18 Φεβρουαρίου 2010

Οι Μονόλογοι ενός Blogger: Η Μεσημβρία του Blogging


[Θα αναρωτιέστε τι έγινε με το Χάρη και αν τον είδα ποτέ εεε;]


Όλα στην ώρα τους. Από μικρός έμαθα πως όταν θέλουμε κάτι πάρα πολύ…όλο το σύμπαν…σε αντίθεση με τις χαζομάρες που λέει ο Κοέλο…θα συνωμοτήσει για να μη το πετύχουμε. Υπάρχει πάντα μια παράξενη κοσμική σχεδόν έλξη, όμοια με την αρχή της βαρύτητας, που μας ωθεί στην αποτυχία. Είναι το ανθρώπινο, όμως, πείσμα που μπορεί να αποτελέσει την αντίδραση στη παντοτινή δύναμη της φύσης και της τελεολογίας. Οι άνθρωποι ελπίζουν και μοχθούνε…και αυτό είναι που τους κάνει να προχωράνε και να ξεχωρίζουν από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Η ελπίδα λέτε να μας σώσει;


Μετά την εξομολόγηση του Χάρη, η αλήθεια είναι ότι βρέθηκα σε ένα δίλημμα. Να πιστέψω ή όχι σε μια αβάσιμη αλήθεια…την όποια αλήθεια του Χάρη. Ομολογώ ότι τελικά δεν τον πίστεψα στην αρχή. Η επανάληψη όμως εκτός από μητέρα της μάθησης, είναι και μητέρα της συνήθειας…και μετά από κάποιους μήνες επικοινωνίας και διακριτικού flirting έφθασα να έχω πέσει σε μια λούμπα που όμοια δεν είχα ξαναζήσει. Όταν δεν έχουμε βιώσει κάτι είναι η αλήθεια ότι τα πράγματα είναι παράξενα. Δεν μπορείς να διακρίνεις αν αυτό που νιώθεις είναι αληθινό ή μεγεθυμένο!


Χωρίς να το καλοκαταλάβω, η ζωή μου μπήκε σε μια αδράνεια. Το blogging; Ακόμα χειρότερα. Έγραψα ό,τι μελό μαλακία μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Τα κείμενα εκείνης της περιόδου είναι το απαύγασμα του Μπάμπη. Τόσο που ο Αλέξανδρος του σήμερα, σχεδόν τα απωθεί μετά βδελυγμίας. Το μόνο που κρατήθηκε από εκείνη τη περίοδο είναι ο συναισθηματισμός, ο οποίος παντού και πάντα θα πουλάει. Ακόμα και ένα κρεβάτι να θες να κάνεις, αν το πλασάρεις με λίγο συναισθηματισμό, το έχεις σίγουρο…στο τσεπάκι σου λέω! Αδερφές ή όχι…όλοι ψυχορραγούμε για λίγο κομμάτι ψυχικής κατάθεσης…λίγο δράμα…λίγο έρωτα βρε αδερφέ. Σας το λέει ο Αλέξανδρος που το έκανε πράξη. Και για να καταλάβεις τον επίπλαστο συναισθηματισμό…θέλει πολλά στραπάτσα και μεγάλα αρχίδια…που ο Μπάμπης δεν τα είχε.


Έπεσα, λοιπόν, στην ανάγκη του ψηφιακού έρωτα…εγώ όπως και χιλιάδες άλλοι bloggers. Δεν είναι δα και τόσο παράξενο! Ο Μπάμπης δέσμιος ενός Χάρη…κάπου στη Θεσσαλονίκη…που ήταν κάπως στο πρόσωπο…που είχε μια κάποια δουλειά…που διέθετε μια κάποια προσωπικότητα. Όλα κάπως και κάπου. Ένας έρωτας…ο Θεός να τον κάνει…και αυτός στο περίπου!


Οι προσπάθειες μου να βρεθώ με το Χάρη πάντοτε απέβαιναν άκαρπες. Πάντοτε δεν ήταν έτοιμος. Πάντα ο καιρός δεν βοηθούσε. Πάντα είχε κάτι να κάνει. Τελικά δεν άντεξα και μια μέρα παίρνω το πρώτο αεροπλάνο και ανεβαίνω Θεσσαλονίκη. Τον παίρνω τηλέφωνο και του λέω είμαι στο Λευκό Πύργο και σε περιμένω. Απάντηση λιτή…ότι αυτός δεν είναι εκεί! Τσάμπα ταξίδι…τσάμπα όλα!


