23 Αυγούστου 2014

Discounting

Δύο λογοτεχνικά μου «μίση» είναι ευρέως διαδεδομένα ανάμεσα στους φίλους και γνωστούς μου. Πρώτον, εκείνο το οκνηρό τσουλάκι η Σταχτοπούτα και δεύτερον το άλλο το κνώδαλο η Αντιγόνη. Και ενώ για την τελευταία, τα μίση μου έχουν λειανθεί τα τελευταία χρόνια – ίσως γιατί της δίνω χάρη στο ότι δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη τα Zanax – στην πρώτη δεν προτίθεμαι να κάνω βήμα πίσω. Άτεγκτος θα σταθώ, σαν σιδερένια βέργο-σωλήνα…

Τα περισσότερα παραμύθια, με τα οποία μας κοίμιζαν οι γονείς μας κάθε βράδυ, θεωρώ πως έδρασαν καταλυτικά – ως άλλη εξελιγμένη υπνοθεραπεία – στη διάπλαση του χαρακτήρα μας (πλάι βέβαια σε τόσα άλλα νοσηρά πρότυπα συμπεριφοράς). Αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ιδιαίτερης διαπαιδαγώγησης είναι και το δόγμα του «για πάντα»! Θα μου πεις, πού σου ήρθε τώρα αυτό καλοκαιριάτικα, με το κορμί να λιώνει από τη ζέστη και τα μπετόν να πυρώνουν; Η αλήθεια είναι ότι αρχικά διάβασα τον αγαπημένο Ιθάκη-man. Ωστόσο, η ανάγνωση αυτή ήρθε και έπεσε πάνω σε μια συζήτηση που είχα για τη σημασία του σεξ στο πλαίσιο μια ερωτικής σχέσης. Συγκεντρώνοντας τελικά όλο αυτό το υλικό δεν μπορώ παρά να σκεφτώ: Πόση προεξόφληση μπορούμε να κάνουμε σε μια σχέση;

Το μυστικό με τον συντελεστή, βέβαια, προεξόφλησης – αυτό ίσως που δεν σκέφτεται κανένας – είναι ότι για να μπορείς να τον υπολογίσεις θέλεις a priori την περίοδο ροής κεφαλαίου. Μπινιά μεγάλη σε λέω! Γιατί, θα με ρωτήσεις εσύ τώρα; Γιατί μάνα μου πρέπει να έχεις υποθέσει το τέλος… εκείνη την περίοδο Τ – στο μέλλον – στην οποία το «παιχνίδι» θα λάβει τέλος. Είδες, λοιπόν, γιατί λες «για πάντα»; Γιατί βολεύει! Γιατί κανείς δεν θα κάτσει να υπολογίσει το discount factor.

Μπορεί να μην είμαι από τους ανθρώπους που τους τρομάζει τόσο το «για πάντα» (τι περιμένεις εξάλλου από άνθρωπο Καρκίνο με ωροσκόπο στον Καρκίνο;). Ωστόσο, δεν μπορώ, παράλληλα, να αγνοήσω ότι η υπόσχεση του «για πάντα» είναι τόσο αβάσιμη όσο να υποσχεθεί ο Σαμαράς ότι «η ανάπτυξη είναι προ των πυλών» (τι εννοείς ότι το έχει κάνει;). Σε μια τέτοια περίπτωση είτε βλάκας είσαι, είτε απατεώνας. Κι ενώ στον έρωτα, άνετα διαλέγω το πρώτο, στην περίπτωση του Σαμαρά δεν μπορώ παρά να επιλέξω χωρίς σκέψη το δεύτερο.


Μπορεί ο έρωτας και η παραμονή σε μια σχέση να είναι σίγουρα μια μορφή επένδυσης. Ωστόσο, οι νόμοι και οι φόρμουλες του υπολογισμού του κινδύνου, δεν λειτουργούν αναγκαστικά στην περίπτωση του έρωτα. Θα έλεγα ότι περισσότερο είναι σαν να αφήνεις τα λεφτά σου σε κάποιο συρτάρι και ελπίζεις να μείνουν εκεί για πάντα… άλλες φορές αλώβητα, άλλες πειραγμένα κι άλλες ακόμη και αυγατισμένα. Ζήσε κάθε στιγμή, διατήρησε το μυστήριο και την έκπληξη και πίεσε το Τ όσο πιο πέρα μπορείς. Πάντως το μόνο σίγουρο… Μην υπολογίζεις στον έρωτα παρούσες αξίες! Γιατί αγάπη μου, αν στον έρωτα ξέρεις το συντελεστή προεξόφλησης… τότε φασκελοκουκούλωστα!

