4 Ιουλίου 2012

Semantics^11

Σήμερα τα Semantics επιστρέφουν κάπως διαφορετικά. Μέχρι τώρα με έχετε συνηθίσει να περιγράφω γλαφυρά – αχ πως τα λέω ο άτιμος – μερικά τραγούδια (sic). Η αλήθεια είναι ότι η λίστα για τα ερχόμενα semantics έχει γεμίσει με καινούργια μαργαριτάρια, αλλά και επιστροφές από λατρεμένες εμμονές, βλ. Από(β)λυτη και Μποφίλιου. Επειδή, όμως, παλεύω σαν το διάολο τις εμμονές μου, κάτι που σας συμβουλεύω να κάνετε κι εσείς σε κάθε επίπεδο της ζωής σας, επέλεξα σήμερα να ασχοληθώ με ένα κομμάτι που ενώ φαινομενικά θα έπρεπε να ανήκει στη στήλη, με μια δεύτερη ματιά έχει να μας πει κάτι παραπάνω.

Πίσω στο 2005, η κυβέρνηση Καραμανλή αποφασίζει να αναβιώσει έναν ξεχασμένο πάλαι ποτέ σημαντικό μουσικό διαγωνισμό. Σε απλά ελληνικά, με τα λεφτά τα δικά μου και τα δικά σου, κάποιοι αποφασίζουν για μια ακόμη φορά να μοιραστούν λίγο από το δημόσιο χρήμα. Το μετά-ολυμπιακό φαγοπότι είχε μόλις αρχίσει και το 2008 φάνταζε μακριά! Το τρίτο τραγούδι από εκείνο το διαγωνισμό έμελε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τον παράξενο και ωμό στίχο του, πόσο μάλλον δε για τις σεξουαλικές ανησυχίες της ερμηνεύτριας του. Η Ευσταθία πρωτοεμφανίστηκε με έναν έρωτα που λείπει και το αίσθημα που μένει είναι σαν ζαμπόν δίχως λιπαρά και ειδύλλια του κώλου. Το κορίτσι με τους παράξενους στίχους, αλλά την υπέροχη μουσική έμεινε, αν και όταν πήγε υπό την προστασία του Πλιάτσικα – βλ. θα κάνω την τελευταία συναυλία των Πυξ Λαξ για 100στη φορά – μας τα χάλασε λίγο.    

Οι στίχοι, αν και αλλοπρόσαλλοι, σχεδόν καθημερινοί, καθόλου επιτηδευμένοι, θα έλεγε κανείς πως ήταν σαν να άκουγες για πρώτη σχεδόν φορά ένα λυκειόπαιδο να μιλάει με περίσσια δραματικότητα για τον έρωτα που έχασε. Αν κάτι μου αρέσει σε αυτό το τραγούδι είναι πως το περιεχόμενο του είναι η βάση της κάθε drama queen που σέβεται τον εαυτό της, δηλαδή λίγο πολύ όπως οφείλει να είναι η κάθε σοβαρή ερωτική απώλεια. Το γεγονός ότι μετά από κάμποσο καιρό όλοι μας αποκτούμε σώας στας φρένας και απορούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό και τις αντιδράσεις μας, δεν πρέπει να μειώνει σε καμιά περίπτωση το σεβασμό που πρέπει να δείχνουμε στη δραματικότητα του χωρισμού.

Σας αφήνω με το τραγούδι… και υπόσχομαι ότι θα επιστρέψω όχι τόσο καλοπροαίρετα στα επόμενα Semantics



12 σχόλια:

  1. Α ναι, υπήρξε αγαπημένο πργματικά

    Την περιέλαβε και αυτή τη δύστυχη ο Πλιάτσικας; Mon Dieux...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτός ο Πλιάτσικας Tremens μου είναι η γάγγραινα της ελληνικής μουσικής σκηνής...τι να λέμε τώρα!!

      Διαγραφή
  2. Το αγαπώ αυτό το κομμάτι...και την Ευσταθία επίσης. Το στυλάκι και η φωνή της είναι γαμάτα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν μου αρέσει το συγκεκριμένο καθόλου..
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν πειράζει Ηφαιστιωνά μου. Καλησπέρα! Χαχαχα!!

      υ.γ. Αγαπώ τα to the point σχόλιά σου!

      ;-)

      Διαγραφή
  4. ένα μηδενικό!! πόσο φιλάρεσκος εγωιστής μπορεί να είσαι,γιατί δεν μας λες στα ίσα ότι η κοπέλα ήταν από τότε ερωτευμένη μαζί σου,τώρα που της λείπεις σαν το τυρί από το τοστ πως θα το φάει σκέτο, μου λες ; πως; εεε όχι δεν φταίει ο Καραμανλής..
    Καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εεεεεε ναι Φούλη...ήταν καιρός να αποκατασταθεί η αλήθεια! Έστω μετά από τόσα χρόνια...ουφ...έφυγε ένα βάρος από πάνω μου!!

      Διαγραφή
  5. Παρόλο που όπως λες οι στοίχοι είναι χαζοί, έχει μια λυρικότητα που σε ταξιδεύει. Ίσως γιατί μιλάει για οικεία, απλά πράγματα της καθημερινότητας. Άλλωστε, ποιος έχει μυαλό και κουράγιο πια να καταλαβαίνει βαθυστόχαστους στοίχους?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι Ben Provis! Είναι από τα πολύ περιορισμένα δείγματα του πως μπορεί ένας καθημερινός, απλός, σχεδόν λόγια βίαιος στίχος να κάνει τη διαφορά!

      Διαγραφή
  6. Aγαπώ την ισοπεδωτική απλότητα αυτού του τραγουδιού. Το βίντεο κλιπ ας μην το σχολιάσουμε καθόλου.
    Και μια απορία: τον διαγωνισμό η κυβέρνησις Καραμανλή τον αναβίωσε προ ή μετά το έπος που γράφτηκε στο βρακί* της Παπαρίζου;

    *το βρακί τότε ήταν ΧS. Σήμερα, ΧΧL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς...ισοπεδωτική απλότητα...δεν θα μπορούσες να το πεις καλύτερα.

      Ο διαγωνισμός ήτο την ίδια χρονιά...τώρα για πριν ή μετά το βρακί...δεν θέλω να σας γελάσω!!

      Διαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;