13 Μαΐου 2013

Δαίμονες


Ήταν θαρρώ από εκείνες τις στιγμές που το θέατρο δεν είναι αρκετό για να παραδώσει ένα πλήρες αποτέλεσμα. Ακόμη κι η υπέροχη αρχιτεκτονική του Παλλάς, με την εντυπωσιακή μαρμάρινη σκάλα στην είσοδο, το ολόφωτο ταβάνι με τις πτυχώσεις και τις κάπως άβολες καρέκλες, ήσαν λες και δεν γιόμιζαν τα κενά με τα οποία έφευγες κάπου στα μεσάνυχτα.

Τα τελευταία χρόνια, το αθηναϊκό κοινό έχει καλομάθει, έχει γίνει πιο υποψιασμένο, ένα μέρος του τουλάχιστον. Το West End βλέπεις δεν είναι πια τόσο μακριά, πέντε τσιγάρα δρόμος με την Aegean ή εναλλακτικά ικανοποιητικές επιλογές ανάμεσα σε παραγωγές που ταξιδεύουν από το εξωτερικό μέχρι και την Ψωροκώσταινα. Όλο και πιο συχνά, τελευταία, μπορεί κιόλας να δει κανείς κι ελληνικές παραγωγές που στέκονται επάξια δίπλα σε αδελφάκια τους από την ξενιτιά. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη μετάλλαξη έχει παίξει η λειτουργία του Θεάτρου Badminton και λίγο αργότερα του ανακαινισμένου Παλλάς.

Θες να με ρωτήσεις, λοιπόν, αν δαιμονίστηκα αρκούντως;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρα… Όχι!

Σε αντίστοιχη ερώτηση γνωστών σχετικά με το πώς βρήκα τους «Δαίμονες» απάντησα λιτά: «…εξαιρετική παραγωγή, ευχάριστη έκπληξη η Παπούλια…και κάπου εκεί τελειώνουν…όλα τα καλά!».

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα ήταν το ίδιο το προϊόν. Ένα λιμπρέτο που υστερούσε ενοχλητικά σε επίπεδο λεξιλογίου, ανάπτυξης του μύθου, αλλά και ανάλυσης των χαρακτήρων. Άδετες κατά βάση σκηνές σε μια κακοραμμένη από το μοντάζ μπομπίνα. Η ιστορία άνευρη, με μια μετάβαση από το Μεσαίωνα στο Σήμερα να αιωρείται με έναν τελείως άδετο και άχαρο τρόπο. Οι χαρακτήρες αδούλευτοι, απλά έρμαια μιας ανώτερης δύναμης που καθορίζει τη μοίρα τους, χωρίς αυτοί να μπορούν να πράξουν σχεδόν τίποτα. Θαρρείς πως όλο το έργο καθοδηγείται από τις σατανικές δυνάμεις, σε τέτοιο σημείο που και στον πιο άθεο θεατή μπορεί να προκαλέσει μια αφόρητη ενόχληση. Είναι τέτοια η εμμονή στο να εξυπηρετηθεί η θεϊκή παρέμβαση, που αυτό γίνεται σε εξόφθαλμο βάρος της εξέλιξης της υπόθεσης.

Υποκριτικά οι συντελεστές εξ ίσου διεκπεραιωτικοί, εξαιρετικά αναμενόμενο όταν η παραγωγή είναι τόσο άρτια που μπορεί να ξετυλίγει την κάθε αδυναμία τους. Η Παπούλια φωτεινή εξαίρεση, αν και η ερμηνεία της διέθετε εκρήξεις υπερβολής στην έκφραση. Ο Πετράκης ρηχός, με μόνο θετικό την ομολογουμένως απολαυστική κίνηση του. Το υπόλοιπο cast διέθετε το απαραίτητο κέφι, το οποίο έλειπε από τους πρωταγωνιστές, δίνοντας απλόχερα τη φρεσκάδα τους σε ένα έργο που απέπνεε τόση αποφορά. Τέλος, η πρωταγωνίστρια υπερβολικά αταίριαστη για το ρόλο, τόσο ηλικιακά, όσο και φωνητικά. Η φωνητική παραφωνία με το υπόλοιπο cast ήταν τέτοια που όφειλε να γίνει αισθητή ακόμη και στον πιο μουσικά ανερμάτιστο θεατή. Η Βίσση τραγουδούσε μονίμως ωσάν τα 9/8 να έχουν εμποτίσει το είναι της, κάνοντας την όποια σύγκριση με την ερμηνεία της του 1991 απλά ατυχή. Μόνο θετικό σε σχέση με το πρώτο ανέβασμα υπήρξε η υποκριτική της αδιαμφισβήτητη βελτίωση.

Με λίγα λόγια, αξίζει να επισκεφτείτε το Παλλάς για να θαυμάσετε μια εξαιρετική παραγωγή και σκηνοθεσία του Κακλέα. Το προσωπικό μου κόστος ευκαιρίας προσδιορίσθηκε στα €25…αναμένω το δικό σας…        

17 σχόλια:

  1. Όπως είπε και μια ψυχή, μπορείς να βγάλεις την Αννα Βίσση από τα μπουζούκια, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις τα μπουζούκια από την Αννα Βίσση..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρώτα πεθαίνει ο άνθρωπος και μετά φεύγει το χούι...τώρα αυτή πως και το έχει διατηρήσει Apos μου είναι μια άλλη ιστορία!

