Τρία είναι τα ιστορικά δίπτυχα με τα οποία είναι συνδεδεμένη άρρηκτα η Ελλάδα μέσα στο ρου της Ιστορίας: Θρησκεία, Ποδόσφαιρο και … Eurovision! Τόσο νέτα, τόσο ξεκάθαρα…
Σκέψου το αναγνώστη μου, πότε άλλοτε βγήκες στις πλατείες και ζητωκραύγασες μετά περισσής αλλοφροσύνης;
Μία για
τις ταυτότητες με τον αλήστου μνήμης (τύπου να ζήσουμε, να τον ξεχάσουμε)
Χριστόδουλο.
Μία για
το Euro το σωτήριο έτος 2004,
αναρωτώμενος για τα βάρη των «κρυφών ταλέντων» του τσολιά.
Μία για
το Ελενάκι (νυν Ελενάρα) το 2015, αναρωτώμενοι κιόλας για το αν φορά βρακί ή όχι.
Θα σου έβαζα και τους «Αγανακτισμένους» του
Συντάγματος το 2011, αλλά τότε βγήκαν για να βρούνε γκόμενα-γκόμενο και να
πάρουν στασίδι κάποιοι στην εξουσία… οπότε δεν πολύ-μετράει!
Εμείς να πούμε την αλήθεια, τη
Eurovision την
είχαμε πάρει κάπως ελαφρά εδώ και χρόνια. Να μου πεις – και με το δίκιο σου –
τι προβλήματα είχαμε να λύσουμε; Τι χρώμα Cayenne να πάρουμε, αν έχει ελεύθερο τραπεζάκι
στον Κιάμο… άντε και αν το «Παρά Πέντε» θα παίξει αυτή τη βδομάδα κανονικά ή θα
έχει πάλι επανάληψη (καλά…αυτό δεν έχει αλλάξει και πολύ μεταξύ μας με την
«Εθνική Ελλάδος»).
Φέτος, όμως, θες η κρίση, θες
το ποσοστό ανεργίας, θες ο ερχομός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία, θες η «πρώτη φορά αριστερά» που έπεσε βαριά, το
πήραμε πιο σοβαρά το θέμα. “One last breath” λέγεται το τεμάχιο που
στείλαμε και το τραγουδά μιαν πολλάν ωραίαν κοπελιά από την Κύπρο. Που δηλαδή
ανάθεμα το Capital
Controls που
τους κάνανε εκεί οι ρουφιάνοι οι Ευρωπαίοι και αναγκαστήκαμε να τους δώσουμε
και το The
Voice και τη Eurovision.
Το τραγούδι φαινομενικά είναι
μια ξενέρωτη καψουριάρικη μπαλάντα. «Ντορή
μη φεύγεις θα φαρμακωθώ», «γύρνα πίσω
άπονε μην με αφήνεις μόνη» και τα τοιαύτα. Εσύ, όμως, αναγνωστάκι μου είσαι
έξυπνος. Δεν μένεις στην επιφάνεια του λόγου! 24 semantics μου έχεις διαβάσει… δεν
μπορείς να θεωρείς ότι τα πράγματα είναι απλά όπως φαίνονται.
Στο ζητούμενο, λοιπόν… το
τραγούδι έχει ένα διττό στόχο. Πρώτον, είναι ο ύμνος του μνημονιακού
γερμανοτσολιά, ο οποίος δεν αντέχει την ασφυχτική χρηματοδοτική θηλιά των
«Θεσμών» (τα βράδια κρυφά τους λέει ακόμα Τρόικα) και ζητά να ανοίξουν και πάλι
οι κάνουλες του ΤΧΣ. Κατακλύζεται από ένα αίσθημα απομόνωσης και απώλειας:
My soul, I guess I’m just no one (τα πρώτα σημάδια ότι
δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του πλέον)
you
killed me and I am done, without a gun (πάγωμα δόσεων το λένε το όπλο)
my
light has fade, I feel betrayed (πιο light μάνα
μου, αρκεί να δεις τα ratings της Moody’s)
just
can’t be brave, without faith (πίστη το Μνημόνιο; Πού ακούστηκαν αυτά;)
How could you leave? (σπαρακτικός ο τόνος…το βλέπετε όλοι!)
