23 Ιανουαρίου 2012

Semantics^3


Το ελληνικό λαϊκό μουσικό παλκοσένικο είναι γεμάτο από άσματα που μπορούν να αποτελέσουν πηγή για τις πιο αστείες ιστορίες. Ακόμα συχνότερα είναι βέβαιη πηγή ντροπής, φτάνοντας στα όρια της δημοσίας αιδούς, αλλά ποιος έχασε τη ντροπή αγαπητοί μου στην Ελλάδα για να την βρουν στα αζήτητα οι έλληνες στιχουργοί;

Τα τραγούδια του χωρισμού και του πόνου είναι πάντα πιο πιασάρικα αφού εκφράζουν με διάχυτο τρόπο την καψούρα του κατατρεγμένου μέσου Έλληνα, ο οποίος πρώτον δεν φταίει ποτέ για το χωρισμό (εδώ δεν φταίει για την οικονομική ύφεση!), δεύτερον πονάει λες και τον σφάζουν (γνήσια drama queen μέσα στο ρου της ιστορίας), τρίτον αναρωτιέται για την κακιά του τύχη (που είναι το κράτος; Οέο!), τέταρτον βλογάει τα γένια του (εμείς χτίσαμε την Ακρόπολη ρε!), πέμπτον έχει μονίμως απορίες (τι στο διάολο είναι αυτό το PSI;), έκτον φιλοσοφεί ακατάσχετα (από πού κι ως που δεν είμαι αριστερός επειδή ψήφισα Καραμανλή το 2004;)

Τυπικό δείγμα τέτοιου άσματος που μου θύμισε το timeline του facebook αποτελεί το καλλιτεχνικό δημιούργημα της Πέγκυς (μην ακούσω ποιας Πέγκυς!). Στίχοι Ελεάνας Βραχάλη, που με το Χατζηγιάννη κοπελιά σε γνωρίσαμε, τι περιμέναμε να μου πεις! Η καλλιτέχνιδα αρχικώς τοποθετεί τον ακροατή στο σκηνικό ‘ούτε τυπικά δεν μιλάμε πια’, να ξέρεις βρε αδερφέ που βρίσκεσαι. Έπειτα προχωρά στις απορίες ‘ρώτησα γιατί φωνάζεις φύγε’ (θα έχει τους λόγους του), ‘ρώτησα ο έρωτας που πήγε’ (στο διάολο), ‘ρώτησα γιατί κρατάς μαχαίρι’ (μπορεί να είναι χασάπης). Έπειτα προχωρά στον προσωπικό της Γολγοθά ‘ποτέ μου Θεέ μου’ (γιατί είναι και θρήσκα), ‘δεν είχα μια αγάπη απλή’ (μαλακομαγνήτης λέγεται καλή μου), ‘πώς να ‘μαι, τι να ‘μαι’ (λίγο Κορκολής μου κάνει αυτό). Τέλος, προχωρά σε μια προσωπική ψυχανάλυση ‘ ευαίσθητη ή λογική;’ (μουλάρα θα έλεγα εγώ).

Το πιο τραγικό είναι πως κάποιοι εκεί έξω, μπορεί και να το θεωρήσουν και ‘πολύ γαμώ τραγούδι’…!

18 σχόλια:

  1. Στο διάολο και ακόμα παραπέρα. Καλά το είπες...

    ΥΓ το κακό ξέρεις ποιο είναι? Ότι «όταν χτίζαμε Ακρόπολη», θάψαμε κάπου εκεί στα θεμέλια το Μέτρο. Όχι αυτό με τις γραμμούλες, το άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 'Η Πέγκυ είναι glam rock'...το τελευταίο ανέκδοτο που άκουσα πριν μείνει έγκυος και εξαφανιστεί (ευτυχώς!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατί βρε, τι έχει το κομμάτι; Μια χαρά ακούγεται στις 7 το πρωί!!! χαχαχαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αχ πρεπει να ακουσεις το καινουριο στο οποιο επεσα εντελως τυχαια πανω του προχθες και δεν υπαρχουν να το περιγραψω. Ψαξε και βρες το σε εκλιπαρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μισό να σου ρίξω ένα πολύ πχιοτικό, θα το λατρέψεις εκεί στα ξένα!δεν ξέρω τι λες εγω το λάτρεψα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν τολμώ να το βάλω να το ακούσω, έχω φάει κι είναι μασημέρι, αντιλαμβάνεσαι

    καλώς σε βρήκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. τουλάχιστον τώρα, ναι, ξέρω ποιά Πέγκυ και δε θα ματακάνω την ηλίθια ερώτηση....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Apos τι το θάψαμε καλέ...το μπαζώσαμε κανονικά!! Αυτό και κάτι ποτάμια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Giorgio, παρακάτω πληροφορήθηκα ότι δεν έχει εξαφανιστεί και ότι κυκλοφορεί και καινούργια δουλειά. Παρακαλώ με πυρπολείτε με παραπληροφόρηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ηφαιστίωνα μου, να το κοιτάξεις αυτό. Δεν είναι να τα αφήνουμε αυτά... :-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. G4George, γιατί καλέ... μικρότερή σου είναι η κοπέλα...θα αντιμετωπίζει και την κριτική. Δικαίωμα στο ακαταλόγιστο δεν έχει ακόμα!

    :-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Basilis, εεεε όχι να ψάξω να βρω και το καινούργιο...καλά...για χάρη σου και μόνο έψαξα λίγο! Λες αυτό που θα χτίσει σπίτι σε άλλο πλανήτη; Τι ακούω Θεέ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φούλη ενημερωθήκαμε και για αυτά σας παρακαλώ...αμ πως!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Tremens...προφανώς...δεν είμαστε για να ανακατευόμαστε τέτοιες ώρες! Τι καλό φάγατε αλήθεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητή Σιδηρόδρομε ή κατά κόσμον Shortie, τα καλύτερα βρε σας μαθαίνω...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπητέ είχα τσακίσει ένα φρικασέ και θα ήταν κρίμα να το αποβάλλω, δε βρίσκετε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;