People

Σας είπα ότι θέλω να πάω στο νέο Μουσείο Ακρόπολης; Φυσικά και δεν σας το είπα. Τόσο που σας έχω ρίξει όλο αυτό τον καιρό…μου κάνει εντύπωση πως και κάποιοι χριστιανοί αφήνουν και κάνα σχόλιο που και που. Το θέμα είναι ότι θέλω πολύ να δω το μουσείο. Μπορεί επειδή μου έχει γίνει συνήθειο τον τελευταίο καιρό να περιφέρομαι από μουσείο σε μουσείο. Αγαπημένη ενασχόληση βλέπετε από μικρό παιδί. Να βλέπω παλιότερες εποχές μέσα από τα έργα που αφήνουν πίσω τους. Με αυτό τον τρόπο κάνω και εγώ το μικρό μου ταξιδάκι στο χρόνο.

Διάβασα πολλές αναλύσεις για τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Απόψεις ποικίλες που κινούνται από το εθνικοπατριωτικό επίπεδο…μέχρι εκείνο της πλήρους ισοπέδωσης. Διαβάζοντας σκέφτομαι που βρίσκομαι τελικά εγώ. Κι αν ένα κείμενο που διάβασα και βρίσκομαι κάπου εκεί κοντά…τότε είναι αυτό. Δεν θα με πείραζε προφανώς τα μάρμαρα να επέστρεφαν πίσω…αλίμονο. Ωστόσο, έχω αρχίσει να μισώ τόσο πολύ αυτή τη χώρα και τους κατοίκους της…που νομίζω ότι αυτό θα ήταν μια θεϊκή τιμωρία. Το μίσος βλέπετε είναι πάντα ένας πολύ κακός δρόμος για την κρίση ενός ανθρώπου.

Έχω ταξιδέψει αρκετά. Δεν έχω κανένα παράπονο. Ωστόσο πάντα θα θέλω κι άλλο. Άνθρωπος γαρ! Οι γονείς μου τρελοί και παλαβοί με τα ταξίδια, με έμαθαν ότι το να γνωρίζεις νέους λαούς και συνήθειες είναι ευλογία. Με έμαθαν να μην φοβάμαι το διαφορετικό και να το παρατηρώ πάντα με προσοχή. Ίσως με εκείνη την προσοχή που κάθε φορά του αξίζει.

Το μεγάλο μου σχολείο στα ταξίδια υπήρξε αναμφίβολα ο πατέρας μου. Ακόμα θυμάμαι εκείνο το απόγευμα στα Ηλύσια Πεδία. Μικρός εγώ και χαζούλης ήθελα μέσα σε λίγες μέρες να χωρέσω όλο το Παρίσι στα χέρια μου. Τουρίστας κανονικός. Με πιάνει ο πατέρας μου, λοιπόν, και μου λέει να κάτσουμε τώρα σε ένα παγκάκι. Δεν είχα κουραστεί και δυσανασχέτησα έντονα. Η εξήγηση ήρθε ευθύς αμέσως…μα δεν θα κάτσουμε για να ξεκουραστούμε…αλλά για να παρατηρήσουμε τον κόσμο που περνάει. Χριστέ μου…τι χάσιμο χρόνου; Μέσα σε λίγα λεπτά…μάντεψα η κυρία με τη μπαγκέτα τι ζόρια μπορεί να έχει και είναι τόσο κατσουφιασμένη. Ο κύριος με το κουστούμι γιατί φαίνεται τόσο σοβαροφανής. Το μικρό φρικιό γιατί αντιδρά τόσο άσχημα και επιλέγει άκομψες στάσεις για το σώμα του. Μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, η ανιαρή απασχόληση έγινε μια απόλαυση. Από τότε…πάντα ξοδεύω λίγο χρόνο σε ένα παγκάκι όποτε ταξιδεύω έξω. Να μια εκκρεμότητα ακόμη με το Βερολίνο…αν και με τον τρόπο μου το έκανα και αυτό.

Οι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν αξία. Κι αν ένα πράγμα ξέρω πια για τους Έλληνες είναι ότι βιώνουν εν πολλοίς αυτό που τους αξίζει. Αυτό δε λέω…με θλίβει έντονα…αλλά από την άλλη μαθαίνω να ζω μαζί του.

Δεν ξέρω αν θέλω τα μάρμαρα να γυρίσουν πίσω…ακόμα κι αν στεναχωρώ με τον τρόπο μου τη Μελίνα. Αυτό που ξέρω είναι…ότι τα κάθε μάρμαρα θέλω να τα βλέπω και να ταξιδεύω στους ανθρώπους του τότε…στις συνήθειες που έφεραν και στη στάση ζωής τους. Μέσα από αυτή τη διεργασία μαθαίνω κι εγώ…κι αν το καταφέρνω λίγο γίνομαι και καλύτερος άνθρωπος.