Η
κορύφωση της απόγνωσης έρχεται στο ρεφραίν:
I’m
begging you take me
wherever you have gone (αμένσιοτο λίγο και στην ευρωπαϊκή
αλληλεγγύη)
come back and save me
don’t want
to
be
alone
(αναφορά στη διεθνή
χρηματοδοτική απομόνωση)
nothing left, I just
have
(εδώ έχει λάθος στο κόμμα… εξηγώ
πιο κάτω)
one last breath (μια πνοή του έμεινε του καψερού)
Η
στιχουργική μαεστρία όλου του τραγουδιού εντοπίζεται στο στίχο «nothing left, I just have one last breath». Ήρθε
η ώρα να αποκαλυφθεί όοοολη η αλήθεια. Ο ορθός στίχος είναι:
«nothing, Left I just have, one last breath»
…μεθερμηνευόμενο
«τίποπα,
μόνο η Αριστερά μου έμεινε, μια τελευταία αναπνοή». Γιατί δεν φτάνει
που είναι μνημονιακό σκουλήκι, είναι και Δεξιός ο Γερμανοτσολιάς στιχουργός.
Ντροπή και Άισχος έχω να πω εγώ. Τι σου φταίει η Αριστερά βρε σύγχρονε «Εφιάλτη»;
Και εδώ έρχεται και το κάλεσμα στην επάρατο Δεξιά:
I’ m
begging you take me
out of this firing hell (αμένσιοτο στη λαίλαπα της «Αριστερής»
συγκυβέρνησης)
come
back and save me (Ποιος να έρθει πίσω; Ο
Αντωνάκης ο Σαμαράς βέβαια)
what happened wasn’t fair
(έτσουξε το αποτέλεσμα της 25ης
Ιανουαρίου)
nothing
left all that I have
is one
last breath
only
one last breath
Just pain, fake love
and
drunken
lie
(Πόνος του έμεινε και κάτι
πιωμένοι Γενικοί Γραμματείς)
Ι struggle to survive, I’m still alive (Παλεύει να ζήσει ο δοσίλογος. Ψόφο δεν
έχει!)
I’m
fighting tears and fears apart
but
still it’s dark, inside my heart (Μαύρος στην καρδιά είναι ο Δεξιός…αμ πως!!)
Και
έρχομαι εδώ να ρωτήσω. Πώς επέτρεψε η Αριστερή, λατρεμένη ΕΡΤ να
αφήσει να στείλουμε τέτοιο μνημονιακό εμβατήριο με κρυφά καλέσματα στην Τρόικα
και τη Δεξιά. Αλλά αυτά γίνονται αγαπητοί γιατί το επιλέξαμε με τους
δοσίλογους υπαλλήλους της ΝΔ μέσα στη ΝΕΡΙΤ. Τώρα που θα έρθει ο σύντροφος
Τσακνής στη διοίκηση της λατρεμένης και αλησμόνητης ΕΡΤ θα στέλνουμε αυστηρά
και μόνο τραγούδια που θα ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες και θα σου προκαλούν
ακμή και μουνόψειρες στο άκουσμά τους και μόνο.
Σας
αφήνω με δυο πράγματα. Πρώτον με την
ευχή ότι η Αριστερά του ΤσιπροΚαμένου θα νικήσει!! Δεύτερον, με το video της
λεγάμενης από τη χθεσινή εμφάνιση για να δείτε και μόνοι σας την επιβολή του
γαλάζιου φόντου. Δεν θα περάσει η Δεξιά! Δεν θα περάσει το Μνημόνιο! Ποτέ με Αντωνάκη,
Μπροστά με Βαρουφάκη!