Belle Reve

Έτσι οι μέρες περνούν…

Κοντολογίς, στρεφόμαστε γοργά προς τα πίσω. Θαρρώ πως η ιδέα της ανάπτυξης που βρίσκεται μονίμως στο δρόμο, ριζώνει στην αναβίωση του «αναπτυξιακού» (sic) μοντέλου παλαιότερων ετών. Η ιδέα αυτή βρίσκει, βλέπεις, σύμφωνη την πλειοψηφία της πολιτικής ηγεσίας αυτού του τόπου, κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης.

Εγώ πάλι μένω να μετράω, μέρες και μήνες. Προσπαθώ να προσφύγω στη διέξοδο της δημιουργικής λογιστικής, σε αυτά τα δαιμονισμένα Greek Statistics, αλλά ελπίδα δε διαφαίνεται καμιά. Οπότε, μένω και πάλι παρατηρητής, νιώθοντας στο πετσί μου την αδυναμία όποιας κίνησης.

Μέσα σε όλα αυτά παίρνει την ανιούσα κι ο υδράργυρος, σηματοδοτώντας ένα καλοκαίρι του οποίου η μη ηθελημένη μοναχικότητα θα λάβει και πάλι χώρα. Έχουμε εκπαιδευτεί, είναι η αλήθεια, να ζούμε με δυσκολίες τα όμορφα όνειρα. Ίσως για αυτό τα χαιρόμαστε πιότερο όταν τα βιώνουμε, διαψεύδοντας τα λεγόμενα του Ευαγγελάτου δια φωνής Μποφίλιου και μουσικής υπόκρουσης Καραμουρατίδη. Διαψεύδοντας και την Μπλανς που πάντα εμπιστευόταν τους ευγενικούς ξένους. Θα πεθάνω, θα μου ξεφύγει η τελευταία ανάσα και μόνον τότε θα απαρνηθώ τη σωτηρία της οικειότητας.

Κι έτσι οι μέρες περνούν, πασχίζοντας να βάλουμε ένα ρημάδι λουκέτο στο Hotel Belle Reve…   

Semantics^17

Τα ‘μαθες… η Παπαρίζου γύρισε λέει καινούργιο video clip. Ζούμε ιστορικές στιγμές!

Η σκηνοθετική ματιά θέλει την Παπαρίζου πόρνη πολυτελείας σε Studio στον Βοτανικό. Νεοκλασικό μέγλα νοίκιασε η τσατσά σου λέει, μόλις 250 ευρουλάκια. Αυτά είναι! Γιατί στην Ελλάδα της Ύφεσης, το κόστος ενοικίασης έχει πέσει, η Ανάπτυξη – που άργησε βέβαια μια μέρα – ήρθε για να μας μπαστακωθεί και πλέον το επιχειρείν βρίθει σε κάθε γωνιά και καντούνι της Επικράτειας!

Στην αρχή του clip, η αοιδός μετρά το βάρος της κάθε εκδιδόμενης, όχι για κάποιο άλλο λόγο, αλλά μη βρεθεί καμιά πιο βαροκόκκαλη και της κλέψει την παράσταση. Εις ένδειξη συμπαράστασης και μόνο, κάθε εργαζόμενη του studio πρέπει να φορά αναγκαστικώς κορσέ, σαν το Ελενάκι. Διότι θα έρθει ο πελάτης και θα σου πει «γιατί μόνο εκείνη που στηρίζεται στα κουφώματα έχει κορσέ;». Όχι, λοιπόν, όλες θα φοράνε κορσέ, κάτι σαν φετίχ μέσα στο μαγαζί!

Το παρατηρείς φαντάζομαι ότι η Παπαρίζου βγάζει όλο το video clip είτε καθήμενη σε καρέκλα, είτε ξαπλωμένη σε κρεβάτι, είτε στηριζόμενη σε ό,τι κούφωμα ή τοίχο βρει πρόχειρο, χαϊδεύοντας τα πιο στοργικά κι από ότι το Gollum το δαχτυλίδι του Sauron. My precious δε λέει τίποτα…

Μέχρι δε το τέλος του clip, η πρωταγωνίστρια σου λέει έχει πεινάσει και λίγο με τόση δουλειά και θέλει να φάει κάτι παρέα με τα λοιπά κορίτσια, τα οποία σίγουρα έχουν πεθάνει στο πήδημα (με τέτοιους πελάτες, δεν τα αδικώ τα κορίτσια… δουλειά και ευχαρίστηση μαζί). Κι εκεί είναι το δράμα να δουλεύεις με την Παπαρίζου! Δε φτάνει που έχεις βάλει τον κορσέ για να ικανοποιήσεις τα κόμπλεξ της, πρέπει να φας και λίγη σουπίτσα για να συμπάσχεις μαζί της στη δίαιτα. Γιατί μανδάμ… μαζί τα τρώγαμε τα σουβλάκια; Άι σιχτίρ από κει πέρα! Που να πάρεις τη σουπιέρα και να της την φορέσεις καπέλο και αυτής και της τσατσάς που την πάει πέρα δώθε.

