Ποιος είπε αγαπητέ μου ότι ο έρωτας είναι αερόσακος;
Όποιος και να στο είπε, να μην τον ακούς! Ο έρωτας είναι βόλτα στην παιδική χαρά όταν είσαι άμυαλο παιδαρέλι. Πας εκεί με τα σορτσάκια σου κι αρχίζεις να ανεβοκατεβαίνεις τραμπάλες, τσουλήθρες και μονόζυγα. Ως άλλο κατσίκι χοροπηδάς σε κάθε παιχνίδι που σε κάνει να λαχανιάζεις και να γελάς με την ψυχή σου. Συναντάς άλλα παιδάκια, τον Κωστάκη, την Ελενίτσα, τον Αρχιμήδη και ελπίζεις πως η βουβάλα η Πόπη δεν θα σου κάνει καμιά λαχτάρα και σηκωθεί από την τραμπάλα ξαφνικά, με αποτέλεσμα να βρεθείς κατάχαμα στο χαλίκι μέσα στις πληγές. Γιατί σε τελική ανάλυση, δεν είσαι ποτέ σίγουρος πως θα βγεις αλώβητος από το παιχνίδι στη παιδική χαρά.
Όταν ερωτεύεσαι, λοιπόν, ξέρεις ότι παίζεις τη ψυχή σου στο διάβολο! Τι πιο όμορφο, όμως, από το να κερδίσεις μια και για πάντα αυτόν τον σαλτιμπάγκο; Η επιλογή να μη κατέβεις στο παιχνίδι είναι σαφής ένδειξη ηττοπάθειας. Και μιας κι ο έρωτας δεν είναι μετρήσιμος σε καμιά περίπτωση, δεν δύνασαι ούτε να πεις ότι θα κατέβω μόνο για τον μεγάλο, τον υπέρμετρο… τον μοναδικό. Αηδίες! Φούμαρα για να παραμυθιάζονται οι δειλοί, αυτοί που δεν αντέχει το είναι τους να πληγωθεί. Ο έρωτας δεν είναι τίποτε από όλα αυτά! Κάθε έρωτας, ακόμα και εκείνος της μιας μέρας, αυτόν που άλλοι θα πουν ενθουσιασμό (λες και ο μακροχρόνιος δεν είναι τίποτε άλλο παρά έναν διαρκή ενθουσιασμό;), είναι μοναδικός!
Στον έρωτα πρέπει να αφεθείς. Μόνο έτσι θα σεβαστείς την ύπαρξη και τη ζωή σου. Φίλη εκ Βερολίνου, την επόμενη φορά που κάποιος, λοιπόν, θα σου πει ‘φοβάμαι μη σε πληγώσω’ θα γυρίσεις και θα του πεις ‘ρε μάγκα της ντροπής, άσε μου τουλάχιστον το δικαίωμα να επιλέξω ακόμα και την ενδεχόμενη πληγή μου’. Όταν πάμε να εκλογικεύσουμε τον έρωτα, τότε καλύτερα να τον αφήσουμε. Τον μιζεριάζουμε, τον βαλτώνουμε, και τέτοια πράγματα ποτέ δεν του αξίζουν. Ή δώσε μου μια ‘ιστορία να θυμάμαι’ - να λέω βρε αδερφέ στα εγγόνια μου - ή παράτα με στην ησυχία μου. Γιατί στον έρωτα δεν αρμόζει να ‘παίζεις την γκόμενα’!
συμφωνω...μα καλα ολοι ερωτευμενοι ειναι εκτος απο μενα?ζηλευω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πεις στην φίλη εκ Βερολίνου πως αυτή η ατάκα είναι πιό κλασική κι από Μότσαρτ. Δεν την γουστάρει αλλά κωλώνει να της το πει στα ίσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήχεχεχε δεν έχεις και άδικο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα!! Aizen μου, σου πιστοποιώ ότι δεν το κάναμε επίτηδες. Όσο για μένα μη το ψάχνεις, τον έχω τον έρωτα στο τσεπάκι μου, δεν είμαι και δύσκολος...χαχα!! Βέβαια στον βαρύ, η αλήθεια είναι ότι δεν πέφτω και κάθε μέρα. Εδώ και πολύ καιρό βέβαια μονοπωλούμε...δόξα τω Θεώ που στραβώθηκε δηλαδή κάποιος και με αντέχει, έτσι γεροπαράξενος που είμαι...χαχα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήMamma μου, αγαπώ την ατάκα σου! Θα στην κλέψω...άκου 'πιο κλασσική κι από το Mozart'...χαχαχαχαχα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαφωνώ μαζί σου. Τη γνώμη μου στη φίλη έτσι κι αλλιώς την έχω πει!