10 σχόλια:

  1. Για αυτό λένε " μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος" και τουλάχιστον μέχρι τότε θα πρέπει να ζήσουμε όσο γίνεται πιο μεστά!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι ορθόδοξοι, όμως, Ben μου δεν τα λένε αυτά τα "δυτικά". Γιατί σου λέει, σιγά μην κάθομαι εγώ να σου λέω και τα ψιλά γράμματα. Τώρα που τον/την πήρες...τέλειωσε!! Χαχαχα!!

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Dreamer. Δεν ξέρω αν έφυγα, δεν ξέρω αν γύρισα...πάντως εδώ γύρω είμαι!! ;-)

      Διαγραφή
  3. Υπενθυμίζω απλώς τα λόγια του ποιητού Τάσου Λειβαδίτη: «Αηδίες.Ο χρόνος έγινε για να κυλάει, οι έρωτες για να τελειώνουν, η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο». Τίποτα δεν είχε διαβάσει αυτή η σταχτοπούτα;
    Όσο για την Αντιγόνη, δυστυχώς πρόκειται για μνημονιακή περσόνα. Διότι ενώ ο Κρέων εφάρμοζε το δόγμα «δεν θάβω» (από το οποίο προήλθε το «δεν πληρώνω»), εκείνη επέμενε να εφαρμόσει τους μνημονιακούς νόμους του Ράιχμπάχερ. Ντροπής πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Apos μου, ορθώς τα λέει ο Λειβαδίτης...αν και το δόλιο τον έχουν κατακρεουργήσει οι απανταχού "αριστεροί" ψευτολάτρεις της ποίησης.

      Όσο για την Αντιγόνη...να λέμε καλά που δεν έσερνε και Task Force μαζί της...

      Διαγραφή
  4. Αυτό, όσο μπορείς ζήσε το και βλέπουμε.. όλα υποθετικά είναι τελικά!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γενικά μιλούσα Ηφαιστιωνά μου. Ανέκαθεν εξάλλου ήμουν λάτρης του "να το ζεις"!!

      Διαγραφή
  5. Για πάντα; ποιος μπορεί να το πιστέψει αυτό; Ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης - αυτό είναι γνωστό τοις πάσι, τουλάχιστον σε εκείνους που ερωτεύτηκαν στ αλήθεια και δεν μπόρεσαν να συμβιβαστούν με τίποτα λιγότερο. Φευ ή ευτυχώς - δεν ερωτευόμαστε μια φορά στη ζωή, ούτε δύο. Ερωτευόμαστε για πάντα. Αυτό ναι, ισχύει!

    (Την Αντιγόνη την είχα μάθει απ έξω στη Β Λυκείου για να δώσω εξετάσεις στο τέλος. Έκαμαν όμως απεργία οι καθηγητές και δεν δόθηκαν ποτέ εκείνες οι εξετάσεις. παρόλα αυτά δεν τη μισώ, προτιμώ να μισώ τον Κότσιρα - έχει ένα σ απαράδεκτο βλέπεις)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Tremens μου, πρώτα από όλα στην καλύτερη περίπτωση ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης...μια ταφόπλακα και ένα καντήλι δίπλα. Άσε που μεταξύ μας πρέπει να αρχίσουμε και την αιώνια συζήτηση πάνω στη διάκριση αρχαιοελληνικού έρωτα και χριστιανικής αγάπης, που μπορεί να μας πάρει άπειρα χρόνια...

      (Την Αντιγόνη την μισούσα ως μαθητής. Πέρα από το χιουμοριστικού του πράγματος, με τα χρόνια συμβιβάστηκα μαζί της. Ποτέ δεν την αγάπησα. Τώρα γιατί...ίσως σε κάποια μελλοντικό post).

      Διαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;