19 Αυγούστου 2009

Stages of a Contact



Αχ τι ωραία που είναι τα αυτά! Κάπως έτσι ξεκινάει κάθε όμορφη στιγμή. Να μην έχεις τι να πεις…να μην θες καν ενδεχομένως να μιλήσεις. Η διαχείριση της σιωπής σε μια σχέση βλέπετε είναι μεγάλη μαγκιά. Δεν είναι ο έρωτας που σου κόβει τη λαλιά. Αυτός συνήθως κάνει τη γλώσσα να τρέχει ροδάνι και σπανίως έρχεται από το πρώτο λεπτό. Λόγος για αγάπη…ούτε για αστείο βέβαια. Θα έλεγα ότι μάλλον είναι ο ενθουσιασμός…το φιτίλι της πρώτης στιγμής μαζί δίπλα-δίπλα. Ναι…αυτό είναι θαρρώ…

Αυτές είναι οι πιο όμορφες μέρες. Όχι από πλευράς ποιότητας…αφού θα έρθουν κι άλλες αν το θελήσει ο χρόνος πολύ πιο καλές…αλλά περισσότερο από πλευράς ποσότητας. Η ανάγκη να είσαι με τον άλλον όλη την ώρα, να μιλάτε συνέχεια και να ανταλλάσσετε απόψεις. Γενικά να βρίσκεις ευκαιρία να ξοδεύεις όλο το χρόνο σου δίπλα σε δυο μάτια που κοιτάν μια εσένα και μια το υπερπέραν…κάτι σαν χάνοι.

Τον ενθουσιασμό διαδέχεται ο έρωτας. Αίσθημα όμορφο, αλλά πέρα για πέρα εγωιστικό. Ο έρωτας είναι ζωογόνος, αλλά παράλληλα είναι και φοβερά καταπιεστικός. Γιατί βλέπετε ο έρωτας δεν είναι μόνο πόθος, αλλά και ζήλια. Δεν είναι μόνο πυρετός, αλλά και αίσθημα ανασφάλειας. Δεν είναι ποτέ το ένα, αλλά δεν μέλλει να γίνει και ποτέ το άλλο. Αν μια λέξη τον χαρακτηρίζει τότε αυτή είναι η αβεβαιότητα. Μια γραφομηχανή που χτυπάει με δύναμη…και ένα γράμμα στη διαδικασία της περάτωσης. Είναι μια πορεία προς την εξιλέωση…όταν νιώθεις τις αμαρτίες όλου του κόσμου να σε βαραίνουν.

Τέλος είναι η αγάπη. Η μετουσίωση του έρωτα σε κάτι ανώτερο. Σε κάτι σχεδόν θεϊκό. Στην ιδανική της μορφή απουσιάζει οτιδήποτε το σαρκικό. Η αγάπη ίσως να μην μετριέται σε αυτό τον κόσμο…με τους γήινους όρους…αλλά με τα μέτρα και τα σταθμά ενός παράλληλου σύμπαντος. Σπάνια προσεγγίζεται και ακόμα σπανιότατα βιώνεται στην αποθέωση της. Βλέπετε αν ο έρωτας είναι το τρεχούμενο νερό από μια πλαγιά…τότε η αγάπη είναι η βρύση της πηγής.

Τα στάδια μιας επαφής. Κομμάτια ενός παζλ που βρίσκεται μπροστά από τον καθένα μας για να το συμπληρώσει μόνος του ή ακόμη καλύτερα με παρέα. Άλλοι το κοιτάζουμε υποτιμητικά και λέμε ότι δεν θέλουμε να μπούμε καν στον κόπο. Άλλοι παλεύουμε με νύχια και με δόντια να δούμε ολοκληρωμένη την εικόνα. Τέλος, άλλοι που αρχίζουν με ενθουσιασμό σαν μικρά παιδιά και στο δρόμο κουράζονται και βαριούνται…αφήνοντας την εικόνα ανολοκλήρωτη. Διαλέχτε και πάρτε το δικό σας ρόλο στο ρου των επαφών.

Οι νύχτες είναι μελαγχολικές. Πάντα το πίστευα αυτό. Ίσως γιατί σε κυριεύει η μοναξιά της ησυχίας και η παρέα μιας σιγανής μουσικής από ένα πιάνο και ένα βιολί. Ίσως πάλι σου λείπουν άτομα και εικόνες. Ένα φιλί σε ένα βράχο και ένα χάδι δειλό…σχεδόν κρυφό. Με μια φωνή να γεμίζει τα βράδια σου…μέχρι να έρθει ξανά η ώρα της επαφής. Για λίγο δυστυχώς, αλλά εντάξει…ας δεχτούμε ότι όλα είναι ζητήματα ποιότητας…

12 σχόλια:

  1. η διαχείριση της σιωπής σε μία σχέση είναι η ασφάλεια των συναισθημάτων της. που αρκεί απλά να είναι εκεί ο άλλος. νοιώθοντας την ασφάλεια της αύρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φάσεις..στάδια..άδεια ή γεμάτα..αναμνήσεις..εμπειρίες..παρελθόν και μέλλον..όλα μαζί και όλα χώρια..όλα εδώ και όλα εκεί..τώρα και μετά..μα κυρίως πριν..Καλημέρες διαλογής..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Η διαχείριση της σιωπής σε μια σχέση είναι μεγάλη μαγκιά"...

    Ίσως η πιο σοφή κουβέντα που διάβασα ποτέ από τα χεράκια σας!

    (και μεγάλη τέχνη θα συμπλήρωνα εγώ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Basnia: Νομίζω τελικά ότι είναι η ανασφάλεια που μας κάνει να μιλάμε συνέχεια και να έχουμε ανάγκη την ένρινη επαφή. Αν καταφέρεις να "μιλάς" με τη σιωπή, τότε έχεις φτάσει σε άλλο επίπεδο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Όναρ: Τελικά φάσεις και στάδια που ποτέ δεν είναι ίδια, αλλά μάλλον έχουν ένα κοινό παρανομαστή...δύο ανθρώπους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. βασικά νομίζω πως η διαχείριση της σιωπής πάει πακέτο με τα στάδια που αναφέρεις. και είναι πολύ σωστά. όταν μπορείς απλά να είσαι με το άλλο μισό χωρίς να χρειάζεται τίποτε άλλο, ε τότε και τη σιωπή διαχειρίζεσαι και υπάρχει και αυτό το κάτι παραπάνω...

    τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Profylaktiko: Παρατηρώ ότι για κάποιο λόγο η σιωπή και η διαχειρισή της σας έκανε περισσότερο κλικ παρότι δεν το είχα σκοπό. Αυτό είναι το ωραίο με το να διαβάζουν άλλοι ένα κειμενό σου. Διαφορετικές οπτικές που εσύ ποτέ δεν είχε φανταστεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. οι στιγμές σιωπής είναι εξαιρετικές, όταν ξέρεις ότι δείχνουν οικειότητα, αγάπη, κτλ κι όχι κάτι άλλο..

    δεν ξέρω γιατί αλλά μόλις τέλειωσα το διάβασμα του κειμένου, μού ήλθε στο μυαλό αυτή η μουσική..

    http://www.youtube.com/watch?v=M3OPWeJryDI

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Μικρός Ναυτίλος: Εξαιρετική μουσική. Να θυμηθώ να κατεβάσω το soundtrack!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;