5 Απριλίου 2011

Questions


Είχα περάσει από εκείνη τη γωνία πάμπολλες φορές. Μια από αυτές, δηλαδή εκείνη ακριβώς τη μέρα, μου είχε φανεί εξαιρετικά παράδοξο να βλέπεις την Ακρόπολη στο ίδιο οπτικό πλαίσιο με την πιο διάσημη γοργόνα της Αμερικής σε πράσινο φόντο. Τελικά το να τραβήξεις φωτογραφία με ένα Frappuccino Caramel Light Grande στο χέρι δεν είναι και τόσο εύκολο. Γρήγορα, λοιπόν, παράτησα τον όποιο φωτογραφικό μου οίστρο.


Η Αθήνα πάντως έχει γίνει μια εξαιρετικά μίζερη πόλη, σκέφτηκα. Όλοι περπατάνε με ένα άγχος, με μια κατήφεια, έχεις μονίμως την αίσθηση ότι οι πάντες βρίσκονται σε θέση μάχης. Στιγμές σαν κι αυτές περπατάω με τα ακουστικά του mp3 στα αυτιά, χαμένος πλήρως από τον όχλο γύρω μου. Σήμερα βρισκόμουν σε μία παραλία με αγαπημένα πρόσωπα, το κύμα να σκάει στα πόδια μου και στο χέρι ένα Mojito. Στο background παίζει η JLo και το On the floor… σίγουρα θα το χορέψω αυτό το καλοκαίρι! Στα διαλλείματα παγωτό… άπλετο παγωτό φράουλα και γιαούρτι. Ειλικρινά θα μπορούσα να ζω με δαύτα!


Με ετούτα και με κείνα έφτασα στο σταθμό του Μοναστηρακίου. Ώρα 5 και έπρεπε να κατέβω γρήγορα Κεραμεικό για ένα ραντεβού που δεν χάνω ποτέ. Δεν προλάβαινα με τα πόδια, παρότι λατρεύω να περπατάω και να χαζεύω ατελείωτα… αααα και να βγάζω φωτογραφίες! Ο ήχος της λατέρνας που πέρναγε παραδίπλα με αποδιοργάνωσε. Αναλογίστηκα τις στιγμές που η Αθήνα ήταν μια πόλη γεμάτη νεοκλασικά, χωρίς ίχνος πολυκατοικίας να τη βιάζει ως άλλη παρθένα κορασίδα. Νομίζω ότι θα ήθελα να μπορώ να την περπατήσω τότε. Θα ήθελα να είχα μια τέτοια μνήμη να μπορώ να διηγούμαι.


Να διηγούμαι σκέφτηκα… Που να διηγηθώ; Με έπιασε μια αφόρητη θλίψη για μια στιγμή. Θες η λατέρνα, οι μετανάστες γύρω, η βρώμα της πλατείας Μοναστηρακίου… μα πάνω από όλα η αδυναμία μου να διηγηθώ κάπου ό,τι ριμάδα ζήσω τελοσπάντων. Αν κάτι μπορεί να μου λείψει στο μέλλον είναι ακριβώς αυτό… η έλλειψη της δυνατότητας μου να συνεχίσω την ύπαρξη μου πάνω σε αυτό τον τόπο. Η λαχτάρα ίσως να δώσω όλη τη συλλογή μου της οικογένειας ΜακΝτακ σε έναν μικρό Μηδενικό. Εγωιστικό συναίσθημα το λες; Μπορεί!


«Γιωργάκη μη τρέχεις… άμα πέσεις θα σε σκοτώσω»! Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η στριγκλιά μιας σιτεμένης κυρίας που αποφάσισε ότι λίγο πριν την εμμηνόπαυση έπρεπε να γίνει μάνα. Τι άνθρωποι σκέφτηκα; Έτσι θα καταντούσα αν και εφόσον… όχι αναλογίστηκα αμέσως και προχώρησα προς την αποβάθρα του μετρό.


