To Πολυτεχνείο, ο Στάλιν κι Εγώ...παίζουμε πρέφα!

Στη ταινία Goodbye Lenin, τα παιδιά προσπαθούσαν εναγωνίως να αποτρέψουν το σοκ της μάνας από τη πληροφόρηση της πτώσης του τείχους. Ήταν η αγάπη για τη μητέρα που ώθησε τους εκπρόσωπους αυτής της παράξενης γενιάς να δημιουργήσουν ένα τεχνητό κόσμο, συντηρώντας έτσι το παρελθόν στο βωμό του αβέβαιου μέλλοντος που ξεδιπλωνόταν μπροστά τους. Δεν ξέρω αν τριάντα σχεδόν χρόνια μετά, η γενιά του τείχους είναι περήφανη για τη Γερμανία που έχει παραδώσει…ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα.

Κάθομαι σε μια κουνιστή πολυθρόνα και αναλογίζομαι τη δικιά μας γενιά. Αυτή που έχει φορτωθεί με τόσες αποτυχίες χωρίς κανένα λόγο. Η γενιά της βολής για πολλούς…η γενιά των άπειρων ευκαιριών για άλλους…η γενιά της ευκολίας εν γένει. Δεν ξέρω ειλικρινά αν όλα αυτά έχουν βάση τελικά. Βασικά γιατί δεν μπορώ να αποφανθώ για μένα…για τη γενιά μου…τουλάχιστον όχι ακόμα. Όμως μπορώ να μιλήσω για τους προηγούμενους. Για εκείνους που ήταν αγωνιστές, για εκείνους που αντιστάθηκαν και διεκδίκησαν…τη γενιά του Πολυτεχνείου…τη γενιά της Μεταπολίτευσης.

Το λέω μετά βεβαιότητας…δεν υπήρξε μεγαλύτερο δεινό για αυτή τη χώρα από τη γενιά του Πολυτεχνείου. Το να επαναστατείς – όσοι επαναστάτησαν – είναι μεγαλείο…δεν θα το αρνηθώ! Το να βυθίζεσαι στην ανομία μόνο και μόνο προς χάριν μιας παρελθούσας αντίστασης είναι κακούργημα…είναι φόνος εκ προμελέτης! Η γενιά που έμπλεξε την αριστερά με την απραγία, το σοσιαλισμό με τη ρεμούλα, την απεργία με το χαβαλέ, τη διεκδίκηση με το κακώς εννοούμενο κεκτημένο…αυτή η γενιά που το 1981 συντέλεσε σε έναν σχεδόν πατερναλιστικό σταλινισμό του κράτους και της δημόσιας διοίκησης. Εκπρόσωποι μιας ολόκληρης εποχής των ημετέρων, που μεγάλωσε τα παιδιά της για να τα καμαρώσει σπουδαγμένα και χρεωμένα. Η πιο ανεύθυνη γενιά από καταβολής νεοελληνικού κράτους…κι αυτό το λέω μετά περισσής βεβαιότητας.

Η επανάσταση μου είναι εσωτερική…σας το ορκίζομαι. Θέλω εδώ και τώρα η φύρα της μεταπολίτευσης να πάει σπίτι της. Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα το κάνει…ας το κάνει και ο κλέφτης…η μετανοημένη πόρνη…σε αντίθεση με εσάς οικτίρω την ιδεολογία και θέλω αποτελέσματα. Πρέπει για μια φορά σε αυτή τη χώρα να μάθουμε ότι τίποτα δεν έρχεται αβίαστα. Να καταλάβει ο μέσος δημόσιος υπάλληλος ότι στη πλάτη μου δεν θα επιτρέψω να συντηρήσει την απραγία του. Για μια φορά στη ζωή μας ας καταλάβουμε ότι είναι τελείως διαφορετικό πράγμα το Κοινωνικό Κράτος από τη κακώς εννοούμενη Σταλινική φιγούρα του Κράτους-Πατερούλη!

Το τείχος πέφτει…τουλάχιστον έτσι ελπίζω…και μάντεψε κάτι γενιά του Πολυτεχνείου…ΔΕΝ πρόκειται να σου φερθώ με στοργή ώστε να μη καταλάβεις τη μετάβαση. Στο χρωστάω σαν εκδίκηση! Γιατί εγώ είμαι ο πρώτος που θα τραβήξω το σωληνάκι της τεχνητής αναπνοής σου…στο ορκίζομαι!