Δέκα σημεία...για μια βδομάδα στο Βερολίνο

Γύρισα για να μου μοστράρει η Αφροδίτη της Μήλου με το κωλοδάκτυλο στη φάτσα. Αχ να δεις…πως το είπε η Όλγα και τα παρεάκι της σήμερα (που λέει και ο Apos); Αααα ναι…δακτυλοδεικτούσα…φοβερό εεε; Κι εγώ την Αφροδίτη την είχα αφήσει να με κωλό-δείχνει πάνω σε ένα σεμεδάκι σε μια γερμανική ταβέρνα. Και ορίστε και τα τεκμήρια για του λόγου το αληθές. Βρήκα κι εγώ χώρα να πάω! Δεν διάλεγα μια Μαγαδασκάρη; Τι παρεξηγήσεις μπορούσαμε να δημιουργήσουμε με τους Μαγδάσιους; Δεν τους έχουμε δει καν τους ανθρώπους…πόσο μάλλον δε να τους κρατήσουμε και μούτρα ή να τους ζητάμε και πολεμικές αποζημιώσεις. Πάντως με μια πρόχειρη ματιά που έριξα στο άρθρο…μια χαρά μας τα λέει…ασχέτως αν δεν φθάνει ούτε κι αυτό στο μεδούλι του προβλήματος…αφήνοντας να φανούν ανερυθρίαστα οι πολιτικές του εν μέρει σκοπιμότητες…μη ξεχνάμε ότι είναι ένα άρθρο κατά παραγγελία.

Το Βερολίνο αγαπητοί μου είναι σε αυτό το blog από τη πρώτη του σχεδόν κιόλας μέρα. Ήταν τότε που με είχε βοηθήσει να ξεπεράσω κάποιες άσχημες σκέψεις και κυρίως άτολμα άτομα, αλλά και μου είχε φέρει και έναν από τους λίγους μου έρωτες. Τώρα και πάλι με άφησε να ξεκαθαρίσω μια και καλή το παρελθόν μου με τους άδικους τελικά έρωτες…και άγνωστο το τι μου επιφυλάσσει από εδώ και πέρα. Το αγαπάω το Βερολίνο…νομίζω ότι είναι από τις λίγες πόλεις που νιώθω τέτοια οικειότητα και ηρεμία. Δεν ξέρω γρι γερμανικά, αλλά νομίζω ότι όπου και να βρεθώ…σε όποιον δρόμο του…θα βγάλω με κάποιο τρόπο την άκρη. Το Βερολίνο βέβαια το βρήκα χιονισμένο και έτσι ολοκλήρωσα την εικόνα, αφού τη προηγούμενη φορά το είχα δει ολάνθιστο.

Το ταξίδι αυτή τη φορά είχε και παρέα κολλητό…ο οποίος βέβαια έχασε τη πτήση της αναχώρησης. Πόσο κλασσικός είναι ώρες-ώρες; Οπότε και αναγκαστήκαμε να πάμε με διαφορετικές πτήσεις. Πάλι καλά δεν γυρίσαμε και με διαφορετικές…

Βασικά συμπεράσματα και σημεία αυτού του ταξιδιού:

Οι πιλότοι της Lufthansa ήταν παρόντες σε όλα τα μαθήματα της απογείωσης, αλλά σε αυτά της προσγείωσης κάναν πολλές κοπάνες για φραπέ στο καφέ της γωνίας. Καρατσεκαρισμένο σας λέω…

Ο κόσμος στο εξωτερικό τελικά…κοιτάει. Σε αντίθεση με τον ξινισμένο κόσμο της Αθήνας που αν τολμήσεις και κοιτάξεις…που για καλό θα είναι εν τέλει…μπορεί να σου γυρίσει και να σου αστράψει και καμία. Στο Βερολίνο μπορείς να κάνεις παιχνίδι μέσα στο Bar, αλλά και μέσα στο metro ή ακόμα και στο δρόμο.

Στο Βερολίνο μπορείς να δεις τα πιο ευφάνταστα και κιτς bars…και να φανταστείτε ότι δεν πήγαμε τελικά στο Kit Kat! Το Roses στο Kreuzberg ή αλλιώς το bar φλοκάτη είναι μια πραγματική αποκάλυψη…μιας και τα λόγια είναι πτωχά για να περιγράψουν το μέγεθος του κιτς μεγαλείου. Στο οποίο και γίναμε ρεζίλι κι εγώ και κολλητός…αφού θάβαμε έναν τύπο μπροστά (εγώ συμπαθητικό τον έλεγα)…και ο οποίος τελικά βρέθηκε να είναι μάλλον Κύπριος…και προφανώς να ξέρει ελληνικά…χαχαχα!! Καλύτερα να μασάμε παρά να μιλάμε!

Στο Βερολίνο, καθώς και σε όλη τη Γερμανία, συμφέρει να πίνεις μπύρα με τα λίτρα και όχι νερό! Αφού η τυπική μπύρα τιμολογείται στα 2-3 ευρώ, ενώ το τυπικό νερό…στα 5!!!

Μάθαμε στους Γερμανούς βέβαια τι είναι το υποβρύχιο…και ενώ τα κατεβάζαμε το ένα μετά το άλλο…ο barman στο SchwuZ…είχε μείνει μαλάκας…και όλοι οι γύρω βέβαια!!

Αναπτύξαμε πλήρως την επιχειρηματική ιδέα ενός club-εκκλησία, το οποίο και θα κατοχυρώσουμε ως πατέντα…μιας και θα κάνει την απόλυτη θραύση στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας!

Βρήκα τη ξαδέρφη της Απόλυτης…η οποία είναι λίγο πιο μεγάλη βέβαια…και λέγεται Fatou. Ίδια σας λέω…χαχαχα...και μπορείτε να την δείτε όλοι σας...στο Ζοο...!!!


Σκαρφαλώσαμε σε μνημείο του 19^ου αιώνα του Bismark!! Ευτυχώς που δεν πέρναγε καμιά αστυνομία εκείνη την ώρα να μας μαζέψει μια και καλή…και να περνάγαμε το βράδυ μας με τα γερμανικά όργανα της ασφάλειας….γιατί δεν πέρασε δυστυχώς είπαμε η αστυνομία; Χαχαχα!!

Κυκλοφορούσαμε σαν τους τρελούς με τα γυαλιά ηλίου και είχαμε γίνει ο περίγελος του Βερολίνου…αλλά μαντέψτε κάτι τέλειο…ΔΕΝ μας ένοιαζε!!!

Ο κολλητός μου είχε τρελό σουξέ στους Γερμανούς και πολύ το χάρηκα…γιατί το βλαμμένο είναι κουκλί και δεν λέει να το καταλάβει! Έλεος! Βλάκα…αφού στα λέμε και εγώ…και ο Mahler!!!

Θέλω να πάω πίσω…σας το είπα; Γιατί είμαι εδώ; Ουφ…πολύ γκρίνια!! Άντε…να είμαστε καλά…να ξαναπάμε...και αυτή τη φορά να προλάβουμε να δούμε και Όπερα!! Σας αφήνω με την Inva Mula που για μια μέρα τη χάσαμε...