      Διαγραφή
  2. Μηδενικό.. το κόστος.. δεν μου πέφτει και κοντά.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τωρα με απογοητευεις , μα πηγες στους δαιμονες γιατι? εγω και μονο που ειδα στη τιβι τον πετρακη να ερμηνευει τοσο χαλια και υπερβολικα τραγουδια? σαν την μαρινελλα στο τολμω , καταλαβα τι ειναι εκει
    κοιτα να πω τη μαυρη μου αληθεια ειχα δει τους δαιμονες με προσκληση μικρος , τοτε, τον προηγουμενο αιωνα
    αλλα πολυ μα χαρηκα γιατι εφυγα στο διαλειμμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει Άσωτε, είσαι λίγο υπερβολικός, ειδικά ενώ έχει λερωμένη τη φωλιά σου πιο μικρός...χαχα!

      Σαν παραγωγή, αξίζει κάποιος να το δει...αν δυνατόν μπορεί να μην πληρώσει κιόλας!

      Διαγραφή
  4. ονόματα... ονόματα... (όπως τα words... words... του Hamlet)
    Ξενικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και μόνο ο Πετράκης αρκούσε για να μην κάνεις το λάθος! Αν και νομίζω πως και εγώ από περιέργεια θα πήγαινα (αν δεν ήμουν επαρχία).

    ΥΓ. Αναρωτιέμαι αν έχεις παρακολουθήσει τα εξελληνισμένα Rent και Fame και ποιά η γνώμη σου για την παραγωγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μωρέ Rugaru, τον Πετράκη τον περίμενα, δεν έπεσα και από τα σύννεφα.

      Ευτυχώς τα εξελληνισμένα musical ΔΕΝ τα έχω δει. Έχω γενικά μια απέχθεια με το καθετί αλλαγμένο από το πρωτότυπο. Νομίζω ότι χάνει κάτι από την αρχική του αίγλη.

      Διαγραφή

  6. Και εγώ από περιέργεια πήγα και οφείλω να ομολογήσω ότι πέρασα καλά.
    Το λιμπρέτο πράγματι ήταν φτωχό αλλά τέλος πάντων δεν περίμενα και κάτι διαφορετικό από την συγκεκριμένη παράσταση.
    Να σου πω ειλικρινά είπα στον εαυτό μου εξαρχής ότι δεν θα πας xristin να βγάλεις τα απωθημένα σου και πέρασα μια χαρά χαρούλα.
    Η δική σου κριτική ματιά με εκφράζει απόλυτα αλλά όπως σου είπα πήγα με μια συγκεκριμένη προδιάθεση και όλα ΟΚ.
    Καλώς σε βρήκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Xristin καλωσήρθες αρχικά. Κι εγώ με την ίδια διάθεση πήγα, οπότε δεν έπεσα και από τα σύννεφα! Άσε που γέλασα με την καρδιά μου. Τι πάει να πει, το έργο δεν ήταν κωμωδία;

      :-Ρ

      Διαγραφή
  7. Hello. Να 'μαι παλι. (Ξερω..συγκλονιστηκες :p)
    Καθε αναφορα της Αννας χωρις το επιθετο "απο(β)λυτη" απο σενα ειναι καλοδεχουμενη.
    Ειδα προσφατα το παλιο ανεβασμα στο youtube και μου φανηκε συμπαθητικο αλλα χωρις να με κανει να θελω ιδιατερως να το δω live. Οι χαρακτηρες οντως αδιαφοροι και οι στιχοι επιπεδου δημοτικου αλλα η ιστορια ηταν (για μενα) ικανοποιητικα μαυρη και σα θεαμα ειχε τις δυνατες του στιγμες. Η μουσικη επισης ειχε καποια καλα σημεια. Αλλα sorry..αγαπω Παπουλια ομως πώς τη βαζετε στη θεση της Μαλφα με τη φωναρα (τουλαχιστον σε εκταση);

    Επισης οταν (spoiler) ειναι να πεθανει η μαγισσα κολλαγε το No One Mourns The Wicked. Ασχετα αν δεν ειχε γραφτει ακομα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. James T, όντως έχω να σε δω πολύ καιρό από τα μέρη μας!

      Το storyline και η εν γένει δραματουργία του έργου ήταν επιεικώς ελλιπής...για να μην πω ανύπαρκτη. Για το θέμα Μάλφα-Παπούλια δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, μιας και η επιλόγη της Μάλφας, δεν νομίζω ότι θα άλλαζε κάτι επί της ουσίας σε μια τόσο προβληματική παράσταση.

      Χαχαχαχα...κι εγώ το σκέφτηκα λίγο ότι θα κόλλαγε το συγκεκριμένο τραγούδι σε εκείνο το σημείο!!!

      Διαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;