Next stop...IMF?

Δεν είναι να το σκέπτεσαι. Όχι σου λέω! Το απόλυτο σκοτάδι. Η Μέρκελ έχει τσινήσει σαν γαϊδούρι που δεν θέλει να προχωρήσει. Παρένθεση…γιατί τα τριπολιτσιώτικα γαϊδούρια είναι τόσο διάσημα; Ο Σαρκοζί τη τραβάει από το γκέμι και η κοπελιά – μεγαλοκοπέλα για την ακρίβεια – δεν θέλει να κάνει βήμα. Οι Αμερικάνοι εμίλησαν εκ μέρους του Μπάρακ και αμαρτία ουκ έχουν. Το ΔΝΤ στη γωνία του δρόμου…περισσότερο σαν το Freddy serial killer σε όνειρο μου κάνει. Η ΕΕ αδύναμη να συμφωνήσει στα αυτονόητα…στην ύστατη ύπαρξη αλληλεγγύης.

Δεν πίστευα ποτέ στη πολιτική ένωση της Ευρώπης…πόσο μάλλον σε μια κοινωνική σύγκλιση. Εδώ βλέπεις ότι τελικά και η οικονομική ένωση είναι μάλλον ένα δίκοπο μαχαίρι. Δεν υπήρξα ποτέ Ευρωσκεπτικιστής επίσης…την αμαρτία μου τη λέω. Δεν ξέρω κύριε «αείμνηστε» ή «εθνάρχη»…διαλέξτε και πάρτε…που ανήκουμε. Προσωπικά ανήκω στον ελλαδικό χώρο και αυτό μου φτάνει για αυτοπροσδιορισμό…έστω γεωγραφικά.

Οι Βρυξέλες – χρησιμοποιείται ο όρος λες και η πόλη έχει δική της βούληση – ποτέ νομίζω δεν κατάλαβαν το αυτονόητο, δηλαδή ότι για να έχεις μια όποια ενοποίηση…σύγκλιση…πάντρεμα βρε αδερφέ…πρέπει να έχεις τουλάχιστον την ίδια βάση. Αυτή η βάση, αγαπητές μου Βρυξέλες, είναι οι θεσμικές δομές. Προσοχή…όχι οι θεσμοί με την απλή έννοια, αλλά με μια βαθύτερη ουσία. Οι οραματιστές το λησμόνησαν αυτό…εξαρχής νομίζω…αλλιώς θα καταλάβαιναν τη ματαιότητα κάθε κόπου. Το πρόβλημα φίλοι μου εκ της Δύσεως δεν είναι ούτε η Ελλάδα, ούτε η Πορτογαλία, ούτε η Ιρλανδία…ούτε σίγουρα η τύχη μας η μαύρη. Το πρόβλημα είναι ότι οι θεσμικές δομές ανάμεσα ακόμα και στις χώρες της Ευρωζώνης είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Γιατί όσο παράξενο κι αν ακούγεται…τα ελλείμματα της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα της θεσμικής της οργάνωσης με την ευρεία έννοια.

Θέλω να δω τη μέρα μετά τη νύχτα. Και το θέλω κάτι τέτοιο γιατί όσο και να μη πιστεύω σε μια πιθανή κοινωνική ενοποίηση της Ευρώπης…βαθιά μέσα νομίζω ότι το θέλω. Μόνο δεν θέλω να φανταστώ την Άνγκελα να τραγουδάει ποτέ στη θέση της Furtado…