7 Ιουλίου 2012

Posthumous-Fame


Τις προάλλες περπάταγα στο δρόμο μετά από έντονη βροχή. Ο ήλιος είχε σκάσει και τα σύννεφα ήταν σαν να μην είχαν ποτέ περάσει πάνω από αυτό τον έρμο τόπο. Σκηνικό συχνό μεν στο Νησί, σχεδόν λογοτεχνικό δε, ειδικά αν αναλογιστείς τη γοτθική αρχιτεκτονική που με περιτριγύριζε. Νομίζω ότι κάτι τέτοιες είναι οι στιγμές που θα μου λείψουν όταν φύγω από το Νησί. Στο mp3 έπαιζε το τραγούδι που θα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης και το σκηνικό υπερέβαινε πλέον τα όρια της κινηματογραφικότητας. Κάπως έτσι θα φάνταζε μάλλον η ζωή μας αν μπορούσε να είναι musical!

Αφήνοντας τους στίχους του τραγουδιού να περνούν αβίαστα από το αυτί μου, σκεπτόμουν ποια μπορεί να είναι η μεγαλύτερη αποστολή του ανθρώπου πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Πέρα από την ισχυρή πεποίθηση μου πως όλοι πρέπει να είμαστε πρωτίστως συλλέκτες στιγμών, δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ τι υπάρχει πέρα από αυτό. Δυστυχώς για μένα – ή ευτυχώς, εξαρτάται πως θα το δει κανείς – δεν πιστεύω σε καμία μεταθανάτια κατάσταση, πέρα ίσως από το γεγονός ότι γινόμαστε ωραιότατη τροφή για διάφορους μικροοργανισμούς. Οπότε πριν το φέρετρο τι, κυρία;

Τις περισσότερες φορές που έχω επεξεργαστεί την παραπάνω απορία, καταλήγω πάντα στην ανάγκη του ατόμου να αφήσει μια παρακαταθήκη, μια ζωντανή απόδειξη ότι πέρασε από αυτά χώματα. Τούτο μπορεί να γίνει είτε μέσω των απογόνων – πιο εύκολη λύση – είτε μέσω της παραμονής στη μνήμη όσο περισσότερων ανθρώπων μπορεί κανείς – παρασάγγας πιο δύσκολη δουλειά. Σε κάθε περίπτωση η επιδίωξη είναι βαθιά εγωιστική… αλλά ποιος ηλίθιος δεν στήριξε με σθένος το οριακά αξίωμα πως ο άνθρωπος είναι ένα κατ’ ουσία εγωιστικό ζώο;  

Και έρχομαι να αναρωτηθώ… πόσο επιπρόσθετα άδικη είναι η ζωή για έναν ομοφυλόφιλο, δεδομένου ότι τον ωθεί αναγκαστικά στη δεύτερη λύση; Ίσως όμως από μια διαφορετική οπτική γωνία, να αποτελεί και ευλογία, αφού σε ωθεί στη δημιουργικότητα, αφού τίποτα δεν είναι δεδομένο!

Ουφ, αυτά παθαίνεις με τις συννεφιές…

13 σχόλια:

  1. Τώρα με αυτό το κομμάτι λογικό είναι να σκέφτεσαι κάτι τετοιο..
    Η αλήθεια είναι πως έχει περάσει και από το δικό μου μυαλό πολλές φορές.. τίποτα δεν είναι δεδομένο όπως λες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά Ηφαιστίωνα, αυτό ισχύει πάντα. Και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο πιο εύκολη θα κάνουμε τη ζωή μας!

      Διαγραφή
  2. Τώρα εγώ την κακία μου θα την πω...όταν έρθεις πίσω θα νοσταλγείς αυτές τις σκέψεις...και γενικά αυτά τα σκηνικά...θα έχεις να αντιμετωπίσεις άλλα πράγματα δυστυχώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ, το είπα ότι αυτά θα μου λείψουν! Διαγώνια με διαβάζεις; χαχα!

      Διαγραφή
  3. Ασχετο: Τα ταττού του παιδιού είναι αληθινά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δεν σε πιάνω σημερα,θα φταίει το κρασί που κατέβασα χθες, η σε χαλάει απέραντη συννεφιά που έχει εκεί πάνω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η απέραντη συννεφιά με χαλάει. Λίγο ζέστη και ήλιο γρήγορα!

      Διαγραφή
  5. τον έρμο τον τόπο που τον είδες? Μια χαρά στην βροχη του και στην κυκλοθιμικότητα της φύσης. Είνα μια ατέρμονη δεοντολογία, να είσαι πιο κοντά στις εξάρσεις της φύσης παρα κοντά σε αυτές των ανθρώπων. Επιστρέφεις σε νεκρή γη και κατακαμμένη από φρούδα ελπίδα, το διαννοείσαι? Αλλά είσαι τυχερός. Έχεις εμένα εδώ :-) egoism is the final frontier of all The Vanity of Freedom

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω ότι είσαι λίγο δραματικός, αλλά για αυτό σε αγαπάμε είναι η αλήθεια! I will always have the Island, I guess!

      ;-)

      Διαγραφή
  6. και γιατί οι απόγονοι να είναι μία κάποια λύση; διαφωνώ κάθετα, υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα και καταστάσεις για να τριφτεί κάποιος στη ζωή, να γίνει ένας άνθρωπος καλύτερος και ενδιαφέρων και όταν περάσουν τα χρόνια κάποιοι να τον θυμούνται, όταν τον θυμούνται, με αγάπη... τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι απόγονοι αγαπητή μου Shortie-σιδηρόδρομε είναι η εύκολη λύση θα έλεγε κανείς. Δεν διαφωνώ ότι υπάρχουν και βέβαια άλλοι δρόμοι. Θέλουν δουλειά βέβαια πολύ, και κυρίως πολύ πάλη με τον ίδιο σου τον εαυτό...

      Διαγραφή
    2. εμ τί της εύκολης λύσης είμεθα εμείς; γεννημένοι για τα δύσκολα ;)

      Διαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;