5 Ιουνίου 2011

سانسور

Είμαι γύρω στα τριάντα. Καμιά δωδεκαριά χρόνια πριν απέκτησα τα πρώτα πολιτικά μου δικαιώματα, εκλογικά αν η πολιτική σου ορθότητα το επιβάλλει. Μέσα σε αυτό το διάστημα δεν απείχα από καμιά εκλογική μάχη. Έκανα λάθη, έριξα ψηφοδέλτια που τα μετάνιωσα, αλλά σε τελική ανάλυση αυτό υποστηρίζει και την ανθρώπινη φύση μου, η μετάνοια. Ένα πράγμα που με έμαθαν στην οικογένειά μου είναι πως φίλε μου δεν είσαι ποτέ αλάνθαστος. Σαν έφηβος υπήρξα απόλυτος, καθοδηγήθηκα πάμπολλες φορές από το πάθος μου. Σαν επιστήμονας υπήρξα ακόμα πιο απόλυτος, βλέπεις η «επιστημονική αλήθεια» - όποια κι αν είναι αυτή – είναι συχνά πολύ κακός οδηγός. Σαν ερευνητής άρχισα να κριτικάρω και τον ίδιο μου τον εαυτό. Στο δρόμο, οι καθηγητές μου με έμαθαν ότι πρέπει πάντοτε να διερωτάσε, αυτός είναι ο δρόμος της πραγματικής αλήθειας, αν και εφόσον υπάρχει κάτι τέτοιο. Σαν άνθρωπος τέλος, εξελίχθηκα, άλλαξα και αναθεώρησα. «Αναθεωρώ»… τι όμορφη λέξη!

Στα τόσα χρόνια είναι η πρώτη φορά που βιώνω έναν πόλεμο. Όχι πολιτικό, όχι οικονομικό, αλλά πρωτίστως κοινωνικό… γνήσια διαπροσωπικό. Ένας ιδιότυπος εμφύλιος εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου και εγώ στέκω ανήμπορος, μη μπορώντας να τον αντιμετωπίσω όπως πραγματικά θα ήθελα. Τον τελευταίο χρόνο έχω βρεθεί, έχω εξωθηθεί να νιώθω άσχημα για το γεγονός ότι δουλεύω, ότι βγάζω μερικά χρήματα, ότι πέρασα από τρεις συνεντεύξεις για να βρω μια δουλειά και ότι αποφάσισα και κατάφερα να μείνω μόνος μου χωρίς να επιβαρύνω τους γονείς μου. Όποτε όρθωσα το ανάστημα μου για να πω μια αντίθετη γνώμη χλευάστηκα, μου δηλώθηκε ευθαρσώς ότι λυπούνται για την κατάντια μου, έφθασα να κατηγορηθώ ότι εξυπηρετώ στυγνά κομματικά συμφέροντα.

Δεν θα σου το αρνηθώ, όλο και περισσότερο τελευταία βρίσκω τον εαυτό μου να αυτολογοκρίνεται, να μη μιλάει και να κάθεται να ακούει, να ψηλαφίζει πίσω από τις λέξεις κάποιου αν μπορεί να μιλήσει ή αν ελλοχεύει ο κίνδυνος να κατηγορηθώ στα όρια της προβοκάτσιας. Το αστείο είναι πως πραγματικά λιγότερο έχω επικριθεί μέχρι τώρα για την όποια διαφορετικότητά μου, παρά για μια στοιχειοθετημένη μου άποψη.

