μέσα στο σπίτι σου. Έβδομον, καταλαβαίνεις σχεδόν όσους κυκλοφορούν γύρω σου (όσο μπορείς πλέον να καταλαβαίνεις όλο τον κόσμο που περπατά στην Πατησίων). Όγδοο, βλέπεις τηλεόραση, η οποία βέβαια δεν έχει απολύτως τίποτα. Ένατο, στολίζεις δέντρο με την πιο λατρεμένη παρέα του κόσμου. Δέκατο, βλέπεις πλέον ανθρώπους που αγαπάς.

Συμπληρώνοντας αυτό το πάζλ των δέκα κομματιών, καταλαβαίνω ότι έχω επιστρέψει σπίτι και είναι Χριστούγεννα… κι είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου!

Ρανδομ

Τελευταία Κυριακή του χρόνου που είμαι σε αυτό τον τόπο που το χώμα δεν λέει ποτέ να στεγνώσει. Ο καιρός φαίνεται να είναι με το μέρος μου, δηλαδή έχει ήλιο, κάτι βέβαια που δεν τον εμποδίζει σε δέκα λεπτά να αρχίσει να χιονίζει. Σου λέει ο καιρός εδώ είναι αναποφάσιστος σαν τον Έλληνα ψηφοφόρο ένα πράγμα. Το κρύο, βέβαια, σε κοκαλώνει!  

Σε περιβαλλοντικό επίπεδο, στο δρόμο σήμερα για το super market, συνειδητοποίησα κάτι σχεδόν σοκαριστικό για τις οικολογικές μου ανησυχίες: οι Βρετανοί είτε δεν πρέπει να έχουν ακουστά περί ψεύτικου χριστουγεννιάτικου έλατου, είτε ζω στη γειτονιά με το μεγαλύτερο ecological footprint του πλανήτη! Σχωράτε με, αλλά δεν εξηγείται αλλιώς! Εν τω μεταξύ, δεν έχω πιο άσχημο θέαμα από αυτό του αληθινού στολισμένου ελάτου, μου κάνει κάτι σαν να στολίζω πεθαμένη μου θεία.

Τέλος σε προσωπικό επίπεδο, έχω να εξομολογηθώ κάτι, ξέρεις μιας που είναι και οι μέρες, φέτος νομίζω ότι όλο μου το άγχος και την κατάθλιψη τα έβγαλα στα ψώνια. Ωστόσο, ως γνήσιος καρκίνος (αυτό τελικά νομίζω ότι είναι πραγματικά από κάθε άποψη αρνητικό χαρακτηριστικό) αγόρασα ελάχιστα για μένα και περισσότερα για τους φίλους μου, οι οποίοι είναι η αλήθεια ότι μου λείπουν πολύ. Κακές γλώσσες λένε ότι μέρος της κατάθλιψης το έριξα και στο φαί, αλλά ελλείψει ζυγαριάς δεν μπορεί αυτό να πιστοποιηθεί…

Half

Τα έχουμε πει αυτά μανίτσα μου, μη με κουράζεις και έχω και τα λουμπάγκα μου! Και δεν έχω χειρότερο από το να επαναλαμβάνομαι, γιατί μπορεί η επανάληψη να είναι η μητέρα της ριμάδας της μάθησης, αλλά το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται και… η Μαριάννα Ντούβλη (το παπάς είναι πλέον πασέ!). Το «άλλο μισό» είναι κατασκεύασμα του διαβόλου, κοινώς εκείνου το πορνιδίου της Σταχτο-μπούτας που επειδή αρνιόταν να πετάξει το σφουγγαρόπανο στη μητριά της, μυξόκλαιγε γύρω από το τζάκι. Σιγά μαντάμ, τόσα παιδιά δεν πήγαν πενταήμερη για να ξεπαρθενευτούν, αλλά δεν έκαναν και έτσι.

Πολύ ανάρτηση αυτή τη βδομάδα στα blogs για τον έρωτα, τα πρώτα ραντεβού, τον prince charming και το «άλλο μισό»… και να πω ότι είναι άνοιξη, να πω πάει στο διάολο! Από την άλλη, τα Χριστούγεννα πάντα δημιουργούν σύνδρομα στέρησης (τα έχει πει και η Βανδή… δις). Σχολιάζοντας, λοιπόν, στα blogs είπα ότι το άλλο μισό, μονοσήμαντα τουλάχιστον, δεν υπάρχει, και μεταξύ μας ευτυχώς. Αν υποψιαζόμουν ότι το μισό μας είναι ένα και κάπου εκεί έξω, θα έπαιρνα μια πέτρα και θα φούνταρα στον Τάμεση (τώρα αυτόν έχω πρόχειρο). Γιατί αγαπητοί μου, οι πιθανότητες να το έβρισκα, θα ήταν όσες η Άννα Βίσση να κάνει διεθνή καριέρα (ποιος είπε εκεί πίσω ότι η Απόβλητη κάνει ήδη διεθνή καριέρα; Μόνο αν τρελαθώ…). Δεν υπάρχει κάτι πιο απαισιόδοξο από τον έναν και μοναδικό έρωτα.