Τι να πεις; Μπορεί η Ανάπτυξη να ήρθε, αλλά είτε σε καιρό ύφεσης, είτε σε καιρό ανάπτυξης, πάντα το κεφάλαιο θα γαμάει το προλεταριάτο. Μόνο ένας Κουτσούμπας θα μας σώσει!

Δείτε το video εδώ: http://www.yupiii.gr/webtv/view/18262

Semantics^16

Καλησπέρα από την παράνοια του εγκλεισμού! Δυο βδομάδες κοντά, μέσα σε κλειστούς τοίχους, χωρίς ούτε μία επίσκεψη σε ανοιχτό χώρο και ειδικά την «Πλατεία Ανάπτυξης». Τι εννοείς δεν ξέρεις που πέφτει τούτη η πλατεία; Καλέ είναι το νέο όνομα της Πλατείας Αγίας Ειρήνης, γιατί πολύ απλά αν κρίνω από τον κόσμο που σφύζει, το γεγονός ότι δεν βρίσκεις ούτε πάσαλο να κάτσεις για έναν καφέ… πάει η Ύφεση… μας τέλειωσε ρε παιδί μου… ήρθε η Ανάπτυξη που τόσο καιρό μας τα είχε κάνει τσουρέκια ο Antoine.

Αυτές που λέτε τις δύο εβδομάδες, οι οποίες πολλά υπόσχονται να γίνουν και τρεις με το καλό, είχα την ευκαιρία να οργώσω το διαδίκτυο και να μάθω ό,τι νέο είχα αφήσει αδιάβαστο. Για να καταλάβεις, έφτασα στο επίπεδο να διαβάσω Tlife… Ναι, το ανεκδιήγητο εκείνο γραφείο που αναφώνησε “Wow!” όταν έμαθε ότι ο Ρουβάς θα παίξει Βάκχες υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Λιγνάδη (…ααα ρε Λιγνάδη που κατάντησες κι εσύ). Για του λόγου το αληθές, πάτα εδώ! Στο site του συζύγου της Τατιάνας διάβασα και για το εξώδικο των νταλικέρηδων στην εμετική διαφήμιση της Airfastickets… που ο διαφημιστής θα έπρεπε να συλληφθεί άμεσα για έλλειψη αισθητικής και IQ ραδικιού! Μέσα σε όλα αυτά, ανακάλυψα και ένα μουσικό διαμάντι (δύο για την ακρίβεια, αλλά για το άλλο θα επανέλθω με ξεχωριστό post).

Ήξερες εσύ ότι ο Πάνος Κιάμος είχε ερμηνεύσει άσμα με τίτλο «Το αίμα μου πίσω». Εγώ πάντως… ΟΧΙ! Στην αρχή, η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι ο Κιάμος τα είχε φτιάξει με κάποιο Vampire και είχε καταντήσει η Blood Slut του… αλλά φευ! Έψαξα στο «έγκυρο» site της συζύγου Ευαγγελάτου, όμως το μόνο που βρήκα περί Βρικολάκων ήταν η ακύρωση του μεγαλόπνοο re-make του True Blood από το MegaTV το επόμενο season. Ο ρόλος της Sookie είχε ανατεθεί στον Πέτρο Φιλιππίδη, λόγω του ακριβώς ίδιου κενού στα μπροστινά δόντια, αλλά το project τινάχθηκε στον αέρα όταν η χορηγία της εκπομπής ανατέθηκε στα πατατάκια Tsakiris, γεγονός που εξόργισε τον μέγα ηθοποιό… για ευνόητους λόγους (δες εδώ). Κρίμα πάντως γιατί είχαν ακουστεί τρελά ονόματα στο cast, όπως για παράδειγμα της Ορθούλας Παπαδάκου στο ρόλο του Erik, της Τζο Τόγκου στο ρόλο του Bill, της Νίκης Σερέτη στο ρόλο του Lafayette και της Βάνας Παρθενιάδου στο ρόλο της Βασίλισσας των Vampires.

Η άκαρπη αναζήτηση με οδήγησε τελικά στην εξέταση του στίχου, γιατί εν τέλει πίσω από τις λέξεις πάντα κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια! Απόρησα ειλικρινά πως δεν είχα εξ αρχής καταλάβει πως το τραγούδι αποτελεί ένα μανιφέστο οργής ενάντια στην πολιτική σκηνή αυτού του τόπου. Μη βιαστείς να το συνδέσεις με αγανακτισμένους και λοιπές μαλακίες. Το άσμα είναι έτη φωτός μπροστά από το προφανές.