Για μια ακόμη φορά καταφύγιο εδώ, σε ένα σπίτι που η γνώμη ρέει ελεύθερα. Πριν χρόνια άρχισα το blogging γιατί ήθελα να πω σε μένα κάποια πράγματα που με ταλάνιζαν, πράγματα που δεν μπορούσα να βροντοφωνάξω. Κοίτα κάτι παράξενους κύκλους που κάνει η ζωή…

24 σχόλια:

  1. Το έβλεπα από καιρό ότι υπήρχε μια πόλωση χωρίς ωστόσο για ευνόητους λόγους να μπορώ να την αντιληφθώ σε όλες τις τις διαστάσεις. Η άποψη μου είναι ότι σε τέτοιες στιγμές ένας σκεπτόμενος άνθρωπος θα πρέπει να μπορεί ή να προσπαθεί να διαβλέπει τις εξελίξεις αγνοώντας τις εύκολες καταφάσεις των δημαγωγών. Η σιωπή με ενοχλεί. Τη θεωρώ συνένοχη. Την παρορμητικότητα πάλι τη βρίσκω επικίνδυνη. Τι τα θες όμως. Οι αφελείς πάντα ήταν πιστεύω η σωματοφυλακή κάθε κοινωνικής εξέγερσης ή επανάστασης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αλήθεια είναι, ότι έξω ότι και να πεις δεν ξέρεις πως θα το λάβει ο απέναντί σου.. αποφεύγω να μιλάω για πολιτικά (όχι πως ξέρω και πολλά) μπροστά σε άτομα που δεν γνωρίζω, γιατί είναι απίστευτο πως από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να βρεθείς να τσακώνεσαι..
    Είναι η περίοδος περίεργη.. και εδώ καλά είναι να τα λέμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάντα αποφεύγω να μιλήσω για 2 θέματα εάν μπορώ να το αποφύγω, πολιτική και θρησκεία. Από την εμπειρία μου(βάζω και τον εαυτό μου μέσα), οι άνθρωποι έχουν ιδιαίτερα δογματικές γνώμες στα συγκεκριμένα θέματα οπότε σπάνια μπορείς να συζητήσεις επικοδομητικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εγω δεν μιλαω πλεον για δουλειες,οταν ρωτανε πως παει η δουλεια λεω πολλες φορες(οχι παντα) "μμμ ετσι κι ετσι" γιατι μεγαλο ποσοστο πλεον ειναι χωρις δουλεια...80% γιατι δεν βρισκουν και 20% γιατι εχουν βολευτει απ τους γονεις και ψαχνουν ΜΟΝΟ δουλεια ΓΡΑΦΕΙΟΥ!!!βλεπω τους ανθρωπους γυρω μου να εχουν φρικαρει,πιο πολυ γιατι βλεπουν tv και τους εχουν κανει "πλυση εγγεφαλου".αλλα αν χρειαστει ΝΑΙ θα πω και θα υποστηριξω την γνωμη μου.αλλα για πολιτικη τι να μιλησω?τι να πω?ο κοσμος πλεον ξυπνησε δεν πισετυει κανενα απ τα 300 γαίδουρια της βουλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ποιος μιλάει πια για πολιτική,τους φάγαμε στη μάπα τόσα χρόνια και βλέπουμε τα χάλια που εμείς οι ίδιοι βάλαμε τη ζωή μας...
    Πολύ σοφός ο τίτλος σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. έχουμε φτάσει εδώ και πολύ καιρό σε εποχές που πρέπει να δικαιολογούμε τα αυτονόητα.
    ταυτίζομαι και θλίβομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Bocklin ανακύπτουν δύο διαστάσεις από το σχολιό σου. Η πρώτη αφορά τη μορφή έκφρασης. Σαφέστατα θα συμφωνήσω ότι είναι δείγμα ωριμότητας και ευφυίας να είναι διαλακτικός, να αφουγκράζεσαι και να σκέπτεσαι το κάθε ενδεχόμενο. Βλέπω ανθρώπους γύρω μου που έχουν αγανακτήσει (και δικαίως), αλλά δεν σκέπτονται καθόλου την επόμενη μέρα. Βλέπω και άλλους που θεωρούν Ευαγγέλιο την όποια Μνημονιακή πολιτική, χωρίς να αποτιμούν τις εύλογες κοινωνικές αντιδράσεις. Η αλήθεια είναι κάπου ενδιάμεσα. Και το λέω ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ... κλειδί είναι η αυτοκριτική από όλες τις μεριές. Και δυστυχώς αυτό βλέπω όλο και περισσότερο ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να την κάνει.