Σε αυτό το σημείο συγχωριανοί συμπαθάτε με… δεν εννοώ να μη βιώνετε τον κάθε έρωτα ωσάν τον έναν και μοναδικό… το αντίθετο! Ο έρωτας οφείλει να είναι ανυπέρβλητος, ένας, μοναδικός, τελειωτικός… απόλυτος! Σαφώς και όταν, ή εφόσον, τελειώσει, θα τον κλάψεις, θα τον τραγουδήσεις, θα τον βιώσεις στο έπακρο, γιατί, όπως είπα και κάπου, χωρισμός χωρίς δράμα είναι χωριάτικη χωρίς ντομάτα… αλλά μετά θα σταθείς στα πόδια σου και θα προχωρήσεις. Με λίγα λόγια… ΘΑ ΖΗΣΕΙΣ!

Και εν τέλει, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους… έχεις διαβάσει μανίτσα μου τα πρωτότυπα παραμύθια των αδελφών Grimm; Το κάθε τσουλάκι για να φτάσει στο τέλος του παραμυθιού… το έφτυνε (κυριολεκτικά) το αίμα του!

Advices

Βλέποντας ταινίες του από το 1950 μέχρι και το 1970 παρατηρείς ότι κάθε μάνα προς τη μοσχαναθρεμμένη κόρη είχε μόνη μία ευχή και κατάρα… ‘κορίτσι μου, μην πέσεις στον έρωτα κανενός δημοσίου υπαλλήλου’. Μπορούσε η θυγατέρα να πάρει γιατρό, δικηγόρο, πολιτικό μηχανικό (πάρτι για τον τελευταίο)… ιδιώτη τελοσπάντων. Ωστόσο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση αργότερα που κυριάρχησε, το σκηνικό αλλάζει, και ο τέλειος γαμπρός είναι εργαζόμενος στο Δημόσιο, σε ΔΕΚΟ κατά προτίμηση, δουλεύει 8.30-13.00 και πηγαίνει απαραιτήτως Βασιλόπουλο τα Σαββατοκύριακα. Ενοχικά , όταν έχουν τραπέζι στα σόγια αγοράζουν τα τυροπιτάκια του Lidl και πλασάρουν ότι η πολύτιμη κόρη τα άνοιγε από το πρωί… ο πλάστης πλάι στα μάτια, ξέρεις… για ξεκάρφωμα!

Κλειδί πάντα πίσω από τη συμβουλή της μάνας είναι… η σιγουριά… όπως και να εκφράζεται αυτή σε κάθε καιρό…

υ.γ. Τι να πεις… όταν όλα τα λέει η Θεοπούλα!!

Survivor

Λένε ότι όσο πλησιάζει ο καιρός που θέλεις κάτι, η αναμονή σου φαίνεται αιώνια. Αλήθεια είναι, το πιστεύω! Όπως και με λύπη, μάλλον, σε λίγο καιρό θα πιστοποιήσω, πως αυτό που καρτερούσες τόσο καιρό περνά σα νερό. Άτιμη ανθρώπινη ζωή, αυτό έχω μόνο να πω. Σίγουρα θα γίνω πρίγκιπας, το αποφάσισα…

Θα ήθελα πολύ να κάνω έναν απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας μου εδώ στα ξένα, αλλά νομίζω ότι δεν είναι ακόμα η ώρα. Αυτά βλέπεις παραδοσιακά γίνονται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, τότε που το ζάχαρο έχει χτυπήσει κόκκινο από τα μελομακάρονα, πλησιάζει η ώρα της επιστροφής, συνεπώς είσαι και πιο ευσυγκίνητος, σαν άλλη TV persona σε ώρες υψηλής τηλεθέασης. Drama Queen δηλαδή!

Άλλη μια Κυριακή, τόσες που έχω χάσει πλέον τον αριθμό, που ο καιρός είναι συννεφιασμένος. Συνειδητοποιώ τελικά ότι όταν είμαι στο σπίτι, αυτός ο καιρός μου αρέσει και λίγο. Πόσο μάλλον δε όταν έχεις συντροφιά λίγη ελληνικότατη Merenda. Όλα τελικά περνάνε με λίγη γλυκιά και σοκολατένια πραλίνα φουντουκιού. Νόμος!

