Eros

Πόσο απέχει ο αρχαιοελληνικός έρωτας από τη χριστιανική αγάπη; Η απάντηση ίσως επαφίεται στον ποιο Θεό προτιμάς τελικά να τιμάς. Αν θεωρήσουμε ότι η φύση του ανθρώπου είναι εξ ορισμού εγωιστική (δεν θα με βρείτε αντίθετό σε κάτι τέτοιο), τότε σε δύο περιπτώσεις δυνάμεθα να πούμε ότι αυτή μπορεί και να αναιρείται. Πρώτον, στη διαιώνιση του ίδιου μας του εαυτού, όταν δηλαδή φέρνουμε στον κόσμο απογόνους. Δεύτερον, όταν ερωτευόμαστε. Για την πρώτη θα μιλήσω σε άλλο post.

Είμαι ο πιο ανάξιος να μιλήσω για τον έρωτα, όχι γιατί δεν έχω ερωτευτεί ποτέ στη ζωή μου, αλλά κυρίως γιατί δεν τον έχω αναλύσει τόσο διεξοδικά. Το αίσθημα του ερωτευμένου είναι – τουλάχιστον για μένα – πραγματικά μοναδικό. Αυτή η αίσθηση της απλόχερης αφέλειας, της χαζοχαρούμενης διάθεσης… του χασίματος βρε αδερφέ! Δεν ξέρω πόσο κρατάει, αν υπάρχουν δηλαδή και οδηγίες προς χρήστες, αλλά σίγουρο για όσο βαστάει είναι υπέροχη.

Αν ο έρωτας ήταν κάτι απλό, κάτι κείμενο σε μια νόρμα, τότε φαντάζομαι ότι κανείς δεν θα είχε γράψει για αυτόν, ή τουλάχιστον ελάχιστοι, κανείς δεν θα είχε τραγουδήσει για αυτόν, και πάνω από όλα κανείς δεν θα είχε κλάψει για αυτόν. Είτε φτερωτός, είτε γυμνός, είτε με βέλη, είτε με γυμνά χέρια, ο έρωτας είναι αποδεδειγμένα αξιομνημόνευτος.

Βέβαια, αν εκεί έξω υπάρχει ένας δικηγόρος του διαβόλου, που βάζω στοίχημα ότι γυρνάνε μπόλικοι, τότε γραμμή υπεράσπισής του θα ήταν σίγουρα ο ατελέσφορος, ο μονόπλευρος… ο μονήρης έρωτας. Η άποψη μου ρηξικέλευθη… κι αυτός ακόμα ο έρωτας είναι μοναδικός! Μπορώ με βεβαιότητα να παραδεχτώ ότι ακόμα και οι μονόπλευροι έρωτες, εκείνοι που εγώ έμενα με τον εαυτό μου, ήταν γόνιμοι. Πονούσαν ναι, με ταλάνιζαν με μια αμφιβολία προφανώς, άλλοτε μου έβαζαν κιλά, άλλοτε μου έκαναν μια εξαίρετη δίαιτα, αλλά πάντα… πάντα τελικά άφηναν κάτι, μια σοφία αν θες να το πεις και έτσι.

Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ μια ζωή χωρίς έρωτα. Όχι τον έναν και μοναδικό, τον παντοτινό… αυτές είναι παραμυθένιες μπούρδες ή χριστιανικές επιταγές. Εγώ σε έναν Θεό θα συνεχίσω να πιστεύω, παρά τις αντιξοότητες, τις αντίθετες γνώμες και τις Σειρήνες, εκείνον του ωραίου και ζωοδόχου έρωτα. Εκείνου που πραγματικά σε απελευθερώνει…

