20 Οκτωβρίου 2012

Sleep-watching


Δεν έχω τι να γράψω, ή μάλλον για να είμαι ακριβής έχω τόσα να γράψω που απλά δεν μπορώ. Όχι τόσο γιατί κωλύομαι, όσο επειδή τα πιο πολλά από αυτά δεν μπορούν να μετουσιωθούν εύκολα σε λέξεις. Βλέπεις αυτό το ιστολόγιο δεν υπήρξε ποτέ ένα είδος ημερολογίου καταστρώματος, ένα μαύρο κουτί της ύπαρξης μου. Το μόνο που μπορώ να μοιραστώ μαζί σου αυτή τη στιγμή είναι μια σκέψη που περνά φευγαλέα όσο γράφω αυτές τις λίγες αράδες.

«Θυμάμαι τις φορές που υπήρξα πραγματικά ερωτευμένος στη ζωή μου»

Άλλοι έρωτες ευδοκίμησαν, άλλοι απομυθοποιήθηκαν, άλλοι ήσαν απλά υπερβολικοί, ενώ τέλος άλλοι δεν εκπληρώθηκαν ποτέ. Αν θα μπορούσα να ξεχωρίσω τους γνήσιους, εκείνους που με σημάδεψαν, από εκείνους που έσβησαν σαν φωτοβολίδες πάθους και ενθουσιασμού, τότε ειδοποιός διαφορά υπήρξε σίγουρα μια στιγμή, εκείνη της «παρακολούθησης του ύπνου». Θυμάμαι, σχεδόν μετράω συλλαβιστά, τις φορές που παρακολούθησα τον ερωτά μου να κοιμάται, ενώ εγώ έστεκα ξάγρυπνος θαυμάζοντας τον. Μετά από μια κουραστική μέρα, ένα σεξ μέσα στον ιδρώτα ή απλά ένα γλυκό ύπνο όπως αρμόζει σε μια συνηθισμένη μέρα.

Με σιγουριά καταλήγω ότι «μακάριοι οι άνθρωποι που έχουν ξυπνήσει με τον έρωτα στο πλευρό τους, περνώντας λίγα λεπτά κοιτάζοντας τον να αποκοιμιέται στα ίδια σεντόνια». Ακόμα κι αν δεν το αναγνωρίζουν, θαρρώ πως έχουν υπάρξει τόσο ευλογημένοι!

18 σχόλια:

  1. Αχ! Αχ! Ααααααχ!!!!
    Ναι και τώρα κοιμάμαι μόνος μου σε ένα king size κρεβάτι, πάνω σε μεταξωτά σεντόνια.

    So what?
    Μια ανάπαυλα για να είμαστε έτοιμοι για τα καλύτερα που δεν ήρθαν ακόμα.
    Φιλιά Μηδενικόπουλε και καλό Σ/Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ben Provis μου, προφανώς και υπάρχουν στιγμές που είμαστε μόνοι και είναι υπέροχες πάνω στα μεταξωτά σεντόνια (αν και πολύ γλιστράνε βρε αδερφέ μου!!)...

      Μιλάμε για εκείνες...τις άλλες στιγμές...που όποτε έρθουν είναι τόσο καλοδεχούμενες!

      ;-)

      Διαγραφή
  2. Η τελευταία παράγραφος σου τα λέει όλα...
    καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια
    αν θες διαβασε το ποστ μου :
    http://anisixosblog.blogspot.gr/2012/10/blog-post_21.html

    θελω τη γνωμη σου σαν μπλογκερ. εσυ πως θα ενιωθες στη θεση μου; θα ενιωθες το ιδιο; εχεις περασει ποτε την ιδια φαση με μενα; να σου λειπουν εντονα πραγματα απο το παρελθον; και πως το αντιμετωπισες και πηγες παρακατω;

    απαντα αν θες στο ποστ μου.

    ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μακαρίζω τον εαυτό μου γι αυτό το θέαμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γνωστά κάφρικα σχόλια...

    1. Ξέρεις ποιο επιβάλλεται να είναι το χαλί του ποστ....ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ!!!(Πρώην ή Μέτρημα) χαχαχα

    2. Δεν είναι λίγο spooky να τον κοιτάς όταν κοιμάται???




    **σοβαρά τώρα, το κάνω κι εγώ....;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Μποφίλιου; Πας καλά; Άντε να κάνω μια εξαίρεση για το "Οι Πρώην" που το αγαπώ κιόλας...το μόνο που ακούω από δαύτη!

      2. Εεεε καλά, δεν κολλάω και τη μάπα μου στη δικιά του. Να ξυπνήσει και να πάθει καρδιακό ο άνθρωπος.

      Διαγραφή
  6. Εγώ σε spooky θα το θεωρούσα να αποκοιμηθεί ακουμπώντας στο πρόσωπο βιβλίο της Χρ.Δημουλίδου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;