Και τέλος… άσχετο, αλλά θα σκάσω αν δεν το πω… το concept του video clip της Adele για το Someone like Υou ήταν ‘η Adele γυρνοβολάει στο Παρίσι’…; 

Litsa

Σήμερα , κάπου ανάμεσα στον πόνο στο στέρνο και το λατρεμένο lunch break, είχα χρόνο να σκεφτώ τι άλλο θα ήθελα να κάνω για δουλειά όταν μεγαλώσω. Τι πάει να πει είμαι ήδη μεγάλος; Για αναγνώστες σαν πολύ θάρρος έχετε πάρει μου φαίνεται. Όταν, λοιπόν, μεγαλώσω θέλω να κάνω μια δουλειά που θα μου αποφέρει τα μέγιστα δυνατά, αλλά δεν θα κάνω και πολύ σοβαρά πράγματα. Ευθύς, αμέσως, το μυαλό μου πήγε στην πολιτική, αλλά εκεί βλέπεις έχεις και εκλογικές μάχες. Αν προσθέσεις και το γεγονός ότι δεν είμαι από πολιτικό τζάκι, τότε χέσε μέσα, πολύ κούραση και δεν βαστάω μάνα μου.

Γυρίζοντας στο σπίτι από το γιατρό, ο οποίος γέλασε από το σχόλιό μου ότι κατάλαβα ότι όντως μπορώ να πετάξω (…και μετά σου λέει οι Βρετανοί δεν έχουν χιούμορ!), σκεπάστηκα με τη φλις κουβέρτα από τα Primark (…3 λίρες παρακαλώ και ωραιότατη!) και άρχισα να χαζεύω στο youtube. Το μάτι μου έπεσε σε χριστουγεννιάτικο μήνυμα της Λίτσας (…κατά τον κόσμο Ελισάβετ η Β’), και το ένα έφερε το άλλο. Πολύ ωραία τα λέει η κοπέλα κάθε χρόνο, λες και πηγαίνει στον ψυχολόγο και μοιράζεται τα απωθημένα της. Τραβάει και μια ευχή για μακροημέρευση στο τέλος και είναι αρχόντισσα. Μέγλα!

Από πού πάνε για Buckingham; Τον William τον παντρέψαμε. Αυτός ο Harry ελεύθερος δεν είναι είπαμε…;

Myths

Η ανθρωπότητα στο ρου της ιστορίας (…πως τα λέω ο πούστης!) συντηρήθηκε και εξελίχθηκε στηριζόμενη σε αστικούς και μη θρύλους. Για παράδειγμα, ο Μπαμπούλας με τον οποίο όλοι μεγαλώσαμε, ενίοτε και με τοπικές παραλλαγές του, βοηθούσε συστηματικά στο να μην κάνουμε τόσες πολλές σκανταλιές. Από τα πλαίσια μύθων δε γλίτωσαν προφανώς τοιουτοτρόπως και τα Χριστούγεννα. Το παρόν κείμενο αποσκοπεί στο να κατακρημνίσει όλες τις ιστορικές ανακρίβειες που στοίχειωσαν τα παιδικά μας χρόνια. Σε μελλοντική ανάρτηση πρέπει να ασχοληθώ και με τα παραμύθια, τα οποία είναι η πηγή όλων των δεινών της ανθρωπότητας…

Μύθος πρώτος: Οι βλαβερές συνέπειες του κρυολογήματος ή αλλιώς γιατί είναι τουμπανιασμένη η μύτη του Ρούντολφ.

Έχεις ποτέ μανίτσα μου κρυώσει; Ρητορικό είναι το ερώτημα μαρή… μην απαντάς! Αν, λοιπόν, έχεις κρυώσει και η μύτη σου έχει μυξιάσει ό,τι χαρτομάντηλο κυκλοφορεί, τότε θα ξέρεις πολύ καλά ότι η μύτη γίνεται κόκκινη σα ντομάτα και πρησμένη σα μελιτζάνα. Διόλου, λοιπόν, παράλογο και ο Ρούντολφ, ο οποίος πετάει Δεκέμβρη μήνα κι εγώ δεν ξέρω στα πόσα πόδια, να έχει παγώσει το ζωντανό. Ο απάνθρωπος, όμως, καπιταλιστής iΒασίλης είπε να το πλασάρει πιο χαριτωμένα και να ισχυριστεί ότι ο Ρούντολφ έχει μύτη για sonar. Ποιο αρρωστημένο και εξαιρετικά μη φιλόζωο ον σκέφτηκε κάτι τόσο ανώμαλο;

Μύθος Δεύτερος: Οι βλαβερές συνέπειες των χριστουγεννιάτικων γλυκών ή αλλιώς γιατί ο Santa είναι τόφαλος.

