Semantics^28

Από τον Ιούλιο που σας άφησα (ναι εσάς τους δυο που με διαβάζετε), τι χαμπάρια; Με capital control σας άφησα, με capital control σας βρίσκω. Θα μου πείτε, βέβαια, έχουμε και τρίτο λαχταριστό – το λιγουρεύεστε; - Μνημόνιο. Ένα δίκιο το έχετε! Ωστόσο, εγώ που δεν σας ξεχνώ, επιστρέφω πάλι με Semantics, γιατί γύρισε δισκογραφικά (sic) η λατρεμένη Από(β)λυτη Ελληνίδα Σταρ. Ναι… εκείνη που έκοψε μαζί με τον Μητσοτάκη και τον Περικλή την κορδέλα εγκαινίων της Ακρόπολης.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα τραγούδι, του οποίου τους στίχους υπογράφει ο Νίκος Καρβέλας. Να σημειώσω ότι στο CD, που φαντάζομαι μπορεί κάποιος να βρει στα περίπτερα (μιας και είναι το μόνο μέρος που του πρέπει), υπογράφει στίχους και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος. Γεράσιμε, με πολύ φιλική διάθεση, να προσδώσω αυτό το ολίσθημα στους δύσκολους οικονομικούς καιρούς που ζούμε, γιατί αλλιώς τέτοια κατρακύλα δεν δικαιολογείται μάνα μου… δεν βγαίνω! Στο προκείμενο: το τραγούδι μας ονομάζεται «Συνέντευξη» και ενώ εκ πρώτης ανάγνωσης μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι στηλιτεύει το νοσηρό φαινόμενο της ανεργίας, μετά την πρώτη ακρόαση θα μπορέσεις να καταλάβεις ότι αποτελεί το νέο ύμνο του μέσου Συριζέου!

Το τραγούδι βρίθει από μια υπαρξιακή ανησυχία, του τύπου ποιος είμαι, πού πάω, τι μου έχει συμβεί, πόσα λεφτά έχω, πόσα ξέχασα να δηλώσω… και γενικά μια αμφισημία πάνω στην ίδια μου την ύπαρξη.

Ρώτησε με ποια είμαι,

Ρώτησε με τι κάνω,

Ρώτα με αν με νοιάζει,

Πως ζω ή πως θα πεθάνω

Εδώ θα αποτολμήσω να δώσω αρχικά κάποιες απαντήσεις στις ανησυχίες του συριζοαριστερού ερμηνευτή:

1. «Ρώτα με, με ποιόν βγαίνω». Απ: Με όποιον σου κάτσει μάνα μου. Όταν φθάσεις στους 150 βουλευτές, θα κάνεις συνεργασία και με το διάβολο τον ίδιο, αρκεί να κρατήσεις την καρέκλα.

2. «Σε ποια στάση κοιμάμαι». Απ: Στα τέσσερα βέβαια. Αγαπημένη, εξάλλου στάση και του Πάνου (εντελώς) Καμ(μ)ένου που τόσο αγαπάς να συγκυβερνάς.

3. «Ρώτα με αν την πρώτη μου αγάπη, Που και που την θυμάμαι». Απ: Η πρώτη σου αγάπη ήταν το αντιμνημόνιο, την οποία και προφανώς δεν θυμάσαι. Μην επεκταθώ σε αυτό!

4. «Και αν τα νεύρα μου φταίνε, Που ξεσπάω στα μαλλιά μου». Απ: Αν κρίνουμε από τα μαλλιά της Γαϊτάνη, ως ένα βαθμό, εκεί θα ξεσπάς! Βέβαια η Ιωάννα έφυγε και πήγε στη Λαϊκή Βραδιά, οπότε τώρα δεν ξέρω αν κάτι έχει αλλάξει στο είναι σου.

5. «Ρώτα με πόσα βγάζω, Ρώτα πόσα ξοδεύω». Απ: Το πόσα βγάζεις είναι ένα θέμα. Πολλά αν κρίνουμε από τα πόθεν έσχες των βουλευτών σου. Βέβαια τα μισά τα ξεχνάτε να τα δηλώσετε, γιατί θερίζει το Alzheimer στην Κουμουνδούρου βλέπεις. Ο δε λατρεμένος Σταθάκης ξέχασε περί το 1,80 μύριο και 38 ακίνητα. Έλα μωρέ βρε αδερφέ. Την υγειά μας να ‘χουμε. Το πόσα ξοδεύεις, πάλι καλά που υπάρχει και μια Τρόικα και κάπως σου βάζει κι ένα χαλινάρι.

6. «Με τις μάσκες που αλλάζω, Αν τον κόσμο δουλεύω». Απ: Πάλι καλά που αναγνωρίζεις ότι η κωλοτούμπα έχει γίνει ολυμπιακό σου άθλημα με personal best. Επίσης πάλι καλά που αναγνωρίζεις ότι και με δόξα και τιμή τον κόσμο δούλευες και δουλεύεις, ειδικά με κάτι αλήστου μνήμης δηλώσεις ότι θα «σκίσεις τα Μνημόνια» και ότι θα «καταργήσεις τον ΕΝΦΙΑ».

Φθάνοντας στο ρεφραίν, θα μπορούσα νε ισχυριστώ με βεβαιότητα ότι δεν έχει γραφτεί τραγούδι άλλο που να κολλά πάνω στο προφίλ του μέσου Συριζέου, του Τσίπρα και όλου του παρεακίου της Κουμουνδούρου όσο το παρών.

Ότι κι αν με ρωτήσεις,

Δεν θα βρεις απαντήσεις

Ούτε ξέρω ποια είμαι, ούτε που πάω

Ότι κι αν με ρωτήσεις,

Τσάμπα θα προσπαθήσεις

Κάποια άλλη κοιμάμαι,

Κάποια άλλη ξυπνάω

Ρώτησε με ό,τι θες

Πάρε ανάσα και πάμε

Άλλη ήμουνα χθες

Και άλλη αύριο θα ‘μαι

Γιατί όταν ο Καρβέλας μπαίνει τόσο άψογα μέσα στην ανισορροπία που ρεζιλεύει και την ίδια παράδοση και παρακαταθήκη της Αριστεράς, τότε μπορείς να είσαι σίγουρος ότι το εκατέρωθεν ξεφτιλίκι έχει περάσει προ πολλού κάθε όριο ανοχής…