    Η δεύτερη διάσταση είναι στο πως διαχειρίζεσαι την όποια γνώμη σου. Η στοιχειώδης ευγένεια και δημοκρατική προδιάθεση θα έπρεπε να σε κάνει να το συζητάς. Σε έναν διάλογο δεν είναι ανάγκη κάποιος να πείσει ντε και καλά κάποιον. Μπορούμε κάλλιστα να καταλήξουμε στο γεγονός ότι διαφωνούμε ή ότι έχουμε επιτύχει επί μέρους συμφωνία. Όμως είναι δείγμα πολιτισμού και εξυπνάδας να μπορείς να το κάνεις μάλλον ακόμα και αυτό. Να κάτι που όλο και πιο πολύ βλέπω αρκετό κόσμο να μην το διαθέτει...

    Την τελευταία σου πρόταση την προσυπογράφω πάντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ηφαιστίωνα, είναι ειλικρινά η πρώτη φορά εδώ και 30 χρόνια...πες 25 που μιλάω...που βλέπω ότι δεν μπορώ να συζητήσω καν για τη γνώμη μου. Μπορεί να είναι τέτοια η αγανάκτηση κάποιων ανθρώπων που την καταλαβαίνω. Μπορεί κι εγώ να έχω υπάρξει τυχερός. Αν και γιατί να πιστέψω τόσο εύκολα αυτό και όχι ότι σπουδάζω τόσα χρόνια και έχω δουλέψει από τα 19 μου σε διάφορες δουλειές;