Απογοητευμένος, αλλά συνάμα και με συναίσθηση της πιθανής αποτυχίας της απεγνωσμένης αυτής μου κίνησης…βγαίνω για καφέ με έναν Blogger άλλο…που μιλάγαμε καιρό και είχαμε συμπαθήσει ο ένας τον άλλον. Χημεία έκδηλη στην ατμόσφαιρα…καθόλου ερωτική βέβαια…αλλά αυτό το ξέραμε εκ των προτέρων. Ο Μπάμπης έτσι κι αλλιώς δεν πίστευε ποτέ στους διαδικτυακούς έρωτες…ή τελοσπάντων πλην μιας εξαίρεσης! Η κουβέντα προχώραγε κανονικά μέχρι που το θέμα έφτασε στη «Μοναχική Ψυχή»…στο λόγο αυτού του εσπευσμένου μου ταξιδιού.


Έχετε ποτέ δει ένα πύργο με τραπουλόχαρτα να καταρρέει; Εεεε αυτό ακριβώς έγινε. Η μοναχική ψυχή…δεν ήταν και τόσο μοναχική τελικά…αφού την ίδια ιστορία…παράλληλα με μένα…την έπαιζε και με τον έτερο Θεσσαλονικιό blogger που έπινα καφέ…χωρίς βέβαια ποτέ να έχουν ειδωθεί. Και για πρώτη και τελευταία φορά ο Μπάμπης ήρθε σε επαφή με το άλλο πρόσωπο του blogging. Με τον καιρό έμαθα ότι η μοναχική ψυχή…δεν ήταν διόλου μοναχική, αλλά ούτε και μοναδική. Διατηρούσε κάμποσες διαδικτυακές ταυτότητες…με άλλους Bloggers είχε βρεθεί…με άλλους είχε πηδηχτεί…με άλλους είχε κάνει και σχέση…πολυάσχολη μάλλον ψυχή…παρά μοναχική…


Νομίζω ότι Αλέξανδρος γεννήθηκε εκείνο το απόγευμα στη παραλία της Θεσσαλονίκης…και ο Μπάμπης μπήκε μια και καλή…στο ντουλάπι…

38 σχόλια:

  1. αυτό το 'πήρα το πρώτο αεροπλάνο' μού έκανε πολύ grandeur, τύπου έβαλα κάτι στη louis vuitton βαλιτσούλα, βρήκα ένα αεροπλάνο κι έφτασα, ως άλλη Jackie O.

    επί της ουσίας δεν έχω να πω τίποτα. :-)

    (επειδή ό,τι και να πω είναι λίγο για το τσούρδελο που περιέγραψες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα πως! Ο Μπάμπης μπορεί να ήταν ένα ζώο και μισό, αλλά ήταν Grandeur! Σε αντίθεση με τη μεταλλαξή του...που όπως θα δείς είναι λίγο πιο Τσίπικη! Χαχαχα!!!

    (τι πάει να πει τσούρδελο;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ρε συ τι μαλακας ηταν αυτος? Τελεια η κινηση σου να πας στη θεσσαλονικη στα γρηγορα, κι εμενα μου αρεσει να τολμω ττετοιες κινησεις...αλλα και παλι ωραια εμπειρια, σε βοηθησε να μαθεις πολλα που ελπιζω να σου χρησιμευσουν στο μελλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Eπί του διαδικαστικού κύριε πρόεδρε, έχω κάτι ενστάσεις. Αλλά θα ήταν προτιμότερο να τις συζητήσουμε από κοντά over coffee, που λένε και στα Τ.Κ.

    Μην βάζεις τίποτα στην ντουλάπα. Γιατί μετά από καιρό από εκεί βγαίνουν σκελετοί. Πιο επικίνδυνοι και από το tsourdelo που περιέγραψε ο αγαπητός από πάνω μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χμμμ,
    Όλοι έχουμε δικαίωμα στον έρωτα!
    Και στην τελική τι είναι ο έρωτας?
    Είναι εντελώς μονόπλευρο συναίσθημα!Άρα ο Μπάμπης καλά έκανε και ερωτεύτηκε, και πίστεψε, και κυνήγησε!