Προφανώς και ο σημερινός Άγιος Βασίλης δεν έχει καμιά σχέση με το ασκητικό και fit προφίλ που είχε στην Καισάρεια. Βλέπεις η οικονομική ανάπτυξη αιώνων, αλλά και η επικράτηση του καπιταλισμού ανά τον κόσμο, συνοδεύτηκε από μελομακάρονα, κουραμπιέδες, marsh mellows, praline mocha, ginger breads και άλλες λιχουδιές που ακόμα και Άγιο θα κόλαζαν για να γίνει όχι απλά παχύσαρκος, αλλά η ετήσια κατάρα του μέσου τάρανδου.

Μύθος τρίτος: Οι βλαβερές συνέπειες των Σκανδιναβών ή αλλιώς γιατί οδεύουμε στην οικολογική καταστροφή.

Οι Σκανδιναβοί είναι ο Grinch της οικολογίας. Βλέπεις τα καμάρια μου έχουν σε αφθονία τα έλατα. Φτύνουν στο χώμα και βγαίνουν έλατα, όπως ο Μίδας ακούμπαγε καθετί και το έκανε χρυσό. Τυχαίο ότι αυτοί έφτιαξαν τα ΙΚΕΑ; Μην απαντάς πάλι μαρή, και αυτό ρητορικό ήταν! Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου έλατου είναι πρώτον μια σκανδιναβική συνωμοσία για αύξηση εξαγωγής δέντρων, αλλά και μια μεθοδευμένη προσπάθεια να αποψιλώσουν κάθε έλατο στον κόσμο για να έχουν το μονοπώλιο. Αντιστάσου… εν ανάγκη στόλισε με λαμπάκια το μισητό γείτονα!

Μύθος τέταρτος: Οι βλαβερές συνέπειες των λαμπακίων ή αλλιώς γιατί γιορτάζουμε για τη ΔΕΗ.

Ποιος είπε καλό μου ότι ο St. Nicolas ή ο έτερος Βασιλάκης (όχι ο ταξιτζής που βλεφάριαζες χτες μαρή στο Σύνταγμα) είχε φωτάκια κάθε Χριστούγεννα; Βασικά και ηλεκτρικό ρεύμα να είχαν τότε, με τη φτώχια που τους έδερνε και τους δυο (αφού τα μοίρασαν όλα στον κόσμο… να δεις κάνα χαράτσι θα είχαν και τότε) ούτε kerosan δεν θα μπορούσαν να ανάψουν. Αντιστάσου σε αυτή τη παγκόσμια προσπάθεια των εταιρειών ηλεκτρισμού για υπερκατανάλωση. Εναλλακτικά δες το και σαν μια ευκαιρία για αισθητική βελτίωση του περιβάλλοντος χώρου και αποφυγή του περιρρέοντος κιτς!     

Οι μύθοι αγαπητοί μου δεν τελειώνουν εδώ… αλλά λέω να μη στο καταστρέψω και τελείως το x-mas spirit…  

Flying

Παρακαλώ ας μείνει μεταξύ μας! Ξέρεις τώρα εσύ, μέσα στους τέσσερις (;) τοίχους αυτού του blog. Εκεί που περιχαρής έκανα ποδήλατο, γυρίζοντας κεφάτος σαν να λέμε από του Βερόπουλου, μόνο που στην περίπτωσή μας βάλε TKMax, να σου το ποδήλατο να κάνει αεροδυναμικές φιγούρες στον αέρα (mum I can really fly!), λες και έπαιζα σε ταινία του Τζίμη του Μποντ, Peter Pan στην καλύτερη. Περήφανος Μηδενικός εκτοξεύτηκε και βρέθηκε να σέρνεται στα τσιμέντα, στα πλακάκια. Οι σακούλες τριγύρω στο πάρκο, και τα βιβλία, ως άλλη πέτρα του σκανδάλου, σφηνωμένα στη μπροστινή ρόδα του ποδηλάτου. Τσάμπα η χαρά που τα πήρα καινούργια, για να φαίνονται τελικά second-hand. Τώρα που το σκέφτομαι, θα ήταν ωραίο να μπορούσα να δω το όλο σκηνικό σε playback!

Σε κάθε αναποδιά λέει πρέπει να βλέπεις το θετικό του πράγματος, και στην παρούσα περίπτωση, το θετικό είναι μάλλον ότι τα πλευρά και τα χέρια μου είναι στη θέση τους. Ενώ η δερματίνη από τα Zara πρέπει να ομολογήσω ότι είναι extra ανθεκτική. Απορίας άξιο!

υ.γ. Πούστη γκαντέμη, θα σε βρω! Ήδη έχει παραγγελθεί κατάρα κατ’ αγνώστου από ειδικό στο θέμα...