υ.γ. Το κείμενο ανήκει στη θεματολογία περί Ευτυχίας

Money

Στον αντίποδα της πολιτικής ορθότητας βρίσκεται πάντα ο ρεαλισμός. Θες να μιλήσουμε σοβαρά για την ευτυχία; Θα το αντέξεις; Εντάξει! Λοιπόν, ευτυχία σημαίνει να είσαι αποδεσμευμένος, να είσαι ελεύθερος, να είσαι όσα θες να είσαι, να νιώθεις ασφάλεια... Κι αν η υγεία είναι εξασφαλισμένη, τότε ελευθερία σημαίνει να μπορείς ‘να έχεις τον τρόπο σου’. “Ουκ εν τω πολλώ το ευ” έλεγαν οι αρχαίοι, αλλά επίσης κανένας αρχαίος – πλην εξαιρέσεων - δεν είπε “αγάπα τη ψωμόλυσσα”!

Ο ρομαντισμός επιτάσσει άδεια τσέπη, αλλά γεμάτη καρδιά. Μπούρδες θα αναφωνούσε πολύς κοσμάκης, και με το δίκιο του βεβαίως. Η Sally Bowles από νωρίς είχε πιάσει το νόημα της ευτυχίας, την πηγαία εκείνη δύναμη που κάνει τον κόσμο να γυρίζει, το χρήμα…

Να σου πω κάτι αναγνώστη μου; Εκείνον που θα σου πει ότι περιφρονεί το χρήμα, ποτέ σου μην τον εμπιστευθείς, ψέματα λέει σίγουρα. Με λίγα λόγια, είτε δεν έχει στον ήλιο μοίρα και το έχει πάρει απόφαση, είτε είναι ζάμπλουτος σε σημείο που δεν ξέρει τι έχει! Ούτε να πιστέψεις βέβαια για τις δυστυχίες των πλουσίων που οι μεξικάνικες σειρές και οι φωσκολιάδες σου φουμάρουν. Οι ανθρώπινες δυστυχίες ποτέ δεν πηγάζουν από τα λεφτά καθαυτά, αλλά από την άγνοια του ορθού χειρισμού τους.

Αν κάτι οι αρχαίοι Έλληνες κατάφεραν με μαεστρία να μας αφήσουν ως παρακαταθήκη, αυτό είναι ο προσδιορισμός του ‘μέτρου’ ως μέγα σταθερά. Κάπως έτσι προσεγγίζεται η ευτυχία μέσα από το πρόσωπο του χρήματος. Αν δεχτούμε έτσι κι αλλιώς πως οι ανθρώπινες ανάγκες είναι θεμελιακά ακόρεστες, τότε καμία ποσότητα χρημάτων δεν θα είναι ποτέ αρκετή. Το πόσο χρήμα επιθυμεί, λοιπόν, ο καθένας μας εξαρτάται από το πόσο τελικά μπορεί να κουλαντρίσει τις ανάγκες του. Κι αυτό αγαπητέ μου θέλει αρκετή παιδεία και μια επαρκή φιλοσόφηση της έννοιας του ‘ευ ζην’. Τόσο εύκολο, αλλά και τόσο ακατόρθωτο από πολλές απόψεις. Δεν με πιστεύεις; Ρίξε μια ματιά γύρω σου… και τα λέμε!

υ.γ. Το κείμενο ανήκει στη θεματολογία περί Ευτυχίας.

Health

Όταν η πολιτική ορθότητα παίρνει σάρκα και οστά, αλλά τελικά και ουσία, τότε η πρώτη ευχή κάθε ανθρώπου είναι ‘να είμαστε καλά!’.