Στην αποβάθρα έπεσε το μάτι μου σε ένα ζευγαράκι. Τα θαυμάζω τα ζευγαράκια. Ο έρωτας είναι η μόνη πηγή απόλυτης δύναμης. Και τα λεφτά βέβαια, αλλά νομίζω ότι ο έρωτας είναι η υπέρτατη πηγή. Αν ένα πράγμα δεν θα ήθελα να πάθω πριν πεθάνω, αυτό σίγουρα είναι να πεθάνω και να μην έχω ερωτευτεί ποτέ. Δεν με ενδιαφέρει η έκβαση. Ο έρωτας δεν είναι ο προορισμός εξάλλου, αλλά το ταξίδι. Μότο πλέον ζωής δεν είναι άλλο παρά το ‘Ζηστο και μετά ανέλυσε το’. Πόσες φορές το έπραξα; Εεεε μην το ψάχνεις… ακόμα το παλεύω. Σε καλό δρόμο είμαι νομίζω όμως.


Ο συρμός με πήγε γρήγορα στο σταθμό και λίγα λεπτά μετά είχα βγει στην πλατεία. Δεν μπορούσα να δω κανένα ίχνος του ζουζουνιού. Θα έπρεπε να περιμένω. Κάθισα σε ένα πεζούλι και έβγαλα να στρίψω ένα τσιγάρο, νομίζω μαζί με το φαγητό μια από τις πιο ένοχες απολαύσεις μου.


Μια κοπέλα παραδίπλα να φωνάζει στο τηλέφωνο: «Εγώ αγάπη μου έχω καθαρή τη συνείδηση μου. Εσύ θα έπρεπε να ντρέπεσαι!». Γέλασα με την κοπελιά και εκείνη το πήρε βέβαια χαμπάρι. Κλείνει το τηλέφωνο και κατευθύνεται με φόρα προς τα μένα και μου λέει: «τι γελάς ρε;». Κάνω μια τζούρα από το στριφτό και με ύφος της λέω: «κοπελιά… μια καθαρή συνείδηση είναι συνήθως σημάδι πολύ κακής μνήμης». Κι ενώ μένει να με κοιτάει από πίσω της διακρίνω το ζουζούνι. Πετάω το τσιγάρο στο κάδο δίπλα και τη χαιρετώ. Αυτή αποσβολωμένη μένει να με κοιτάει.


«Ποια είναι αυτή;», μου κάνει το μωρό.


«Μια άγνωστη!» του απαντώ.


«Που θα πάμε;», με ρωτά.


«Θέλει και ρώτημα; Εκεί που βγήκαμε το πρώτο ομαδικό ραντεβού και μετά σε παίδευα πριν κάνα χρόνο», απαντώ αστειευόμενος.


«Χαχαχα…το παραδέχεσαι εεε;» και μου κλείνει το μάτι.


«Για να καταλάβεις τι μαλάκας που ήμουν…», ομολογώ με περισσή ειλικρίνεια και του χαμογελώ.


-------------


Υ.γ. Και αυτός είναι και ο δικός μου τρόπος να παίξω το παιχνίδι των ερωτήσεων, στο οποίο με κάλεσε ο Άσωτος. Όποιος θέλει ας παίξει με τον δικό του τρόπο. Τις ερωτήσεις θα τις βρείτε στον Άσωτο και μπορείτε να αντιστοιχίσετε τις απαντήσεις όπως θεωρείτε σωστά…

20 σχόλια:

  1. Νομίζω ότι αυτό που θα μας λείψει στο μέλλον είναι ότι εμείς δεν θα είμαστε και κάποιοι άλλοι θα εξακολουθήσουν να ερωτεύονται. Και να παιδεύουν. Και να παιδεύονται.

    [ τώρα το ομολογείς, αλλά τα καλύτερά σου χρόνια σου έχει φάει. Μαζί με ένα πιάτο κινέζικο.... :-))) ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χααχχαα την εστειλες τη γκομενα!χαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα!!!

    αααα ωραίος τρόπος αυτός που διάλεξες να παίξεις! Μπράβο! Αυτή τη μνήμη της παλιάς Αθήνας θα μου άρεσε και μένα.. :)
    Κυοφάθηκε η κοπελιά να υποθέσω; χαχαχαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ομαδικό ραντεβού; Καλά πόσοι είσασταν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα συγνώμη Apos μου, υπάρχει καλύτερο παίδεμα;

    [Με το ζόρι και αυτό το κινέζικο! Μωρέ γενικά το ομολογώ, αλλά αν δεν τον δουλέψω και λίγο δεν έχει γούστο...χαχα!]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. α) Για έναν περίεργο λόγο απόλαυσα τις πράσινες επισυμάνσεις... Και με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο με την 10η.

    β) Φαντάζομαι την έντρομη ματιά της κοπέλας και χαζοχαμογελάω.

