Being Gay and 3 Simple Rules

Τρεις είναι οι αρχές τελικά που πρέπει να γνωρίζεις απέξω και ανακατωτά όταν μεγαλώνεις ως gay σε ένα άγριο κόσμο σαν αυτό της Αθήνας.

Πρώτον, πρέπει να κινηθείς πάντα πιο γρήγορα από τη ταχύτητα της νύχτας – όχι του φωτός…καλά με άκουσες – αν θες να τη βγάλεις καθαρή. Γιατί η προσφιλής σε όλους αδερφή είναι γρήγορη σαν το αρπακτικό. Έχει βραχυχρόνια, ωστόσο, εστίαση που εναλλάσσεται με ταχύτητες που κάνουν τη Τσιτάρα να μοιάζει χελώνα. Αν τη χάσεις από τα μάτια σου, έχει σίγουρα καβατζωθεί στον αμέσως επόμενο. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες λένε ότι αδερφές που επιμένουν είναι σπάνιες και προστατεύονται από διεθνείς οικολογικές συνθήκες. Ποιος μίλησε για τη χαρά της βιοποικιλότητας; (βλ. Bonnie)

Δεύτερον, η Αθήνα είναι ένα μεγάλο κρεβάτι. Μη παραξενεύεσαι αν καταλάβεις ότι ο πρώην σου έχει βγει ραντεβού ή πηδηχτεί με τον πρώην κολλητό σου ή τον αμέσως πιο πρώην σου. Αν το σεξ όντως προσφέρει μακροζωία, τότε οι gay θα πρέπει να είναι κορακοζώητοι. Αυτοί και ο Μαθουσάλας ένα πράγμα! Το θέμα είναι…αν έχεις ολοκληρώσει από μια φορά τη πρωτεύουσα…τότε πας για ένα ακόμη γύρο από τα ίδια…ή αρχίζεις τις αρπαχτές στην επαρχία; Το τελευταίο ενισχύει και το σεξοτουρισμό και θα έπρεπε να λογιστεί ως εναλλακτική τουριστική αναπτυξιακή πολιτική νομίζω! (βλ. Gintama)

Τρίτον, δεν υπάρχει πιο απολαυστικό θέαμα από τη τυχαία συνάντηση δυο πρώην γκόμενων ή “φίλων” ή έστω “ουανσταντιστών” (ναι δικιά μου ανακάλυψη ο όρος). Όσες προσπάθειες κι αν κάνεις για να κρύψεις την απέχθεια σου – και εξαιρετικά σπανίως την αμηχανία σου - αποβαίνουν πάντα μοιραίες. Το βλέμμα και η θανατηφόρα ατάκα τύπου “χάθηκες”, πάντα αγαπητέ μου θα σε προδίδουν. Σε ένα κόσμο τέλειο χωρίς προσωπεία δεν θα έπρεπε να μας είχε μείνει τρίχα από το ξεμάλλιασμα νομίζω! (βλ. Elizabeth)