Ο Freddy βαδίζει στον Ευρωμονόδρομο

Πηγή: Από το Flick κάποιου χρήστη

Βαδίζουμε στους δρόμους που πάντοτε επιλέγουμε ή σαν τους χειρότερους εφιάλτες μας περπατάμε άθελα μας στο δρόμο με τις λεύκες; Πόσο ψευδαίσθηση είναι το γεγονός ότι είμαστε κύριοι των επιλογών μας; Βαριά φιλοσοφία που θα έκαναν τον Πλάτωνα και τον Hume να έρχονται σε απανωτούς οργασμούς. Από την άλλη ο Freddy σεργιανάει καθημερινά στις ζωές μας, πρόσφατα και σε τρισυπόστατη μορφή, βλέπε Άνγκελα, Στρος-Κάν και Τρισέ. Σε αντίθεση με τα κουρελιασμένα ρούχα μπορεί αντ’ αυτού να φορά ταγεράκι και κουστουμάκι – μα σκεφτείτε πόσο cult θα ήταν ο Freddy με ταγιέρ alà Μερκελ;;;;!!!! – αλλά αυτό σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να σε καθησυχάσει ότι δεν μπορεί να σε πετσοκόψει καθώς εσύ θα παίρνεις τον υπνάκο σου.

Ο λήθαργος του Έλληνα, είναι αλήθεια, ότι δεν έχει προηγούμενο. Δηλαδή ανέκαθεν ήταν ολίγον τι κοιμήσης, αλλά βρε αδερφέ μου το έχει παρακάνει τελευταία! Απλό παράδειγμα αυτός ο Χατζηδάκης. Μεγάλη αδυναμία του έχω σας λέω! Εξ απαλών ονύχων (…γιατί τα έχει κι αυτός τα χρονάκια του) τον άκουγα να μιλά στη τηλεόραση και δάκρυζα (μη ψαρώνεις …όχι από συγκίνηση, αλλά από τα γέλια). Βέβαια δεν πίστευα ποτέ, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο απροσάρμοστος. Εντάξει γράψε λάθος! Για το Χατζηδάκη το πίστευα …άντε και για την Παπακώστα! Που μεταξύ μας πολύ θα ήθελα να τους δω ντουετάκι σε ανάλογα event ψυχαγωγικού χαρακτήρα! Ξέρεις …κάτι σαν το “Just the 2 of Us”!

Έχουμε και λέμε λοιπόν αγαπητέ μου αναγνώστη σαΐνι …γιατί εσύ σε αντίθεση με το Χατζηδάκη για να με διαβάζεις έχεις τουλάχιστον 50 μονάδες IQ πάνω από το μέσο όρο! Είσαι βουλευτής εν έτος 2010 προς 2011. Ο κόσμος δύσκολα τα βγάζει πέρα. Βάζεις δάκτυλο στις ΔΕΚΟ …που μεταξύ μας καλά κάνεις …μη σου πω ότι ολόκληρη κωλονοσκόπηση πρέπει να κάνεις! Έξω από το τσαρδί σου στο Σύνταγμα – το «λίκνο» της γουατέβα δημοκρατίας – γίνεται συγκέντρωση του πόπολου. Ξέρεις μωρέ εκείνοι οι νοματαίοι που το 1789 έκαναν το χαμό στας Παρισίους. Ναι εκεί που αυτοεξορίστηκε ο εθνάρχης. Που στο Παρίσι εξόρισε με κι εμένα, χάρη θα μου κάνεις! Κι ενώ, λοιπόν, ξέρεις το δεδικασμένο της Μαρίκας της Αντουανέτας (κάτι σαν το Σ.τ.Ε της εποχής), εσύ αποφασίζεις να βγεις έξω για τσάρκα. Σημειωτέον είχε κωλόκαιρο τη μέρα – όχι που σε γνώρισα – αλλά που είχες αυτές τις ηρωικές απίστευτου ευφυΐας αποφάσεις. Και ερωτώ ο ταλαίπωρος Μηδενικός. Θα σου ερχόταν ξαφνικό - τύπου “πως έγινε αυτό βρε αδερφέ”, “μα τον Τουτατή”, “what the fuck”, “τι φλασιά ρε φίλε μου” και τα τοιαύτα – αν σου ερχόταν κάνα μάρμαρο στο κεφάλι από το πόπολο; Ρητορικό είναι το ερώτημα, μη τρέξετε να απαντήσετε!

Ο σοφός λαός λέει πως όπου στρώσεις θα κοιμηθείς. Εγώ λέω πως στο δρόμο που θα βγεις να περπατήσεις …baby think twice! Τα έχει πει και η Celine, οπότε ποιος είμαι εγώ να την αψηφήσω;