Επάγγελμα Πόρνη: Το δράμα της Αθηνάς

Μετά από κάθε εκλογική μάχη, όταν χαζεύω τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, ασχέτως του τι έχω ψηφίσει, νιώθω ότι ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν. Σαν βρε παιδάκι μου, το πρωί να πήγα εκδρομή στην Ιταλία, χάζεψα λίγο τη Fontana di Trevi και γύρισα απότομα το απόγευμα στη μέση της πλατείας Ομονοίας. Γύρω μου αλλοδαποί …όπου αντί για αλλοδαποί εσύ βάλε το Γιώργο, τον Αντώνη, την Αλέκα και το λοιπό παρεάκι …εγώ πάλι να μη καταλαβαίνω γρι, γιατί με τα λίγα αγγλικά που ξέρω και πάλι δεν μπορώ να συνεννοηθώ στα πακιστανικά παραδείγματος χάριν. Η αίσθηση της ασυνεννοησίας κατακλύζει τον Έλληνα πολίτη σε καθημερινή βάση, αλλά λες βρε αδερφέ ότι δεν πειράζει για το κάθε μέρα, ας παλέψω για το δια ταύτα μια ημέρα κάθε τρία; …τέσσερα; …δεν θα τα χαλάσουμε στο μέτρημα μανίτσα μου για λίγα χρόνια! Φρούδες οι ελπίδες σου αγαπητέ μου συμπολίτα …συμπολίτα βεβαίως-βεβαίως!

Δεν θέλω να σχολιάσω τα εκλογικά αποτελέσματα γενικά. Ούτε εκλογολόγος είμαι και σίγουρα ούτε εκλογολάγνος. Θέλω, όμως, να σταθώ σε μία μόνο περίπτωση. Ίσως γιατί με πονάει περισσότερο, μιας και δεν βρέθηκα τυχαία στη πλατεία Ομονοίας από αυτό τον ιδιότυπο νοητικό διακτινισμό. Πάμε όμως πρώτα να πούμε μια ιστορία, όπως συνηθίζουμε σε αυτό το τσαρδί.

Η Αθηνά είναι μια πουτάνα. Ναι καλά άκουσες! Πουτάνα. Σε σοκάρει αγαπητέ μου αναγνώστη; Άντε, για σένα ας την πούμε ιερόδουλη. Η Αθηνά έχει τα χρονάκια της πλέον, μα στα νιάτα της ήταν κούκλα. Από αυτές τις «θου Κύριε» που περπατάγανε και τρίζανε τα πεζοδρόμια. Όλη η Σόλωνος είχε να λέει για την Αθηνά. Είναι, όμως, κι από τις γκόμενες που αν φτιασιδωθούν μπορούν να γίνουν και πολύ μουνάρες …αλλά βλέπεις οι νταβατζήδες την έχουν βγάλει στο κλαρί εδώ και χρόνια. Πρώτος και μεγάλος νταβάς ο «Ντορής» …άλλο να σας λέω. Όταν πήγε να κουνήσει και να βγάλει μόνη το μεροκάματο, να σου μια χαρακιά στη μάπα. Κουτσά στραβά ορθοπόδησε η γυναίκα από το μέγα νταβά της. Φώναζε βέβαια «Ντορή, Ντορή μη φεύγεις θα φαρμακωθώ» σαν άλλη Χέλμη στα Κόκκινα Φανάρια, είπε το σουξέ «όταν βλέπω αεροπλάνο μου ‘ρχεται να σου την κάνω», αλλά το δρομάκι της το βρήκε όσο να το κάνεις. Τον «Ντορή», ωστόσο, ακολούθησαν κι άλλα ρεμάλια. Σήμερα, σαν άλλο bog brother είναι στο χέρι σου να σώσεις την Αθηνά από το παρόν της νταβά. Μπορείς να ψηφίσεις …όχι από το κινητό, αλλά στο εκλογικό κέντρο της γειτονιάς σου…