Ηφαιστιωνά μου, σοφός και αυθεντία δεν διεκδίκησα ποτέ να είμαι, αλλά για κάποια πράγματα μπορώ να μιλήσω...χαχα!! Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμπληρώσω απλώς τους στίχους ενός αγαπημένου τραγουδιού: «amor se llama el juego en el que un par de ciegos juegan a hacerse daño»
ΑπάντησηΔιαγραφή(έρωτας λέγεται το παιχνίδι όπου ένα ζευγάρι τυφλών παίζουν, κάνοντας ο ένας ζημιά στον άλλο...)
Παραθέτω τους στίχους ενός τραγουδιού και μετά θα σωπάσω (πράγμα που δεν το κάνω και πολύ συχνά...)
ΑπάντησηΔιαγραφή"...I wanted someone to enter my life like a bird that comes into a kitchen and starts breaking things and crashes with doors and windows leaving chaos and destruction..."
έτσι είναι ο έρωτας φίλη από το Βερολίνο και όποιος το φοβηθεί θα χάσει την μεγάλη ευκαιρία νιώσει ταυτόχρονα ζωντανός, δυνατός, αδύναμος, μεγάλος, μικρός, ικανός, ανίκανος να κατακτήσει τον κόσμο και να τον χάσει την ίδια στιγμή κάτω από τα πόδια του...
στον ερωτα και στον πολεμο ολα επιτρεπονται και ολα παιζονται
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι αυτος ο ξενερωτος που λεει την ατακα
φοβαμαι μη σε πληγωσω
ειναι αυτος που δεν εχει αγαπηθει ποτε τοσο
Εξαιρετικό το άσμα Apos μου. Ακριβώς αυτό είναι ο έρωτας...γκαβός!! Άντε τώρα ρώτα τον γκαβό γιατί...άτοπη ερώτηση από τις λίγες!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Όλοι με στίχους θα απαντήσετε σήμερα; Χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ έρωτας είναι καταστροφή μεν, δημιουργική καταστροφή δε!
Ασωτέ μου, δεν ξέρω αν ο τυπάς έχει αγαπηθεί ποτέ...μεγάλη κουβέντα που και ο ίδιος μπορεί να μη ξέρει. Το θέμα είναι ένα...όταν βλέπεις έναν άνθρωπο ερωτευμένο μαζί σου, δεν του λες τέτοιες ατάκες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε Zero, με συγκίνησες πανάθεμα σε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιχαμένοι blogger που γράφετε τόσο όμορφα και καλλιτεχνικά... :p
Να δεις πώς το είπε ο Πλούταρχος (όχι ο αρχαίος, ο άλλος, ο αοιδός): "δεν είναι ο έρωτας παιδί της λογικής"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου Gay in Evia, σας ευχαριστώ θερμά για τα καλά σας λόγια. Τι να κάνουμε; Αφού έχουμε και παραγγελιές Posts! Χαχαχα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήTuri μου...ακούς και Πλούταρχο; Θα καταρρεύσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναγκαστικά και παρά τη θέλησή μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί βλέπεις, τυχαίνει να πας μια μέρα στο σπίτι κάποιου φίλου και τον βλέπεις μπροστά από ένα μπουκάλι ουίσκι, να ακούει Πλούταρχο (και να κάνει συγχρόνως ντουέτο μαζί του)και να κλαίει για την σχέση που τον παράτησε! Εννοείται ότι στη συγκεκριμένη φάση, έχεις ακούσει όλο το ρεπερτόριό του πάνω από 10 φορές!!!
συμφωνώ απόλυτα. Και θα επαναλάβω κάτι που έγραψε προηγούμενος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι είσαστε ερωτευμένοι εκτός από εμένα;
Εεεε καλά Θράσο μου...δεν είναι και προς θάνατον. Στη τελική, τι είναι ο έρωτας; Χαπάκι να το παίρνεις κάθε πρωί και βράδυ;
ΑπάντησηΔιαγραφή