6 Νοεμβρίου 2011

Sundays


Οι Κυριακές εδώ είναι διαφορετικές, δεδομένο αυτό. Εν πολλοίς εξαρτώνται από το τι καιρό θα έχει έξω, και συνεπώς πόσο ήλιος θα μπαίνει από τους φεγγίτες. Συνήθως βέβαια η ποσότητα του ζωογόνου φωτός παρέχεται με το σταγονόμετρο, οπότε είσαι χαρούμενος ακόμα και αν μπουν έστω και δυο αχτίδες. Η ψυχολογία σου, λοιπόν, μπορεί να φτιάξει βία και με τα ελάχιστα.

Το πρωτόκολλο θέλει απαραιτήτως καφέ ελληνικό, ο οποίος κάτι στραβό έχει πάθει μάλλον με το νερό εδώθε. Ωστόσο, είναι από τις λίγες υπάρχουσες αναμνήσεις της πατρίδας. Συνοδεία του, συνήθως, θα έρθουν κάτι σαν τηγανίτες που συνοδεύονται με κρέμα λεμονιού, ίσως μια από τις πιο γευστικές βρετανικές ανακαλύψεις, μαζί με την soured cream.

Το κυριακάτικο τσιγάρο είναι επιβεβλημένο, εκεί έξω στο δρόμο σαν εξόριστος. Η σκέψη να το κόψω δεν περνά από το μυαλό, αφού έχω αναγκαστεί να αποκοπώ από τόσες απολαύσεις, αυτό έστω και ρομαντικά μου θυμίζει την καταγωγή μου. Η σπιτονοικοκυρά παραξενεύεται που με βλέπει να τηρώ τους κανόνες και να καπνίζω μόνο στο δρόμο, σε σημείο που ίσως να αμφιβάλλει και για το αν είμαι γνήσιος Έλληνας  Οριακά αυτό με στεναχωρεί, αλλά τουλάχιστον της αποδεικνύει ότι τα στερεότυπα είναι για να καταρρίπτονται.

Ο κυριακάτικος ελληνικός τύπος είναι διαρκώς όλο και πιο καταθλιπτικός. Είναι στιγμές που νιώθω σαν νύφη που θωρεί συνεχώς τα στέφανα του γάμου της, μα κείνα στέκουν αμίλητα, σχεδόν θλιμμένα, όπως ακριβώς στο κυπριακό τραγούδι.


Αυτό ίσως τελικά να είναι το χειρότερο στην Ελλάδα, ότι δηλαδή ο καθείς το κοιτά όλο αυτό αποστασιοποιημένα, σαν μια νύφη που λες και δεν πήγε ποτέ καλοντυμένη για να πάρει τον Καλό της. Οι βραδιές που στεκόμασταν με τα πόδια ανοιχτά στον ‘Καβαλάρη’ κάθε βράδυ, τηρώντας τα ‘συζυγικά’ μας καθήκοντα έχουν καλυφθεί με πέντε οκάδες μελάνι σουπιάς, ενώ αγαπημένο μότο μας είναι το ‘άλλον μας έταξες, άλλον μας έβαλες’. Ακόμα και σε κεντρικό επίπεδο η διαμάχη πλέον έχει εστιαστεί, σχεδόν μεσαιωνικά και ρομαντικά, στην επιλογή του επόμενου ‘Καβαλάρη’. Διάθεση για να το παίξουμε και λίγο σουφραζέτα, πουθενά. Τελικά και στην πολιτική, το παραμύθι της Σταχτοπούτας έχει καταστρέψει γενιές ολόκληρες.

Καλές Κυριακές να έχουμε…
    

14 σχόλια:

  1. Συνήθεια. Ύπουλο πράμα.

    Καλή Κυριακή να έχεις, και καλή βδομάδα από αύριο. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα!!!
    Θες να πεις ότι νοικιάζεις σπίτι και καπνίζεις απ'έξω; Το κάνεις για να μην μυρίζει το σπίτι και από καπρίτσιο ή επειδή στο είπαν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αστα η κατασταση ειναι μαυρη ειδικα για μας τους νεους που τωρα ξεκιναμε τη ζωη μας και βλεπουμε μονο αδιεξοδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την τύχη μου μέσα ναι,άλλον μας έταξαν και άλλον μας έχωσαν,τυχερός που έφυγες και έχεις και τσιγάρο να καπνίσεις,για τον Ελληνικό δεν το συζητώ...
    καλή βδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το να ψήνεις τον καφέ στο σπίτι, μάλλον δεν είναι λύση στην περίπτωση αυτή, γιατί το κακό νερό σ' όλη την πόλη κυκλοφορεί, όχι μόνο στα καφενεία...
    Μήπως άλλαξε η ποιότητα του... καφέ;
    Ξενικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έχω την εντύπωση ότι η ελληνική πολιτική σκηνή (στην καχεκτική μας δημοκρατία) έχει καταστρέψει και τη μαγεία των παραμυθιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλέ Ηφαιστίωνα, τι καπρίτσιο; Απαγορεύεται εκ συμβολαίου να καπνίζει ακόμα και στον κήπο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Aizen αυτό είναι ίσως και το πιο άσχημο. Να ξεκινάς με κομμένα φτερά, όταν θα έπρεπε να είχες όλη την αισιοδοξία με το μέρος σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φούλη μου, όταν ξεπεράσουμε λίγο το μότο, τότε θα μπορέσει να φτιάξει και αυτή η χώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συγνώμη, γιατί θα μπορούσα να πάω βρε Ξενικέ σε αγγλικό καφέ και να τους πω...τσάκω μάγκα έναν ελληνικό πολλά βαρύ και όχι με 3 φουσκάλες; χαχαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Apos μου, η Σταχτοπούτα ποτέ δεν είχε έτσι κι αλλιώς καμιά μαγεία. Πάντα στα μάτια μου θα είναι απλά ένα τσόλι...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καπνίζεις; Μπα;

    Καλά για το τραγούδι ούτε σχόλιο... Πφφφ...
    Αγόρι μου να βρεις τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα και θα 'σαι καλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βρε Ιθάκη-man εννοείται πως καπνίζω...δεν τον είχα αναφέρει. Στριφτό, Old Holborn κίτρινο με χαρτάκια Rizla πράσινα...χαχα!!

    Τον ήλιο τον ξαναβρήκαμε σήμερα, και μάλιστα χωρίς σύννεφα. Το τραγούδι ταμάμ ένα πράγμα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;