Να ξεκαθαρίσω αρχικά ότι δεν ψηφίζω στην Αθήνα. Ψηφίζω στην ευρύτερη περιφέρεια της Αττικής, δυστυχώς όμως πριν αρκετά χρόνια μετέφερα τα εκλογικά μου δικαιώματα από την Αθήνα στα προάστια. Ποτέ, όμως, δεν έπαψα να κυκλοφορώ στο κέντρο. Δεν υπήρξα το παιδάκι που ταμπουρώθηκε στα βόρεια προάστια και δεν το κουνούσε ρούπι από το Κεφαλάρι. Τα φοιτητικά μου χρόνια τα έφαγα στο κέντρο, τα μεταπτυχιακά το ίδιο …και τώρα στα μετά-μεταπτυχιακά μου πάλι εκεί θα με βρει κανείς. Να στριφογυρίζω στην Αιόλου, την Ερμού, το Κεραμεικό, την Αθηνάς, τη Φωκίωνος, στα Εξάρχεια …όπου με βγάλει ο άνεμος. Η τύχη με έφερε και πάλι να διαμένω στο Κέντρο και να ζω καθημερινά τη κατάσταση που βιώνει αυτή η πόλη.

Να αρχίσω από κάτι βασικό. ΔΕΝ είναι όμορφη πόλη η Αθήνα. Όποιος έχει ταξιδέψει έστω και λίγο στο εξωτερικό μπορεί να κατανοήσει τι εννοώ. Είναι μια πόλη με άναρχη και αντιαισθητική δόμηση, δεν έχει ίχνος πράσινου, βρωμάει και ζέχνει από άκρη σε άκρη και γενικά δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να ορίσει κανείς ως πρωτεύουσα ενός πολιτισμένου κράτους. Η Αθήνα, όμως, έχει παλμό …όμοιο που ελάχιστες πόλεις τουλάχιστον στην Ευρώπη έχουν. Η πουτάνα έχει χαρακτήρα, υποκουλτουριάρικο μεν, αλλά χαρακτήρα δε.

Δεν ξέρω τον Καμίνη. Μου είναι συμπαθής φιγούρα είναι η αλήθεια. Και μπορεί η Cindy να τον θεωρεί έναν ανεπάγγελτο λιμοκοντόρο, μια σύγχρονη φιγούρα της μικροπολιτικής, αλλά στη τελική δεν με ενδιαφέρει τι είναι. Με νοιάζει, ότι χειρότερος από το Νικήτα δεν μπορεί να είναι. Την επόμενη φορά, όμως, που ο Νικήτας θα λύνει και θα δένει, θα φωνάζει σε δημότες να πάνε σε άλλη πόλη αν δεν γουστάρουν, τότε εσείς που απείχατε, τον ψηφίσατε ή δεν κάνατε ό,τι μπορούσατε για να φύγει η λέρα που λυμαίνεται τη Κοτζιά …να μη φωνάξετε. Κι αν ο Γιώργος έβαζε κάλπικα διλλήματα – σάμπως και πέσαμε από τα σύννεφα; - εγώ δεν βάζω τίποτα. Οτιδήποτε αντίθετο κι αν γίνει από ψήφο σε κάτι διαφορετικό είναι καθαρή συνενοχή. Τις αριστερό-αηδίες του Τσίπρα και της Αλέκας, μη τις ακούσω από σοβαρό άνθρωπο ως αντιπρόταση, γιατί στη τελική η δημοκρατία έχει αποφανθεί περί τούτου χρόνια τώρα …αν θυμάμαι καλά από το 1974!!

Βέβαια, μπορεί κάποιος να ρωτήσει το εξής λογικό: Σε άλλον ένα νταβά θα πάει. Προς τι ο χαμός; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι είναι η δική μου απάντηση. Και στη τελική, ακόμα και στο νταβά …η ποικιλία δεν μετράει καθόλου στα μάτια μιας πουτάνας;