ΠΡΟΠΟ with Jesus

Το έχω πει πολλές φορές πως οι άνθρωποι είναι τα λάθη τους. Πρωτίστως τα σωστά τους βέβαια, αλλά σίγουρα και τα λάθη τους. Άσε που ο κόσμος ποτέ δεν θα βιαστεί να σε χαρακτηρίσει με αυτό που πράττεις ορθά. Δεν είναι τυχαίο ότι η αγνωμοσύνη υπήρξε χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης ακόμα και πριν κατέβει από τα δέντρα. Αντίθετα, για το λάθος - όσο μικρό κι αν είναι - υπάρχουν εκείνοι που μπορούν να στο βαράνε μια ολόκληρη ζωή. Η ρετσινιά δεν λέγεται τυχαία έτσι! Αν, λοιπόν, μια φορά προσέχουμε να κάνουμε το σωστό, εκατό πάνω πρέπει να προσέχουμε όταν ξανακάνουμε το λάθος μας. Ναι καλά με ακούσατε! Το να κάνεις μια φορά ένα ατόπημα είναι θεμιτό. Το να πέφτεις συνεχώς, όμως, στην ίδια λούμπα είναι αν μη τι άλλο αφελές… για να μη πω και κάτι χειρότερο!

Και μετά τη θεωρία πάμε στα case studies…

Case Study 1: “Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σας πικράναμε, σας σκανδαλίσαμε ίσως.”

Η πατρότητα της έκφρασης όσο παράξενο κι αν ακούγεται δεν ανήκει στη Πέπη Τσεσμελή και το αξέχαστο σουξέ της (Αλήθεια… ποιος σαμποτάρει btw τη καριέρα της Πέπης;). Η ατάκα της πρώτης μελέτης περίπτωσης ανήκει στους εκπροσώπους της Ελληνικής Ιεραρχίας!! How cool is that? Οι «πνευματικοί πατέρες» αυτού του τόπου με περισσή σύνεση και ταπεινοφροσύνη κυκλοφόρησαν το νέο σουξέ που θα κυκλοφορεί σε κάθε σαλόνι γριάς μετά τη μεγάλη επιτυχία του Χριστόδουλου «Κώστα, Κώστα μου Σημίτη/ σου την άνοιξα τη μύτη/ έξω από της γριάς το σπίτι/ με ταυτότητα για δίχτυ». Εξέθεσαν, λοιπόν, τη θέση τους, και κυρίως την αυτοκριτική τους, για τη παρούσα οικονομική κρίση. Καλά κι εσύ το αυτοκριτική μη το δένεις και κόμπο! Γιατί αν διαβάσετε την εν λόγω καυτή επιστολή θα νομίζετε στη καλύτερη ότι ο μέσος εκπρόσωπος της Εκκλησίας είναι ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Και ο λόγος του Θεού από τους αντιπροσώπους του στη γη (τύφλα να έχει η Nissan Νικ.Ι Θεοχαράκης!!) κλείνει: «Με αυτό το πνεύμα, συσπειρωμένοι γύρω από την μεγάλη μας οικογένεια, την Εκκλησία, επισημαίνοντας τα λάθη μας, αναζητώντας νόημα ζωής στην αγάπη, θα βγούμε από αυτή τη δύσκολη ώρα.»… Βρε άντε μου στο δ…

Case Study 2: “Πρέπει να αναρωτηθούμε τι πήγε λάθος στο μήνυμά μας, σε ολόκληρο τον τρόπο με τον οποίο εναρμονιζόμαστε με την χριστιανική ζωή”

Η πατρότητα της εν λόγω έκφρασης δεν ανήκει στον Καρατζαφέρη λίγο πριν δει τα ποσοστά του να πέφτουν. Ούτε στη Μπουμπούκα του Master Chef όταν έμαθε για το απαράδεκτο γεγονός ψιλό-εκβιασμού παίκτη, αφού χωρίς τη θέληση του διεγνώσθη ως οροθετικός. Ο πνευματικός πατέρας από την άλλη μεριά του σχίσματος, ο αγαπητός σε… γουατέβα Πάπας έκανε μια δήλωση για τα περιστατικά παιδοφιλίας στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας. Ο Βενεδικτούλης προχώρησε και σε μια εξέχουσα κοινωνιολογική ανάλυση επιπέδου υποστηρίζοντας ότι «τα περιστατικά κακοποίησης πρέπει να ειδωθούν μέσα στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο της εποχής της δεκαετίας του '70, όταν δηλαδή η παιδοφιλία δεν θεωρείτο το απόλυτο κακό, όπως σήμερα.» WTF… ήσασταν και στο Woodstock;

Τι συμπεραίνεις αγαπητέ αναγνώστα μου από τα δύο Case Studies που σου παρέθεσα;

Συμπέρασμα Α’: Δεν υπάρχεις Θεός!! Μια στο εκατομμύριο να υπήρχε θα είχε κατέβει ο ίδιος να τους γαμωσταυρίσει και μετά θα ξανανέβαινε πάνω για να βρει την ησυχία του. Θεός-Αθεΐα… γράψε 2!

Συμπέρασμα Β’: Αν μία πάλι στο εκατομμύριο υπάρχει, τότε είναι Έλληνας!! Κοινώς, γύρω του γίνεται το συμπούρδελο και αυτός κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Θεός-Ελληνικότητα… γράψε 2!

Συμπέρασμα Γ’: Υπάρχει δεν υπάρχει Θεός, εσένα μια φορά οι επίσημοι φορείς του σε έχουν για πολύ μεγάλο ΜΑΛΑΚΑ!! Θεός-Είμαστε Μαλάκες… γράψε 2!