Από την πρώτη στροφή κιόλας εκφράζεται πέραν κάθε αμφιβολίας η οργή του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου που μπούχτισε από Μνημόνια, φόρους, ΕΕΤΗΔΕ, ενδεικτικές φυλακίσεις δημόσιων προσώπων, θέατρα του παραλόγου σε Προανακριτικές, Τρόικες να πηγαινοέρχονται και το Σαμαρά με ονειρώξεις ανάπτυξης να λερώνει τα βραδινά του σεντόνια. Τι άλλο να πεις στο «το πράγμα με έχεις αφήσει θηρίo μ’ ανοιχτό το τραύμα, το μυαλό σε κόμμα, η ψυχή στο στόμα, θα σε κυνηγήσω όσο χρειαστεί».

Η έκφραση «Θέλω να πάρω το αίμα μου πίσω» είναι σχεδόν μεταπολιτευτικό και συνάμα μεταμνημονιακό statement, κάνοντας για πρώτη φορά στην καριέρα του τον Κιάμο, έναν στρατευμένο ερμηνευτή! Τα πράγματα αποκρυσταλλώνονται, με ευθείες βολές ακόμα και στο sexy Alexis που ευαγγελίζεται το μονοπάτι της καταγγελίας και της επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, με το στίχο: «Σε αυτή τη σχέση εφτάψυχος μπήκα, κατάφερα από θαύμα να ζήσω, διαπραγματεύσεις δεν έχει στο είπα, θέλω να πάρω το αίμα μου πίσω». Δηλαδή πόσο πιο απλά να το πει ο ποιητής;

Ο Θάνος Παπανικολάου (στιχουργός γαρ) προσεγγίζει ακόμα και το δόγμα «με εντολή Σαμαρά», καταγγέλλοντας ευθέως την κίβδηλη στοργικότητα στο προφίλ του κατ’ ευφημισμόν πρωθυπουργού που καλλιεργούν οι μανιπιουλάτορες επικοινωνιολόγοι του: «Εγκληματίας δεν είναι όποιος σε σκοτώνει, είναι και εκείνος που λέει πως σ’ αγαπά ακόμη».

Και ερωτώ… ο Μέγας Κιάμος ελάλησε! Ποιος τον ακούει εκεί έξω; Οέοοο;

Πάνος Κιάμος Το Αίμα Μου Πίσω 2012 Official...

από panosgia1

Πρωταπριλιά

Μεγάλωσε η μέρα στο περβάζι του καθενός μας, γιατί λοιπόν φωνάζεις; Έχει περάσει καιρός που σ’ αυτή τη χώρα έφτανε μονάχα ο ήλιος για να διορθώσει τα πάντα. Πλέον έχουμε ανάγκη κάτι παραπάνω, το τι μένει απορίας άξιο βέβαια! Φθάσαμε να αποδυναμώνουμε ακόμα και τα λεγόμενα του Ελύτη, αυτό το σημείο προσέγγισε πια η αυθάδεια του Έλληνα.

Σήμερα Πρωταπριλιά, η ευκαιρία να διασκεδάσουμε τις όποιες αλήθειες με ένα αθώο ή και μεγαλύτερο ψέμα. Το μόνο ένοχο ψέμα που θα προτιμούσα να πλασάρω ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό είναι ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Ίσως αν πάθουμε σαν κοινωνία μια ομαδική παράκρουση σε αυτό το θαυματουργό λευκό ψέμα, τότε ίσως – μόνο τότε – ανατείλει μια μικρή ελπίδα στον ορίζοντα. Στο ενδιάμεσο απλά θα βαθαίνουμε σε μια εσωτερική κοινωνική υποτίμηση, η οποία αναμφίβολα μας αξίζει.

Πρώτη του μήνα πάντα κάνουμε θετικές σκέψεις, αυτό επιτάσσει η κοινή λογική. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι είμαι περιορισμένος σε τέσσερις τοίχους, ατενίζοντας τον ήλιο έξω, μη μπορώντας να τον αφήσω να με λούσει. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Μέρα με τη μέρα βρίσκω τον εαυτό μου διατεθειμένο μόνο να διαχειριστεί το μεσοδιάστημα, απλή διαχείριση, τίποτα περισσότερο. Λεπτό το λεπτό εγκαταλείπω κάθε στήριξη σε αυτό που ονομάζεται Έλληνας, ο χειρότερος «ανθέλληνας» θα πηγάζει πάντα εντός.

Τόσες αλήθειες, τόσα ψέματα, πώς να χωρέσουν μέσα σε μια μόνο μέρα; Σκορπίστε τα όλο το χρόνο για να βολεύει τον καθένα μας. Διαλέχτε εκείνο το ψέμα που σας βολεύει και πορευθείτε  άλλωστε η φαρέτρα του καθενός μας είναι γεμάτη από δαύτα. Προσωπικά λέω να επενδύσω σε καμιά αλήθεια – έτσι για αλλαγή – ακόμα κι αν αυτή δεν περιέχει πολλούς από εσάς…