Φαντάζει τετριμμένο το να θεωρείς ότι η υγεία είναι ο βασικότερος παράγοντας ευτυχίας στη ζωή ενός ανθρώπου. Ωστόσο, η ιστορία του ανθρώπου στηρίχθηκε μάλλον στην κατάκτηση αυτών των τετριμμένων, παρά στα μεγαλεπήβολα. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, οι μεγαλύτερες τεχνολογικές επιτομές επιχειρήθηκαν με βασικό γνώμονα τη βελτίωση των ποιοτικών συνθηκών διαβίωσης, δηλαδή κατ’ επέκταση τη βελτίωση των συνθηκών υγείας του ανθρώπου. Ακόμα και οι δύο μεγάλες βιομηχανικές επαναστάσεις, με ογκόλιθο κυρίως τη Δεύτερη, συνέβαλαν δραστικά στο να αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής του ανθρώπου και να αντιμετωπιστούν οι μεγαλύτερες ασθένειες της εποχής που αποδεκάτιζαν χιλιάδες ανθρώπων.

Σήμερα, οι συνθήκες μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά το ζητούμενο είναι και πάλι το ίδιο, ο άνθρωπος και η διατήρηση της υγείας του. Χρόνιες παθήσεις (όπως ο καρκίνος και οι καρδιοπάθειες), μεταδιδόμενες νόσοι (όπως το HIV/AIDS και η ελονοσία), ψυχολογικές παθήσεις (όπως η κατάθλιψη και το στρες), αλλά και έμμεσες επιπτώσεις στην υγεία (όπως η κλιματική αλλαγή) βρίσκονται όλες πλέον μέσα στη μεγάλη ατζέντα που αποσκοπεί στην καλυτέρευση της ανθρώπινης υγείας.

Όπως τελικά κι αν ορίσεις την ανθρώπινη ευτυχία, ποτέ δεν θα μπορέσεις ούτε καν να την προσεγγίσεις αν δεν εξασφαλίσεις τη σταθερότητα της υγείας. Γιατί τελικά υπάρχουν στιγμές που το στοιχειώδες νικάει το οποιοδήποτε ρομαντικά μεγάλο, ιδανικό και άπιαστο…

υ.γ. Το κείμενο ανήκει στη θεματολογία περί Ευτυχίας.

Happiness

Ποια είναι τα βήματα της ευτυχίας; Τι είναι ευτυχία; Μήπως η ικανοποίηση αναγκών; Το θέμα είναι ποιου είδους αναγκών. Σύμφωνα με τον Maslow οι άνθρωποι παλεύουν να αναρριχηθούν σε μια πυραμίδα ανθρώπινων αναγκών που ακολουθεί τα σκαλιά των βιολογικών αναγκών, αναγκών για ασφάλεια, κοινωνικών αναγκών, εγωιστικών αναγκών και τέλος εκείνων της αυτό-ολοκλήρωσης. Ποιος είπε ότι η καλογερική δεν είναι βαριά;

Η ταύτιση της ευτυχίας με τις ανθρώπινες ανάγκες – όχι πάντοτε οικονομικές – είναι σωτήρια και σε καμιά περίπτωση προβληματική. Ο Maslow μπορεί να μην ανέπτυξε μια μεγάλη φιλοσοφία, αλλά σίγουρα χτύπησε στο μεδούλι της ανθρώπινης ύπαρξης.

Αν σε κάθε άνθρωπο γινόταν μια απλή ερώτηση: “Τι σε κάνει ευτυχισμένο;”, είναι σίγουρο ότι οι μονολεκτικές απαντήσεις που θα παίρναμε θα ήταν ποικίλες, περισσότερες κι από τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Στην προσπάθεια, όμως, να αναπτύξω σιγά-σιγά την ανθρώπινη παλέτα της ευτυχίας, θα ήθελα τη βοήθεια σας. Συγκεκριμένα, θα ήθελα να μου απαντήσετε στα σχόλια μονολεκτικά το τι κατά τη γνώμη σας συνιστά ανθρώπινη ευτυχία. Για λόγους οικονομίας θα ήθελα ένα τρίπτυχο. Ως αποτέλεσμα των σχολίων θα ακολουθήσει μια σειρά κειμένων που θα προσπαθήσω σαν μέσα από ένα είδους παιχνίδι να καλύψω αυτή την “παλέτα”.

Ο λόγος σε εσάς…