Δυτικά του Κέντρου

Σαν εκδρομή του δημοτικού ήταν…μόνο που δεν παίξαμε ποδόσφαιρο σε αλάνα και δεν μπουγελωθήκαμε. Εναλλακτικά θα μπορούσε να ήταν επιτόπιο ρεπορτάζ για νεανικό περιοδικό για ένα άρθρο σχετικά με τα δυτικά προάστια. Γιατί όταν περνάς την εθνική οδό από την άλλη μεριά, τότε είναι σαν να εισέρχεσαι στη ζώνη του λυκόφωτος. Εκεί που η γκόμενα είναι με το ξασμένο ξανθό μαλλί και το ξώβυζο, ο γκόμενος περπατάει σαν να είναι συγκαμένος και η αίσθηση της γειτονιάς είναι ακόμα ζωντανή.

Μη κοροϊδευόμαστε…τα πρώτα μου χρόνια τα πέρασα σε ένα από τα δυτικά προάστια. Θήτευσα τη παιδική μου ηλικία σε δρόμους που περνάγανε σπάνια τα αυτοκίνητα και μπορούσαμε να παίξουμε ελεύθερα κρυφτό, κυνηγητό και αγαλματάκια ακούνητα στη μέση του δρόμου. Μετά έγινα παιδί του Κέντρου και έπειτα ο νέος των Βορείων προαστίων. Σήμερα η ζωή με φέρνει ξανά κάπου στο Κέντρο και ορκισμένος λάτρης του λούμπεν της απανταχού Αθήνας.

Το να περπατάω μετά από δέκα και χρόνια και πάλι τη πλατεία Μπουρναζίου είναι όσο να το κάνεις μία αποκάλυψη. Το στρας να στραφταλάει από μέτρα…λες και ο Swarovski εξάντλησε όλα τα αποθέματα κρυστάλλων του κάπου στη λεωφόρο Περιστερίου. Τόσο στρας σε δρόμους και βιτρίνες, δεν νομίζω ότι θα βρεις ούτε σε show της Liza Minnelli. Βαριά αρσενικά που έλαμπαν στο πέρασμα τους και το μόνο που έλειπε ήταν ο προβολέας του κόκκινου χαλιού. Εγώ με ένα jean και μπλούζα, ήμουν μάλλον η ατυχής προσωπικότητα που ήρθα να χαλάσω την όλη μόστρα και στιλιστικά τουλάχιστον θα έπρεπε να ήμουν έκθεμα πάνω στη πλατεία.

Προς μεγάλη μου έκπληξη…πλάι σε όλη αυτή τη glitter ατμόσφαιρα της απόλυτης καγκουριάς…που παραδόξως οι φήμες φέρουν ότι οι περιοχές παράγουν τα απόλυτα αρσενικά…η ατάκα ενός μικρού γενειοφόρου ότι το τάδε σουβλατζίδικο είναι καλύτερο κι από το Γκάζι, με έκανε να χάσω το φως μου. Κι ερωτώ…είναι γνωστό το Γκάζι για τα σουβλάκια του; Έζησα να το ακούσω και αυτό!

Η εκπαιδευτική εκδρομή τέλειωσε μέσα σε ένα ταξί και εμένα στο κινητό να μη μπορώ να μιλήσω ελεύθερα. Στην άλλη άκρη της γραμμής, ένα παλιοτόμαρο να με βομβαρδίζει με ανήθικες προτάσεις ξέροντας ότι δεν μπορούσα - παρόντος του ταρίφα - να τον βάλω στη θέση του. Κι εκεί που η ατμόσφαιρα πήγαινε να γίνει αφόρητα ερωτική και τα παντελόνια να στενάξουν (τι το ήθελα by the way το skinny jean;), η κυρία από το ραδιοπομπό αναφώνησε…“έτερος Β92 για Νέα Φιλαδέλφεια”…και τον ερωτισμό διαδέχθηκε και από τις δυο μεριές του τηλεφώνου το ακράτητο γέλιο!

Ειδική μνεία πριν το κλείσιμο οφείλει να γίνει στα προσφιλή σκυλιά που μας κρατούσαν συντροφιά…αν και πολύ στεναχωρήθηκα όταν συνειδητοποίησα ότι το ένα από τα δύο βρήκε άλλο γκομενάκι όταν γυρίζαμε, καθώς και στο Άλσος Περιστερίου που πλέον έχει μια πολύ ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου. Του χρωστάμε μια επίσκεψη ξανά με μπυρίτσες σε ένα παγκάκι.

…Strangers, waiting, up and down the boulevard

Their shadows searching in the night

Streetlight people, living just to find emotion

Hiding somewhere in the night…