In a Trance with Kylie

Ζάλη με πιάνει όταν πλησιάζω κοντά σου. Μεθάω όλο και πιο πολύ με την ευωδιά σου, αυτή που λες και αναβλύζει από τα μύχια της ύπαρξης σου. Με τα μάτια μισόκλειστα προσεγγίζω την άκρη του λαιμού σου, εκεί που η φλέβα χτυπά άλλες φορές αργά και σταθερά σαν κτύπος το απομεσήμερο, και άλλες πάλι γοργά σαν ιδρώτας πάνω στο πιο ξέφρενο χορό. Τα βλέφαρα κλείνω και κινούμαι στους ηλεκτρονικούς ήχους ενός τραγουδιού. Ταξιδεύω σε μια δίνη μουσική που με κάνει να προσεγγίζω το άπειρο της μυρωδιάς σου. Μπορεί μια μυρωδιά να είναι αιώνια; Στροβιλίζω σε ένα κυκλώνα που στο μάτι του είσαι εσύ που με καλείς σε αργή κίνηση ημίγυμνος. Μπορεί μια δίνη να είναι ατέρμονη; Το κεφάλι γέρνει προς τα δεξιά, αλλά ξέρω πως με την άκρη του βλέμματος σου είσαι στραμμένος αλλού. Όλο και πιο κοντά σε δυο σώματα που έρχονται το ένα πάνω στο άλλο …εφαπτομένη ευθεία σε κούρμπα ανθρώπινη. «Πιο κοντά» μου φωνάζεις χωρίς μια χαραμάδα στο στόμα …εγγαστρίμυθη επικοινωνία σε ύπνωση. Μπορεί μια υπνοβασία να είναι τόσο λαχταριστή;

Στη κορύφωση του ήχου προσεγγίζω οριακά το άπειρο. Μπορώ να αγγίξω το άπειρο; Πόσο μεγάλο είναι; Μπορώ να τεντώσω το χέρι και να το πιάσω; Αντ’ αυτού, η βελούδινη αίσθηση ενός ζευγαριού κατακόκκινων χειλιών με ξεδιψά. Πέντε ακροδάχτυλα που γνέθουν τα μαλλιά μου. Έτσι είναι η ευτυχία; Σαν ένα τριπάκι που έχεις πάρει και νιώθεις να πέφτεις σαν την Αλίκη στο λάκκο προς τη Χώρα των Θαυμάτων; Χωρίς έπιπλα γύρω σου, χωρίς πιάνα να σε καταδιώκουν με κροταλισμούς των πλήκτρων …μόνο ένα κρεβάτι στο τέρμα με ένα γυμνό σώμα. Προσγείωση ομαλή σε ένα ιδρωμένο κορμί που βγάζει όλες τις χαρές της ανθρώπινης φύσης και συνάμα της ζωώδης καταγωγής. Ο Δαρβίνος ήταν ο Μεσσίας …ο πραγματικός Ελευθερωτής! Η εξέλιξη των ειδών ήταν η μεγαλύτερη ευλογία …και η διαιώνιση του είδους το μεγαλύτερο όπιο …ίσως και πιο πολύ από την όποια θρησκεία…

Πιο κοντά …πιο κοντά…

(Λουσμένος στον ιδρώτα πετάγεται σε ένα διπλό κρεβάτι. Φοβάται τόσο μην είναι μόνος. Στρέφει το βλέμμα δεξιά. Ευτυχώς δεν είναι…)