15 Φεβρουαρίου 2012

Post V-day


Περνώντας σήμερα από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας συνάντησα ένα τσούρμο μικρά παιδιά, ενώ οι αλαφιασμένοι γονείς τα κυνηγούσαν. Σκέφτηκα πως αν σε αμολούσα εκεί μέσα, θα ήταν μαρτύριο ισοδύναμο του Σίσυφου. Γέλασα γιατί σκέφτηκα και μόνο την εικόνα και κυρίως το βλέμμα σου. Στα ακουστικά μου εκείνη τη στιγμή έπαιζε το Dreams, και η Dolores πιστοποιούσε ότι το αίσθημα αυτό το έχει νιώσει και στο παρελθόν, αλλά τώρα είναι διαφορετικό. Νομίζω ότι κατανοώ τι θέλει να πει. Όταν μάλιστα στο έχει εξηγήσει και live κάπου εκεί γύρω από τη ‘Φορμίωνος’ με παρέα, τότε δεν σου έχουν μείνει και πολλές απορίες.

Πίσω στο σπίτι, νωρίς για διαφορά, παρατηρώ την κάρτα που είναι δίπλα από το pc, εκείνο το παράθυρο με τον έξω κόσμο. Αναρωτιέμαι γιατί τα αρκούδια είναι το κατεξοχήν ζώο για να εκφράσεις την αγάπη, αλλά αμέσως λέω να ρίξω το φταίξιμο στη Marilyn, στο Roosevelt ή στη Bear Gay παράδοση, δηλαδή ένα παιχνίδι με αβέβαιη έκβαση. Η Dolores παίζει και πάλι από πίσω, σε ένα πρωτόγονο ήχο, με ένα σχεδόν ινδιάνικο φινάλε, σαν έναν ιδιότυπο ερωτικό χορό της βροχής. Νομίζω πως μου κάνει, μιας και ο μόνος σίγουρος τρόπος να έρθεις άμεσα εδώ είναι σε μορφή βροχής, λόγω τοπικών καιρικών συνθηκών και μόνο. Ιστορικά, επίσης, εξακριβωμένο για την επιτυχία του, αφού έτσι κατάφερε και ο Δίας να κουτουπώσει τη Δανάη.

Με χρονοκαθυστέρηση, σαν τα χρηματοκιβώτια που φέρουν σημαντικό θησαυρό, αλλά και με το ίδιο ενός γνήσιου μοναχοπαιδιού, ένα post για τη ‘γιορτή’ των ερωτευμένων μπορεί να καθυστερήσει και μια μέρα. Εδώ κοτζάμ Λιλή και αργοπόρησε ολόκληρη την αγάπη, εκείνη, τη χριστιανική…   

12 σχόλια:

  1. Tώρα λες ότι είναι τυχαίος αυτός ο στίχος:
    «Now I tell you openly
    You have my heart so don't hurt me
    You are what I couldn't find»...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Δίας, ήταν ο μεγαλύτερος μπήχτης. Ever! Για να σμίξει με την Ήρα μεταμορφώθηκε σε βρεγμένο κούκο, με Λήδα κουτουπώθηκε σαν κύκνος, απήγαγε την Ευρώπη σαν ταύρος. Με τη Λητώ έσμιξε μεταμορφώνοντας τον εαυτό του κι εκείνη σε ορτύκια. Παίρνοντας τη μορφή αετού άρπαξε τον Γανυμήδη από την πεδιάδα της Τροίας.
    (Παίρνε ιδέες)

    Καλημέρα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλέ μου Apos...σιγά μην τα λένε οι Cranberries τυχαία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Misoagnosti, τον Δία τον έλεγες και λίγο fan της κτηνοβασίας, αλλά μην το κάνουμε θέμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητή Σιδηρόδρομε, τα λέω ο πούστης... ;-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και μια και δυο και τρεις μέρες μπορεί, αρκεί να μην καθυστερήσει μια ζωή.
    Πριν λίγο είδα το παρακάτω βιντεάκι και νομίζω ότι κατά ένα μέρος (αυτό της απόστασης) σου ταιριάζει, οπότε σου το αφιερώνω: http://vimeo.com/36723668

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η αγάπη άργησε μια μέρα... σειρά δεν ήταν αυτό;
    Νυσάφι καλό μου με τη σημειολογία! Έχεις πάθει εξάρτηση! Αν δεν έλεγες όμως αυτό με τα αρκούδια είμαι σίγουρος πως δεν θα ηρεμούσες!

    Τα post μπορούν να καθυστερούν, οι ευχές πάντως θα έφτασαν στην ώρα τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Turi, πολύ γλυκό το βιντεάκι!! Δεν χρειαζόμαστε μέρες για να θυμόμαστε ότι αγαπάμε...αρκεί να το θυμόμαστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ιθάκη θα σε πάρω στο κυνήγι. Βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου είναι βασικά που έχει μεταφερθεί και στη μικρή οθόνη. Σου συνιστώ να το διαβάσεις, όπως και τα περισσότερα της συγκεκριμένης συγγραφέα που αγαπώ!

    Εγώ και η σημειολογία είμαστε αδέρφια σιαμαία ένα πράγμα...χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;