6 Μαΐου 2011

Eros

Πόσο απέχει ο αρχαιοελληνικός έρωτας από τη χριστιανική αγάπη; Η απάντηση ίσως επαφίεται στον ποιο Θεό προτιμάς τελικά να τιμάς. Αν θεωρήσουμε ότι η φύση του ανθρώπου είναι εξ ορισμού εγωιστική (δεν θα με βρείτε αντίθετό σε κάτι τέτοιο), τότε σε δύο περιπτώσεις δυνάμεθα να πούμε ότι αυτή μπορεί και να αναιρείται. Πρώτον, στη διαιώνιση του ίδιου μας του εαυτού, όταν δηλαδή φέρνουμε στον κόσμο απογόνους. Δεύτερον, όταν ερωτευόμαστε. Για την πρώτη θα μιλήσω σε άλλο post.

Είμαι ο πιο ανάξιος να μιλήσω για τον έρωτα, όχι γιατί δεν έχω ερωτευτεί ποτέ στη ζωή μου, αλλά κυρίως γιατί δεν τον έχω αναλύσει τόσο διεξοδικά. Το αίσθημα του ερωτευμένου είναι – τουλάχιστον για μένα – πραγματικά μοναδικό. Αυτή η αίσθηση της απλόχερης αφέλειας, της χαζοχαρούμενης διάθεσης… του χασίματος βρε αδερφέ! Δεν ξέρω πόσο κρατάει, αν υπάρχουν δηλαδή και οδηγίες προς χρήστες, αλλά σίγουρο για όσο βαστάει είναι υπέροχη.

Αν ο έρωτας ήταν κάτι απλό, κάτι κείμενο σε μια νόρμα, τότε φαντάζομαι ότι κανείς δεν θα είχε γράψει για αυτόν, ή τουλάχιστον ελάχιστοι, κανείς δεν θα είχε τραγουδήσει για αυτόν, και πάνω από όλα κανείς δεν θα είχε κλάψει για αυτόν. Είτε φτερωτός, είτε γυμνός, είτε με βέλη, είτε με γυμνά χέρια, ο έρωτας είναι αποδεδειγμένα αξιομνημόνευτος.

Βέβαια, αν εκεί έξω υπάρχει ένας δικηγόρος του διαβόλου, που βάζω στοίχημα ότι γυρνάνε μπόλικοι, τότε γραμμή υπεράσπισής του θα ήταν σίγουρα ο ατελέσφορος, ο μονόπλευρος… ο μονήρης έρωτας. Η άποψη μου ρηξικέλευθη… κι αυτός ακόμα ο έρωτας είναι μοναδικός! Μπορώ με βεβαιότητα να παραδεχτώ ότι ακόμα και οι μονόπλευροι έρωτες, εκείνοι που εγώ έμενα με τον εαυτό μου, ήταν γόνιμοι. Πονούσαν ναι, με ταλάνιζαν με μια αμφιβολία προφανώς, άλλοτε μου έβαζαν κιλά, άλλοτε μου έκαναν μια εξαίρετη δίαιτα, αλλά πάντα… πάντα τελικά άφηναν κάτι, μια σοφία αν θες να το πεις και έτσι.

Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ μια ζωή χωρίς έρωτα. Όχι τον έναν και μοναδικό, τον παντοτινό… αυτές είναι παραμυθένιες μπούρδες ή χριστιανικές επιταγές. Εγώ σε έναν Θεό θα συνεχίσω να πιστεύω, παρά τις αντιξοότητες, τις αντίθετες γνώμες και τις Σειρήνες, εκείνον του ωραίου και ζωοδόχου έρωτα. Εκείνου που πραγματικά σε απελευθερώνει…


υ.γ. Το κείμενο ανήκει στη θεματολογία περί Ευτυχίας

13 σχόλια:

  1. Ο έρωτας είναι μοναδικός και χέστηκε για τον οποιοδήποτε θεό. Το κύριο προσόν του είναι ότι κρατάει λίγο. Για αυτό και αξίζει πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραίο το κείμενο μπράβο! Πολύ μου άρεσε, συμφωνώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μπορεί κανείς να ερωτεύεται μερικές φορές σε μια ζωή, και ένας από τους έρωτες να κρατάει πολύ, ίσως και πάρα πολύ.
    Υπάρχει άνθρωπος που να μήν επιδιώκει τον έρωτα;
    Ξενικός
    xenikos.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Ξενικός

    Θα διαφωνήσω. Ο έρωτας δεν κρατάει για πάρα πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Elf at Bay, ο έρωτας δεν είναι τρίτο πρόσωπο και ούτε έχει βούληση από μόνος του. Για τη δε διάρκεια, είπαμε, μη βγάλουμε και μεζούρα να τον μετρήσουμε.... ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ξενικέ, σαφώς και υπάρχουν άνθρωποι που συνειδητά σφαλίζονται πίσω από πόρτες και παράθυρα και τον αποφεύγουν. Προσωπικά αν με ρωτήσεις αυτό ερμηνεύεται με πολλούς τρόπους. Και ακόμ πιο προσωπικά θεωρώ ότι δηλώνει ανοιχτά θέματα με τον εαυτό σου. Ο άνθρωπος που τα έχει βρει με τον εαυτό του ξέρει πως και πότε θα ερωτευθεί και πως θα το αντιμετωπίσει. Το να επιλέγει να ταμπουρωθεί είναι απλά άμυνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ζωή χωρίς έρωτα φαΐ ανάλατο...
    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. το να προετοιμάζεσαι για τον έρωτα μοιάζει λίγο σαν να προετοιμάζεσαι για ένα τυχαίο ατύχημα.
    Έτοιμος ο άνθρωπος ή όχι, όταν ο έρωτας σημαδεύει και ρίχνει το βέλος, θα υποκύψεις...
    Έκτός αν βρίσκεσαι "αλλού" (μοναστήρια, φυλακές, στρατός)
    Ξενικός
    xenikos.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Α το ξέχασσ: Ο αρχαιοελληνικός έρωτας απέχει παρασάγγας από την χριστιανική αγάπη. Είναι σαν να θες να συγκρίνεις πατάτες με διαμάντια. Κάπως έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σωστό Φούλη μου! Κι αν έχεις πίεση; Χαχαχαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ξενικέ, ο Μανουσάκης θα διαφωνούσε εντόνως μαζί σου. Τόσες σειρές έκανε ο άνθρωπος με απαγορευμένους έρωτες! Χαχαχαχα!!

    Σοβαρά τώρα, όμως, υπάρχει εκλογίκευση του έρωτα και μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου να απομονωθεί από αυτόν. Εξάλλου ο έρωτας δεν είναι μόνο ο μεγάλος, ο ιδανικός και ο ρομαντικός είναι και μικροί έρωτες που αλατοπιπερώνουν τη ζωή μας.

    Οπότε ας μην είμαστε τόσο σίγουροι ότι δεν μπορούμε για ένα μεγάλο διάστημα τουλάχιστον να θωρακιστούμε. Η γνώμη μου απλά - αυτό που υποστηρίζω και σε αυτό το κείμενο - είναι ότι μια τέτοια θωράκιση είναι παντελώς άχρηστη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Νομίζω Elf at Bay μου ότι αυτό το ξεκαθαρίζω επαρκώς μέσα στο κείμενο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;