    γ) Διαφωνώ όμως με την άποψη πως η Αθήνα έχει γίνει μίζερη πόλη αλλά εντάξει... "κερδίζεις πόντους" στην περιγραφή της. :)

    δ) Αν και ελπίζω να είχες, έχω την εντύπωση πως πέρασες ένα πολύ καλό απόγευμα με το "ζουζούνι".



    x

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητέ Aizen....lοιπόν για να αποκαταστήσω την αλήθεια, η ιστορία αυτή φτιάχτηκε για τις ανάγκες του παιχνιδιού. Η ατάκα αυτή μαθεύτηκε μόλις χτες σε ένα fortune cookie. Ουσιαστικά δεν ειπώθηκε, μιας και το περιστατικό με την τύπισσα είναι λίγο μυθοπλασία για να βοηθήσει στο σκοπό του story και όχι μόνο. Ωστόσο άμεσα θα μπορούσα να την πω και θα την πω σε πολύ πολύ κόσμο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ηφαιστιωνά μου δες την απάντηση μου στον Aizen για να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει με την ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Θράσο μου, το πρώτο ραντεβού όσο κι αν δεν το πιστεύεις είχε άλλα 3-4 άτομα...χαχαχα!! Και το δεύτερο, και το τρίτο, και το τέταρτο μου φαίνεται...από το τυχερό μου νούμερο και πέρα είπαμε να βγούμε και οι δυο μας...μεγάλη ιστορία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Rake:
    1. Ουσιαστικά όλο το Post φτιάχθηκε για τις πράσινες επισημάνσεις. Τώρα για την 10 υποψιάζομαι (αν δεν το χάνω στο μέτρημα) ότι εννοείς τον έρωτα.
    2. Δες την απαντησή μου στον Aizen. Σύντομα που θα το πω standard κάπου θα σας κάνω briefing!!!
    3. Αγαπάμε Αθήνα, έρωτας αγιάτρευτος σου λέω, αλλά από την άλλη δεν είμαι κι γκαβός. Ο Αθηναίος έχει γίνει πλέον ένας πολύ μίζερος άνθρωπος. Έχει τα δίκια του δεν λέω, αλλά αυτό βγαίνει και προς και στην πόλη!
    4. Κάθε απόγευμα εδώ και πολύ καιρό είναι όμορφο. Θα πέσει φωτιά να με κάψει αν ισχυριστώ το αντίθετο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σου έχω πει πόσο λατρεύω τις αναρτήσεις σου?
    Ε, στο ξαναλέω! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. εισαι ενας εσυ, απο το πηγες απο κει το πηγες εκανες παλι εντυπωση
    και πολυ καλα εκανες
    συμφωνω σε ολα
    εκτος απο το Frappuccino Caramel Light Grande

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ ευφάνταστος τρόπος για να παίξεις στο παιχνίδι. Απολαυστικότατη η ανάρτηση.
    Υ.Γ. Μπορεί να έχει καταντήσει μια μίζερη πόλη η Αθήνα, αλλά την αγαπάμε, έτσι δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Gay in Evia μου το έχεις πει, αλλά μια φορά ακόμα ποτέ δεν έβλαψε...χαχαχα!!! Πόσο ψωνάρα δηλαδή είμαι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ασωτέ μου ανέκαθεν τα ξέσκιζα αυτά τα blogοπαίχνιδα. Ξέρεις, μοναχοπαίδι γαρ, ήθελα να κάνω εντύπωση...μη νομίζεις...χαχαχαχ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Turi μου χαίρομαι που σε άρεσε.

    υ.γ. Εννοείται πως την αγαπάμε. Τόσα posts της έχω αφιερώσει. Ούτε η Carry Bradshaw για τη ΝΥ δηλαδή...χαχαχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Να πρωτοτυπήσω λέγοντας ότι τσάκισες το παιχνίδι!!
    Υπέροχος ο τρόπος που παίζεις..
    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. δεν θα κάνω τη διαφορά...όντως πολύ καλό ποστ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φούλη μου σε ευχαριστώ. Αν δεν διασκεδάζουμε και με τα παιχνίδια (σαν παιδιά!), με τι θα διασκεδάζουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Σας ευχαριστώ θερμά αγαπητέ Giorgio! Αν και θα έχετε νομίζω ενστάσεις περί κλήσης ουσιαστικών...χαχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;