    Με λυπεί πάντως αφόρητα που λογοκρίνομαι τόσο πολύ ακόμα και σε άτομα που μέχρι πρότινος μπορούσα να συζητήσω τα πάντα. Και θλίβομαι ακόμα περισσότερο που τα βλέπω να διακηρύσουν τη δημοκρατία, αλλά τα ίδια ακούν μια πρωτοφανή φασιστική ψυχολογική βία πάνω στην αντίθετη γνώμη (ας είναι και λανθασμένη!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. WiP έχεις δίκιο πως και η θρησκεία είναι μέσα σε αυτή την κατηγορία. Απλά επειδή σε αυτό το θέμα έχω μια στέρεη πλέον γνώμη και κυρίως επειδή αυτό είναι κάτι εντελώς προσωπικό, δεν εκφέρω πλέον γνώμη αν δεν μου ζητηθεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Fallen δεν είναι απλό να πρέπει να νιώθεις τύψεις που έχεις δουλειά. Δεν είναι υγιές...πως να το κάνουμε! Όταν είχα μείνει 6 μήνες άνεργος δεν είχα να πληρώσω ΔΕΗ και λογαριασμούς. Είχα άγχη κι εγώ δεν ξέρω πόσα. Όλα αυτά βέβαια γιατί λίγο πριν είχα αποφασίσει να μείνω μόνος χωρίς να ζητώ οικονομική ενίσχυση από τους δικούς μου. Όμως υποστήριξα την επιλογή μου και δεν γκρίνιαξα σε κανέναν. Δεν απαίτησα από κάποιον να νιώσει άσχημα που έχει λεφτά. Βέβαια παραδεχόμουν ότι δεν μπορώ να βγαίνω γιατί δεν μου φτάνουν οι πόροι. Τότε βέβαια κάποιοι μου χρέωσαν ότι μιζεριάζω και ότι συμπαραστέκομαι σε λοιπούς ανέργους, αλλά δεν με πείραξε αυτό. Προτίμησα να συνεχίσω να είμαι ο εαυτός μου και ας με κατηγορούσαν για ό,τι ήθελαν. Ακόμα και τότε μπορούσε να κάνω διάλογο, γιατί αυτό κανείς δεν μπορεί να μου το στερήσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φούλη μου, γι'αυτό πρέπει να μιλάμε για πολιτική. Γιατί η πολιτική είμαστε όλοι εμείς. Την διαμορφώνουμε και έχουμε λόγο σε αυτήν. Προσωπικά αν με ρωτάς έχω πάει πάμπολες φορές στους αγανακτισμένους. Μπορεί ιδεολογικά στη φάση να αντιτίθεμαι, αλλά αποζητώ την ζύμωση με αυτούς τους ανθρώπους. Και σε πληροφορώ έχω κάνει πολύ γόνιμες συζητήσεις και έχω αναθεωρήσει σε πολλά σημεία. Μάλλον αυτοί που δεν μπορούν να κάνουν συζήτηση, δεν είναι τόσο αγανακτισμένοι μάλλον...τι να σου πω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Petites musiques de mon coeur αυτό όμως είναι εξαιρετικά λυπηρό. Αλλά να σου πω και κάτι, δεν με πειράζει να δικαιολογώ τα αυτονόητα. Κόπος θα μου πεις, αλλά αυτά έχει ο πολιτισμός. Με ενοχλεί η απαγόρευση του να δικαιολογήσω το οτιδήποτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό είναι αγαπητέ μου Σ.Π.Ρ. κάτι που χρόνια τώρα το έχω καταλάβει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αν αρχίσουμε να απολογούμαστε για τις ιδέες μας, τότε το χάσαμε το παιχνίδι.
    Επομένως, keep walking! Σε όποιον αρέσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. δεν είναι μόνο κόπος.
    αλλά και πισωγύρισμα.
    αντί να προοδεύεις ύπουλα βαλτώνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Το να εκφράζεις μια ιδέα είναι απολύτως φυσιολογικό και, κατά τη γνώμη μου, ευκολότερο από το να σέβεσαι την ιδέα κάποιου άλλου. Πολλοί από μας υστερούμε στο δεύτερο, οπότε ας μάθουμε να σεβόμαστε περισσότερο τις ιδέες των άλλων. Είναι και οι συγκυρίες καπως περίεργες-ιδιαίτερες και δεν είναι και πολύ δύσκολο να δούμε "ψιλοφανατισμένες" αντιδράσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Petites musiques de mon coeur μου είναι και αυτό μια βάσιμη οπτική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Dimosthenis μου, γύρω μου βλέπω ανθρώπους που δεν σέβονται καν τον εαυτό τους. Πρόσεχε...όχι πως δεν υποπέφτουν σε σφάλματα. Μακριά από εμάς οι ηθικοπλασίες του κώλου. Απλά είναι υγιές να λες ρε παιδί μου έκανα μαλακία. Αλλά αν δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, πως να περιμένεις να σεβαστείς τη γνώμη του άλλου; Η κριτική είναι το πιο εύκολο πράγμα να κάνεις, αλλά να αποστασιοποιηθείς λίγο και να κρίνεις τον ίδιο σου τον εαυτό, είναι εργασία μαρτυρική!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ένας αρκετά ηλικιωμένος, εξαιρετικά μορφωμένος και ιδιαίτερα ευγενής άνθρωπος, καθηγητής στο επάγγελμα μου είχε πεί κάποτε (επαναλαμβάνω: ιδιαίτερα ευγενής άνθρωπος!):
    "Οι γνώμες είναι σαν τις κ#λοτρυπίδες. Όλοι έχουν από μία"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ενίοτε λοιπόν Spy μου προκαλούν και ευχαρίστηση! Δεν θα διαφωνήσω με τον σεβάσμιο καθηγητή. Σεβασμός λοιπόν στην κωλοτρυπίδα του καθενός...!!

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;