Τέσσερα κρατούμενα για τα φετινά Χριστούγεννα!

Παρέλυσα σε λέω … παρέλυσα! Έτσι διαβάζω στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου. Χιόνια στο καμπαναριό που Χριστούγεννα σημαίνουν, αλλά δεν θέλει πολύ κατά τη γνωστή παραλλαγή του τραγουδιού από τη Σωσώ (αυτή τη cult φιγούρα από τα Εγκλήματα ντε) να ψοφήσει όλο το χωριό. Εμείς πάντως στην Αθήνα, φθηνά την έχουμε βγάλει αγαπητοί μου. Γιατί μπορεί να αγαπάς τα Χριστούγεννα παρέα με το χιόνι τους, μιας και Άη Βασίλη με μπικίνι δεν εύχομαι ούτε στο χειρότερο εχθρό μου να δει, αλλά αν σου έρθει και λογαριασμός του πετρελαίου δεν νομίζω ότι θα πετάξεις από τη χαρά σου. Οπότε κρατούμενο ένα, μια χαρά τη βγάλαμε και φέτος!

Δεκέμβρης, λοιπόν, έφτασε και τα Χριστούγεννα πλησιάζουν στα μούτρα μας ολοταχώς. Τα φωτάκια σε λίγο θα ανάψουν, οι μαγαζάτορες ελπίζουν να κάνουν επιτέλους δουλειές, ο Μίχαλος θεωρεί ότι με μια μέρα παραπάνω θα βγάλει τη χασούρα όλου του χρόνου (άτιμα logistics, έχετε καταστρέψει τα καλύτερα παιδιά), η Ντόρα θα γράψει για πρώτη φορά γράμμα με όλη της την καρδιά στον Άγιο το Βασιλάκη και ο Καραμανλής επιτέλους θα περιμένει μπροστά στο δέντρο το νέο Xbox Kinet. Ζωάρα που λέει και η Cindy! Από την άλλη, οι μελαγχολίες θα χτυπήσουν κόκκινο, ο Νικήτας θα ανάψει το δέντρο με το ρίμελ να τρέχει από τα μάτια (και εικάζεται και με μια καρδούλα χίλια κομμάτια, κατά το προσφιλές άσμα της Απόβλητης), οι ιδιωτικοί απολογισμοί πλέον θα είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό αρνητικοί (δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του Γιώργου), ο Αντώνης στο ρόλο του βοσκού που χάνει το μαντρί του θα δώσει ρέστα και τα μπαλκόνια θα πήξουν στην αρνητική όψη του εορταστικού στολισμού. Κρατούμενο δεύτερο, have a merry little X-mas my ass!

Από την άλλη, αυτά τα Χριστούγεννα για μένα είναι εξεχόντως διαφορετικά από άλλες χρονιές. Δεν ένιωθα ποτέ, βέβαια, αυτή τη κατάθλιψη που πιάνει όλο τον κόσμο. Δυσκολευόμουν να καταλάβω δηλαδή, γιατί πρέπει να έχεις κάποιον αναγκαστικά δίπλα σου επειδή είναι γιορτές. Υπήρξαν πολλές στιγμές που ήθελα να είμαι σε μια σχέση, το ζητούσα, το ήλπιζα … ίσως και με αδέξιες και απέλπιδες κινήσεις να το προσπαθούσα, αλλά ποτέ δεν το έκανα γιατί απλά είναι Χριστούγεννα ή Άγιος Βαλεντίνος ή Πάσχα ή της Οσίας Κλεονίκης. Μιλάω εκ του ασφαλούς θα πει κάποιος! Μπορεί, αλλά αυτό μπορούν να το πιστοποιήσουν και φίλοι μου αν τους ρωτήσετε. Παρακαλώ μόνο παραλείψτε αν γίνεται την όποια αναφορά στη διάχυτη δραματικότητα μου, γκρίνια και διάθεση παραπόνου. Θα σας ήμουν υπόχρεος … και συνεπώς κρατούμενο τρίτο!

Αγαπώ τα Χριστούγεννα! Λατρεύω ακόμα και αυτό το κιτς στοιχείο που δεν επιθυμούν να κρύψουν διακαώς. Γιατί κάτω από ένα δέντρο θα είμαστε πάντα εκείνα τα μικρά παιδιά που περιμένουμε με ανυπομονησία τον Άγιο Βασίλη και τρέχουμε το πρωί της Πρωτοχρονιάς στο δέντρο χωρίς καν να πλύνουμε πρώτα τα δόντια μας. Κι ακόμα και τώρα που σας γράφω σε μια καρέκλα με το Laptop και τα προνόμια του wifi δίπλα από το στολισμένο δέντρο, ξέρω ειλικρινά πως ένα κομμάτι εκείνου του παιδιού που μια Πρωτοχρονιά αγκάλιαζε τον ολοκαίνουργιο Φωτεινούλη του … είναι κάπου εδώ γύρω. Κρατούμενο τέταρτο θαρρώ … και μέγιστο ίσως!