    Ο Αλέξανδρος όμως είναι πάντα εκεί μέσα μας και καραδοκεί κάτι τέτοιτες στιγμές απογοήτευσης να βγεί και να θριαμβολογήσει πάνω στις στάχτες του Μπάμπη...

    Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο, γιατί και τον Αλέξανδρο αλλά και τον Μπάμπη τους χρειάζεσαι!

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχ μερικοί άνθρωποι είναι αψυχολόγητοι εντελώς... Δεν μπορώ να καταλάβω πως αντλούν την χαρά από το να βασανίζουν τα αισθήματα του κόσμου!

    Ουφ..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. koita 2 ekdohes mporo na doso diavazontas ta post su \
    I eisai 18 akomi kai athoos i eisai megaliteros kai afelis.
    pantos kai stis 2 periptoseis den einai kako. to zises , efages tin xastouka sou\proxora!
    kala afto to proxora de simenei na pas tin alli fora sto londino gia kapion agnosto\
    xexe\
    take care

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "μοναχική ψυχή…δεν ήταν και τόσο μοναχική τελικά…"
    δεν είμαι σίγουρος... μάλλον είναι πράγματι μοναχική γιατί στην πράξη δεν την μοιράζεται με κανέναν.

    (νομίζω πάντως ότι πρέπει να βάλεις disclaimer ότι αυτά που γράφεις είναι based on a true story αλλά όχι απαραίτητα αυτοβιογραφικά)

    καλό σκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τελικά πολύ πουτάνα ο χάρης,και στην ψυχή αλλά και στο σώμα!!! καλά που ξεσκεπάστηκε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. και που να είχες γνωρίσει τον Άγγελο (από το Βαγγέλης) τον international blogger που είχε καταστήσει το μπλόγκ του αποκλειστικά ψωνιστήρι κι έκανε δηλώσεις του στύλ "στην επόμενη μπλογκοσυνάντηση ο επόμενος στόχος μου να με γαμήσει είναι ο τάδε μπλόγκερ", ή τον άλλο τον ανεκδιήγητο Μπλε Πιακντίλι πέφτουλα από τους λίγους που όταν βρήκε τα σκούρα σκηνοθέτησε διαδυκτιακά τον φυσικό του θάνατο για να ανοίξει λίγο αργότερα μπλόγκ ο απόλυτος μπάσταρδος. Σούργελα, σούργελα παντού σου λέω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. mahler, πολλά ξέρεις εσύ.. αν ανοίξεις το στόμα σου θα κάψεις τη μισή κοσμική blogΑθήνα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Ο Μικρός Ναυτίλος
    oλόκληρη της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και άλλων 2-3 επαρχειών. Α θα γίνει παρανάλομα και το Λονδίνιουμ χιχιχιχι

    Αφού έχουν facebook romeo και dar απορώ με τις βλαμμένες που κάνουν ωψνιστήρι και τα μπλόγκ τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μεγαλύτερη ανοησία από αυτήν που είπε ο Coelho, δεν έχω ξανακούσει!
    Κι εγώ την ίδια άποψη έχω με εσένα!
    Πάντως εμένα ο Μπάμπης μέχρι στιγμής μου φαίνεται λίγο αφελής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Νομίζω καλά έκανε. .
    Παράδειγμα προς μίμηση.. να αρχίσουμε να βγάζουμε σιγά σιγά τους άλλους μας εαυτούς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλά βρε τρελέ! Δεν σου έφτανε η Αθήνα; ήθελες και την Θεσσαλονίκη;
    εεε; Α πα πα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. μα τι φοβερή ιστορία! μέχρι και σίριαλ γίνεται (που λέει ο λόγος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Elementstv: Όταν κάνω μια τέτοια κίνηση...θα σου πω αν ήταν τελικά χρήσιμο ή όχι για το μέλλον. Αν και αμφιβάλλω πολύ αν θα μπορούσα να κάνω αυτό που έκανε ο Μπάμπης τελικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Μικρός Ναυτίλος: Ευχαριστώ για την ετυμολογία της λέξης. Θα την χρησιμοποιώ από εδώ και πέρα και θα σε θυμάμαι. Χαχαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Apos: Έχεις επί της ιστορίας ενστάσεις; Μα και εσύ βρε Βρούτε...αφού ξέρεις ότι δεν είναι αληθινή ιστορία...χαχαχα!!! Ο καφές βεβαίως και πρέπει να γίνει...γιατί μεσανατολικό έχει γίνει πια! Αμάν!

    Επί της ντουλάπας βεβαίως...δεν διαφωνώ. Και θα δεις στους επόμενους μονολόγους πως θα εξελιχθεί ο ήρωας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Σκορπίνα: Το θέτεις σαν να είναι ο Μπάμπης το συναίσθημα...και ο Αλέξανδρος η λογική...και εγώ δεν θέλω να πω κάτι τέτοιο...ή τουλάχιστον δεν θέλω να πω μόνο αυτό. Δεν ξέρω αν χρειαζόμαστε και τους δύο. Στη τελική...δεν σας έχω γνωρίσει ακόμα τον Αλέξανδρο. Αναμείνατε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @Divine: Εν πολλοίς είναι και αυτοί δυστυχισμένοι άνθρωποι (ή άρρωστοι...αναλόγως). Δεν το λέω αυτό για να τους δικαιολογήσω...μιας και δεν έχω υπάρξει ποτέ τέτοιος, αλλά πάντα υπάρχει μια ψυχολογική εξήγηση για τα πάντα. Ειλικρινά το πιστεύω αυτό. Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν εντελώς αψυχολόγητες αντιδράσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @Άσωτος Γιος: Παρότι δεν πήγα πουθενά για να φάω χαστούκι...χαχα...σκέφτομαι ότι ήμουν στο τσακ κάποτε να πάω ένα παρόμοιο ταξίδι στο Λονδίνο...ξέρεις κάτι; Χαχαχαχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Scatterbrain: Το έχω πει 40.000 φορές...αν δεν το καταλαβαίνει αυτός που το διαβάζει...δεν φταίω εγώ.

    ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ. ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ Ή ΗΘΕΛΗΜΕΝΗ...ΧΑΧΑΧΑΧΑ....ΑΜΑΝ!!!!

    Σε ευχαριστώ που με προσέχεις όμως. Το επόμενο κρασί στο μαγκαζέ...στο κερνάω εγώ...ξηγημένοι!! Χαχαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @Φούλη: Ο Χάρης δεν ξέρω αν ήταν πουτάνα. Μπορείς να τον πεις και έτσι. Κατά βάση όμως θεωρώ ότι είναι μια πολύ θλιβερή περσόνα. Καλό είναι ότι ξεσκεπάστηκε στα μάτια του Μπάμπη νωρίς...αλλά αυτό θα παίξει και ρόλο για τη συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Mahler: Γίνονται τέτοια στα blogs; Πέφτω από τα σύννεφα...χαχαχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @Μικρός Ναυτίλος: Και δεν έχει πει τίποτα από όσα ξέρει. Πιστεψέ με! Αν ανοίξει το στόμα του...έχει να γίνει ο Α' Δια-blogικός Πόλεμος!!!! Χαχαχααχαχ!!!

    (Αν και είμαστε και εμείς λίγο ηλίθιοι να πιστεύουμε ότι τίποτα δεν συζητιέται!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @Τurigr: Νομίζω κι εγώ ότι ο Μπάμπης είναι πολύ αφελής. Και μέχρι να βρει την ισορροπία του, θα πρέπει να ακροβατεί μάλλον στα άκρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @Ηφαιστίωνας: Αρκεί να ξέρουμε ότι οι άλλοι εαυτοί μας, μας αρέσουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @Βεar: Και που να δεις αρκούδε μου. Στους επόμενους μονολόγους θα δεις ότι ο Μπάμπης θα κάνει τουρνέ...χαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @Προφυλακτικό: Μεταφορά σε σενάριο...θέλω να κάνει ο Παπακαλιάτης...χαχαχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @Αnother George: Μετά βέβαια...κάτσε να τελειώσει το στόρυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @Μahler: Το ξέρω...χιχιχιχι!!! Αλλά γι'αυτό σε αγαπάω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;